2010/01/27, 09:44 PM
در این ضمن دکتر پل اُکانر، مشاور پزشکی انجمن ام اس کانادا، به پانل تحقیقاتی بین المللی که ایتالیا برای بررسی یافته های دکتر زامبونی ایجاد کرده، ملحق شده است. کانادا با دارا بودن 75000 بیمار ام اس، یکی از بالاترین ارقام این بیماری را در دنیا دارد و از اینرو اهمیت بسیاری به این مسئله قائل است. بیماری ام اس با آسیب پوشش ملین شروع می شود و باعث ایجاد علائمی است که محدوده آن از تاری دید تا فلج شدن است. علم امروزی دلیل آنرا حمله سیستم ایمنی بدن به خود بدن می داند.
داروهایی در دسترس هستند که می توانند مانع التهابی شوند که به پوشش ملین آسیب می زند. این داروها می توانند شدت و زمان عود بیماری را کمتر کرده و بعضی از علائم خاص آن مانند تشنج و درد را درمان کنند؛ اگر چه اثربخشی آنها محدود است و ممکن است اثرات جانبی هم داشته باشند. دکتر زامبونی جراح عروق که طبیعتاً تخصص اش ارتباطی با این بیماری ندارد، بعد از مبتلا شدن همسرش به ام اس، به تحقیق در خصوص این بیماری می پردازد. او می گوید: اسکن فراصوتی از سر همسرش و دیگر بیماران، فرضیه جدیدی در خصوص پیدایش این بیماری ارائه می کند. فرضیه این جراح می گوید: رگهایی که خون را از مغز می گیرند در بیماران ام اس تنگ شده و این امر موجب کندی جریان خون و برگشت آن به مغز می شود و این امر باعث ایجاد التهاب فوری و نهایتا آسیب پوشش ملین می شود.
تیم او روی همسرش و دیگر بیماران مبتلا به ام اس، جراحی انجام داده و تلاش کرده که انسدادها را _ که او آن را نارسائی ورید نخاعی مزمن می نامد _ باز کند. در این جراحی از آنژوپلاستی استفاده شده یعنی گذاشتن بالونی کوچک درورن رگهای آسیب دیده و متورم. دکتر زامبونی می گوید همسرش سه سال است که هیچ کدام از علائم ام اس را ندارد. او ادعا میکند که با این روش، بیماران زیادی را با موفقیت درمان کرده است.
گزارش شبکه CTV در برنامه W5 داستان جذابی از زندگی شخصی دکتر زامبونی و نحوه کشف این روش درمان بیان کرده است. این شبکه مصاحبه هایی با بیمارانی که مراحل درمان را انجام داده و اکنون بهبود یافته اند پخش کرده و همینطور کلیپهایی از پزشکانی که با این پزشک ایتالیایی در حال همکاری هستند، ارائه کرده است.
همان شنبه، روزنامه "گلوب اند میل" سرمقاله ای در این خصوص چاپ کرد آنهم بدون اینکه هیچ نقل قولی از پزشکانی که در مورد تحقیق دکتر زامبونی تردید دارند بیان کند. این در حالی است که گزارشگر CTV قبلا عقیده دکتر فریدمن را در مورد این فرضیه جویا شده بود. پزشکان می گویند صبح دوشنبه کلینیکهای محلی با موج عظیم تلفنهای صدها بیمار مبتلا به ام اس روبه رو شده اند.
در مطب کلگری دکتر متز، کارکنان زیر فشار تلفن ها و مراجعه بیماران و وابستگانشان قرار داشتند. این مسئله مشکل بسیار حادی را بوجود آورده بود. دکتر متز گفت: بعضی از بیماران مصرف داروهایشان را قطع کرده و متقاعد شده بودند که مشکل اصلی، تنگی عروق است؛ البته باید توجه کرد که قطع مصرف بعضی از داروها مثل Tysabri می تواند نتایج ناخوشایند مادام العمری را سبب شود به طوریکه بوده اند بیمارانی که مصرف این دارو را قطع و مجدد شروع کرده اند اما نسبت به آن دچار آلرژی شده اند. این پزشک اعصاب ادامه داد: بیماران دیگر که بارها خبر چنین موفقیت هایی را شنیده و بعد نادرستی آن را متوجه شده بودند، محتاطانه به اخبار عکس العمل نشان داده اند ولی آنها هم در معرض حرفهای دوستان، آشنایان و اعضای خانواده بوده اند که به آنها استفاده از مزایای این روش درمانی جدید را الزام می کردند.
او می گوید من بارها بیمارانی داشتم که با چشمان اشک آلود مراجعه کرده بودند؛ زیرا آنها می دانستند که این فرضیه جدید، یک روش درمانی و یا روش شفابخش نیست، اما اعضای خانواده، آنان را تحت فشار گذاشته بودند که برای درمان به کشورهای دیگر بروند.
