تفاوت بین ام اس و سندرم دویک
سندرم دویک (NMO) به عنوان نوع حادی از ام اس در نظر گرفته می شود . تفاوت های اصلی این دو بر اساس یک آنتی بادی خاص است که در خون افرادی که مبتلا به NMO هستند وجود دارد که در مبتلایان به ام اس دیده نمی شود .
طبق گفته محققان روش های درمانی ام اس و NMO بسیار متمایز هستند . بیماران سندرم دویک توسط درمان های سرکوب کننده ایمنی درمان می شوند در حالی که مبتلایان به ام اس توسط تعدیل کننده های ایمنی مانند اینترفرون بتا درمان می شوند .
از آنجایی که این دو بیماری روش های درمانی متفاوتی دارند ، متخصصان آزمونی را در نظر گرفته اند که در آغاز علائم این اختلالات را تشخیص می دهد و باعث بهبود نتیجه درمان می شود .
آسیب شناسی های متمایز
NMO که به عنوان سندرم دویک هم شناخته می شود ، یک بیماری خودایمنی نادر در سیستم ایمنی مرکزی است که به موجب آن میلین ( ماده ای چربی که فیبرهای عصبی را می پوشاند و به برقراری ارتباط آنها با هم کمک می کند . ) از بین می رود . مشخصه های این بیماری اغلب التهاب عصب بینایی ، از دست دادن بینایی و درد چشم می باشند . علائم NMO همچنین شامل اختلال بینایی ، درجات مختلف فلج و بی اختیاری می باشد .
ام اس مشخصه های مشابهی با NMO دارد : سیستم ایمنی به اشتباه به میلین موجود در سیستم ایمنی مرکزی حمله می کند ، آن را از بین می برد و علائم موجود در این بیماری را ایجاد می کند .
مشخصه هایی که با هم تداخل دارند و تشخیص را دشوار می کنند
در حالی که NMO کاملا مشخص را می توان با استفاده از آزمایشات بالینی ، تصویربرداری و آزمایش مایع نخاعی از ام اس تشخیص داد ، علائم اولیه آن معمولا با حمله های ام اس اشتباه گرفته می شوند .
طبق گفته Lennon استاد ایمونولوژی و نورولوژی و Weinshenker استاد نورولوژی ، که هر دو از کالج پزشکی Mayo Clinic هستند ، " آسیب بافت های بینایی و از بین رفتن میلین ویژگی های اصلی هر دو بیماری هستند . "
به عنوان مثال در ژاپن ، نزدیک به یک سوم موارد NMO با ام اس اشتباه گرفته شدند .
هدف مطالعه این دو محقق ایجاد تمایز بین ام اس و NMO بود . از طریق بسیاری مطالعات آزمایشگاهی ، آنها یک اوتوآنتی بادی را شناسایی کردند که فقط در خون افرادی که NMO داشتند وجود داشت . اوتوآنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی تولید می شوند و به اشتباه به بافت های بدن حمله می کنند .
بر اساس مطالعات بر روی موش ها ، مشخص شد این اوتوآنتی بادی یه مناطق وسیعی از مغز و طناب نخاعی حمله می کند .
برای تعیین چگونگی عملکرد این اوتوآنتی بادی در NMO ، محققان نمونه خون 124 نفر مبتلا به این بیماری را بررسی کردند و آنها را با 75 نمونه خون گرفته شده از افراد مبتلا به ام اس و دیگر بیماری های عصبی مقایسه کردند . در پایان ، این گروه تحقیقاتی ، اوتوآنتی بادی را در خون سه چهارم بیماران NMO تشخیص دادند اما در نمونه خون هیچ کدام از افراد مبتلا به ام اس و دیگر بیماری های عصبی اثری از آن نیافتند .
Lennon و همکارانش می گویند که این روش برای تشخیص بیماران NMO از ام اس به اندازه کافی قوی است ، به خصوص زمانی که علائم مشابه تشخیص را دشوار کنند .
تمامی حقوق این مطلب متعلق به سایت ام اس سنتر میباشد و انتشار آن بدون درج نام ام اس سنتر غیر مجاز میباشد .