کلینیک ام اس وینی پگ، مجبور بود دو یا سه ساعت بیشتر از روزهای عادی باز باشد زیرا بیماران اصرار به انجام بحثهای طولانی در خصوص این خبر داشتند. دکتر روت آن ماری، پزشک اعصاب و رئیس این کلینیک گفت: این تحقیق به صورت یک روش جدید، جالب و آماده انجام معرفی شده است. همواره داستانهایی از این قبیل، امیدهای جدید و زیادی را در دل بیماران ایجاد می کنند.
بعضی از بیمارانی که تحت معالجه دکتر فریدمن بوده اند به او گفته اند که عازم ایتالیا هستند تا بلکه شانس جراحی شدن توسط تیم دکتر زامبونی را داشته باشند؛ در میان آنها حتی بیماری بود که برای قرار گرفتن در پروژه درمان آزمایشگاهی کلینیک اتاوا تلاش بسیار کرده بود اما بعد از شنیدن این خبر، بلافاصله آنرا رها کرده بود.
دکتر جک بورکس، متخصص اعصاب در نیوجرسی و مشاور پزشکی انجمن بیماران ام اس آمریکا گفت: بسیاری از بیماران آمریکایی وام گرفته و یا خانه هایشان را فروخته اند تا مبلغ 000/80 هزار دلار پرداخت کنند بلکه تحت این عمل جراحی در بیمارستان کالیفرنیا قرار گیرند. او در مصاحبه ای گفت: بعد از اتمام تحقیقات، اگر این روش جواب ندهد، بیماران نه تنها هنوز با این بیماری دست به گریبان هستند بلکه خانه هایشان را نیز از دست داده اند و این اصلاً خوب نیست.
انجمن ام اس کانادا که روز دوشنبه با طوفانی از تلفن های بیماران روبه رو شده است، اعلام کرد که حاضر است مبلغ 000/200 دلار کمک بلاعوض برای تحقیق روی یافته های دکتر زامبونی اختصاص دهد. مدیر عامل این انجمن، دکتر ایوس ساویه، این شایعه را که اهدا کنندگان عمده این مبلغ، تهدید کرده اند که اگر این پول به CCSVI داده نشود آنرا اعاده خواهند کرد، رد کرده است. او همچنین اعلام کرد که چنین تصمیم سریع در تاریخ این گروه بی سابقه بوده است؛ و این یعنی پاسخ جهانی به روش درمانی دکتر زامبونی.
دکتر ساویه همچنین اضافه کرد: ما با محققی روبه رو هستیم که فرضیه ای را اعلام کرده و به جرات نام آنرا "پروسه نجات" گذاشته است. در واقع این فرضیه قبل از اینکه ثابت شود، به صورت درمان معرفی شده است.
در حقیقت به نظر میرسد جامعه پزشکی تحت فشار زیادی برای پذیرفتن تحقیق این پزشک ایتالیایی قرار دارد. یک مدافع حقوق بیمار در ادمونتون، بنام اشتون امبری، در پست اخیر وبلاگش نوشته است که متخصصین اعصاب مخالف این روش درمان هستند زیرا آنها فکر می کنند در این صورت، هیچ نقشی در درمان بیماری ام اس نخواهند داشت.
ترزا وو، چهل و یک ساله اهل مک لنای آلتا، شروع به جمع آوری آنلاین امضاء مبنی بر اختصاص بودجه ای توسط دولت برای روش درمانی جدید کرده است. او تاکنون 9000 امضا جمع کرده و معتقد است دکتر زامبونی روشی یافته که به درمان نزدیکتر است. او که دو ماه پیش با تماشای گزارش تلویزیونی تحت تاثیر قرار گرفته می گوید من شروع به گریه کردم و در تمام طول مدت گزارش، اشک از چشمانم جاری می شد.
ترزا وو در مصاحبه ای اعلام کرد: اینان ( متخصصین اعصاب کانادایی ) فکر می کنند همه چیز را می دانند ، اما نمی دانند. آنها در واقع به خواسته های کمپانی های دارو پاسخ مثبت می دهند. آنها حق ندارند به ما بگویند که نمی توانیم از این روش درمان استفاده کنیم. به عنوان یک انسان، این حق ماست که روش جدید دکتر زامبونی را امتحان کنیم.
با این وجود متخصصین اعصاب، رسانه ها را بخاطر داشتن نگاهی بدون شک به تحقیقات و ایجاد امید واهی در بیمارانی چون خانم وو، به بی مسئولیتی متهم کرده اند.