منبع :
http://www.msneighborhood.com/content/in..._2219.aspx
سندرم دویک (NMO) به عنوان نوع حادی از ام اس در نظر گرفته می شود . تفاوت های اصلی این دو بر اساس یک آنتی بادی خاص است که در خون افرادی که مبتلا به NMO هستند وجود دارد که در مبتلایان به ام اس دیده نمی شود .
طبق گفته محققان روش های درمانی ام اس و NMO بسیار متمایز هستند . بیماران سندرم دویک توسط درمان های سرکوب کننده ایمنی درمان می شوند در حالی که مبتلایان به ام اس توسط تعدیل کننده های ایمنی مانند اینترفرون بتا درمان می شوند .
از آنجایی که این دو بیماری روش های درمانی متفاوتی دارند ، متخصصان آزمونی را در نظر گرفته اند که در آغاز علائم این اختلالات را تشخیص می دهد و باعث بهبود نتیجه درمان می شود .
آسیب شناسی های متمایز
NMO که به عنوان سندرم دویک هم شناخته می شود ، یک بیماری خودایمنی نادر در سیستم ایمنی مرکزی است که به موجب آن میلین ( ماده ای چربی که فیبرهای عصبی را می پوشاند و به برقراری ارتباط آنها با هم کمک می کند . ) از بین می رود . مشخصه های این بیماری اغلب التهاب عصب بینایی ، از دست دادن بینایی و درد چشم می باشند . علائم NMO همچنین شامل اختلال بینایی ، درجات مختلف فلج و بی اختیاری می باشد .
ام اس مشخصه های مشابهی با NMO دارد : سیستم ایمنی به اشتباه به میلین موجود در سیستم ایمنی مرکزی حمله می کند ، آن را از بین می برد و علائم موجود در این بیماری را ایجاد می کند .
مشخصه هایی که با هم تداخل دارند و تشخیص را دشوار می کنند
در حالی که NMO کاملا مشخص را می توان با استفاده از آزمایشات بالینی ، تصویربرداری و آزمایش مایع نخاعی از ام اس تشخیص داد ، علائم اولیه آن معمولا با حمله های ام اس اشتباه گرفته می شوند .
طبق گفته Lennon استاد ایمونولوژی و نورولوژی و Weinshenker استاد نورولوژی ، که هر دو از کالج پزشکی Mayo Clinic هستند ، " آسیب بافت های بینایی و از بین رفتن میلین ویژگی های اصلی هر دو بیماری هستند . "
به عنوان مثال در ژاپن ، نزدیک به یک سوم موارد NMO با ام اس اشتباه گرفته شدند .
هدف مطالعه این دو محقق ایجاد تمایز بین ام اس و NMO بود . از طریق بسیاری مطالعات آزمایشگاهی ، آنها یک اوتوآنتی بادی را شناسایی کردند که فقط در خون افرادی که NMO داشتند وجود داشت . اوتوآنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی تولید می شوند و به اشتباه به بافت های بدن حمله می کنند .
بر اساس مطالعات بر روی موش ها ، مشخص شد این اوتوآنتی بادی یه مناطق وسیعی از مغز و طناب نخاعی حمله می کند .
برای تعیین چگونگی عملکرد این اوتوآنتی بادی در NMO ، محققان نمونه خون 124 نفر مبتلا به این بیماری را بررسی کردند و آنها را با 75 نمونه خون گرفته شده از افراد مبتلا به ام اس و دیگر بیماری های عصبی مقایسه کردند . در پایان ، این گروه تحقیقاتی ، اوتوآنتی بادی را در خون سه چهارم بیماران NMO تشخیص دادند اما در نمونه خون هیچ کدام از افراد مبتلا به ام اس و دیگر بیماری های عصبی اثری از آن نیافتند .
Lennon و همکارانش می گویند که این روش برای تشخیص بیماران NMO از ام اس به اندازه کافی قوی است ، به خصوص زمانی که علائم مشابه تشخیص را دشوار کنند .
تمامی حقوق این مطلب متعلق به سایت ام اس سنتر میباشد و انتشار آن بدون درج نام ام اس سنتر غیر مجاز میباشد .
منبع :
http://www.msneighborhood.com/content/in..._2219.aspx
![[تصویر: emza-full-light.gif]](http://fireboud.persiangig.com/mscenter/emza-full-light.gif)
... Forever trusting who we are , And nothing else matters