دکتر یان میچل، زیست شناس اخلاق گرا در دانشگاه کلگری گفت: این کار، عدم مسئولیت روزنامه نگاران را می رساند که بدون بررسی های کافی، در مورد علم پزشکی مطلب ارائه کرده اند؛ خصوصاً در زمانی که متخصصین برای اخذ بودجه برای تحقیقاتشان رقابت تنگاتنگی باهمدیگر دارند.
دکتر میچل که یک پزشک اطفال هم هست ادامه میدهد: دکتر زامبونی که طرفدار سرسخت تحقیقش است، بخاطر نقش همسرش به طور عاطفی وارد این پروژه شده است و البته نام مستعاری هم به آن داده است. هیچ کس نباید به خودش اجازه دهد که نامی مثل "نجات دهنده" را روی دارویی بگذارد. این نام برانگیزاننده احساسات است و باعث تحریک هیجانات عمومی میشود. متاسفانه این تحقیق بدون در نظر گرفتن انتقادات و تردیدات وارده، به عنوان معجزه جدید معرفی شده است.
همانطور که انتظار میرفت سوالات زیادی در خصوص نتایج تحقیق دکتر زامبونی مطرح شده است و او خطاب به روزنامه "شهروند اتاوا" در نامه ای به نویسنده ستون" لازم است جواب آشکار داده شود" اعلام کرده که نیاز مبرمی احساس میکند که به ایده او در خارج از کشور هم پرداخته شود. او ادامه داد این تئوری عروقی بر اساس مطالعه ای مطرح شده است که طی آن 65 بیمار مبتلا به ام اس را با 235 غیر ام اس مقایسه کرده است. تنگی یا انقباض عروق در اسکن فراصوت افراد بیمار قابل تشخیص بوده در حالیکه این مسئله در غیر بیماران مشاهده نشده است.
متخصصان کانادایی نسبت به هیجانی و نادرست بودن این یافته ها متفق القول هستند. مارک هک فیزیکدان برجسته پزشکی و متخصص MRI در دانشگاه مک مستر هامیلتون، اعلام کرده است که فرضیه زامبونی فقط یک "توضیح منطقی" بوده بر اینکه ام اس چگونه کار می کند. متخصصین دیگر هم گفته اند که تفسیر اسکن های چنین عروقی بسیار مشکل است و هیچ مدرک مستدلی وجود ندارد تا اثبات کند که تنگی عروق _ اگر وجود دارد _ علت بروز بیماری ام اس بوده است. آنها می گویند تنگی عروق فقط شکلی عادی از این بیماری است نه علت بروز آن.
بحث برانگیزترین مدارک، مقاله ای بوده است که دکتر زامبونی ماه گذشته در خصوص این روش بر اساس یافته های حاصل از بررسی 65 بیمار چاپ کرده است. این نتایج درهم هستند. دکتر زامبونی اعلام کرده که پیشرفت قابل توجهی در علائم ام اس مانند عملکرد پا در بیماران گروه عود کننده / بهبود یابنده دیده شده است. یعنی آنهایی که حالت خفیف این بیماری را دارند؛ آنهایی که می توانند ماهها یا سالها در حالت بهبود زندگی کنند. در بیماران ام اس پیشرونده نوع اول و دوم این بهبودی محدود و در حد شش ماه بوده است و نمونه ای که حاکی از بهبودی برای 18 ماه باشد هنوز دیده نشده است.
نسبت بالایی از بیماران ام اس عودکننده/ بهبود یابنده بعد از عمل جراحی حدود 18 ماه در مرحله بهبود بوده اند یعنی نسبت به سال قبل بهتر شده اند، اما میزان عود بیماری در آنها تغییر نکرده است. رگها تقریبا در نصف بیماران، مجدد تنگ شده اند. دکتر بورکس این نتایج را در صورت آزمایشی بودن این روش درمان، "دلگرم کننده" می نامند.
متخصصین اعصاب محدودیتهای این بررسی را فهرست بندی کرده اند. در واقع هیچ گروهی نبوده است تا بیمارانی را که تحت عمل جراحی نبوده اند، کنترل کند و نتایج آنرا با بیمارانی که تحت عمل جراحی "نجات" قرار گرفته اند، مقایسه کند. این یک دوره آزمایشی کور نبوده است به این معنی که بیماران و پزشکانشان خوب می دانسته اند که در حال طی چه پروسه ای هستند و ممکن است با عوارض جانبی خاصی هم روبه رو شوند. بنابراین این بیماران به مصرف داروهای قبلی خود نیز ادامه داده اند چون نمی خواستند در صورت عدم موفقیت این پروژه، در درمانشان با دروهای قبلی وقفه ای ایجاد شود.
دکتر پیر دوکوت متخصص اعصاب دانشگاه مونترال در خصوص تحقیق این پزشک ایتالیایی گفت: ما زمان، انرژی و وقت زیادی را صرف کرده ایم آن هم روی تحقیقی که در اصل یک جنجال رسانه ای بوده است. در حقیقت این بررسی، منفی بوده است.
دکتر ماری گفت: مسئله غیر معمول اینست که عمل درمان همسر دکتر زامبونی توسط خود ایشان انجام گرفته است، در حالی که حتی در صورت بروز نتایج مثبت، این درمان باید توسط پزشک دیگری انجام میشد. به عنوان یک پزشک کانادایی شما در صورت درمان نزدیکانتان مثل افراد خانواده در مواقعی به غیر از حالت اورژانس، پروانه پزشکی خود را از دست می دهید.
تاریخ پزشکی موارد بسیاری را ثبت کرده است که باعث تغییر روش درمان شده اند. برای مثال تصور میشد که زخم گوارشی در نتیجه تجمع اسید در روده ایجاد می شود. تا اینکه یک دانشمند استرالیایی در سال 1980 کشف کرد که این بیماری توسط باکتری ها ایجاد می شود. او بعدها برنده جایزه نوبل شد.
علم بهداشت و درمان پر است از موفقیت های آشکاری که بعدها بعد از بررسی بیشتر، غیر قابل استفاده و یا حتی خطرناک معرفی شده اند. متخصصین اعصاب اشاره می کنند به زمانی که جراحی "بای پس" متداول بود یعنی اوایل 1980. روش جراحی اینگونه بود که پزشکان یک شریان از زیر جمجمه برداشته و آنرا به مغز پیوند می زدند تا در صورت مسدود شدن رگها در بیمارانی که در معرض خطر سکته مغزی قرار دارند، یک قدم جلوتر باشند.
یک دوره آزمایشی که به سرپرستی گروهی کانادایی انجام شد این نوع عمل جراحی را به دقت بررسی و مطالعه کرده و نهایتا به این نتیجه رسید که اینکار در واقع خطر سکته را افزایش می دهد. تقریبا در عرض 24 ساعت کلیه این کلینکها در سراسر آمریکای شمالی، بسته شدند.
دکتر تونی ترابولسه در کلینیک ام اس بیمارستان UBC، بررسی فرضیه زامبونی را جزو تحقیقات انگشت شماری که در دست دارد، قرار داده است. او می خواهد به این نتیجه برسد که فرضیه زامبونی در مقوله ای که ذکر شد قرار می گیرد یا یک موفقیت بزرگ محسوب می شود.
تیم او ابتدا مدارک مربوط به تنگی عروق و سپس روش درمان را بررسی خواهد کرد. انتظار میرود ظرف یکی دو سال آینده نتیجه نهایی این تیم اعلام شود.
دکتر ترابولسه گفت: ادعای دکتر زامبونی، دل ما را بیهوده خوش کرد. فرضیه اعلام شده، فرضیه جالبی است ولی متاسفانه هنوز سندیت نداشته و اثبات نشده است.
www.ms-links.org
داروهایی در دسترس هستند که می توانند مانع التهابی شوند که به پوشش ملین آسیب می زند. این داروها می توانند شدت و زمان عود بیماری را کمتر کرده و بعضی از علائم خاص آن مانند تشنج و درد را درمان کنند؛ اگر چه اثربخشی آنها محدود است و ممکن است اثرات جانبی هم داشته باشند. دکتر زامبونی جراح عروق که طبیعتاً تخصص اش ارتباطی با این بیماری ندارد، بعد از مبتلا شدن همسرش به ام اس، به تحقیق در خصوص این بیماری می پردازد. او می گوید: اسکن فراصوتی از سر همسرش و دیگر بیماران، فرضیه جدیدی در خصوص پیدایش این بیماری ارائه می کند. فرضیه این جراح می گوید: رگهایی که خون را از مغز می گیرند در بیماران ام اس تنگ شده و این امر موجب کندی جریان خون و برگشت آن به مغز می شود و این امر باعث ایجاد التهاب فوری و نهایتا آسیب پوشش ملین می شود.
تیم او روی همسرش و دیگر بیماران مبتلا به ام اس، جراحی انجام داده و تلاش کرده که انسدادها را _ که او آن را نارسائی ورید نخاعی مزمن می نامد _ باز کند. در این جراحی از آنژوپلاستی استفاده شده یعنی گذاشتن بالونی کوچک درورن رگهای آسیب دیده و متورم. دکتر زامبونی می گوید همسرش سه سال است که هیچ کدام از علائم ام اس را ندارد. او ادعا میکند که با این روش، بیماران زیادی را با موفقیت درمان کرده است.
گزارش شبکه CTV در برنامه W5 داستان جذابی از زندگی شخصی دکتر زامبونی و نحوه کشف این روش درمان بیان کرده است. این شبکه مصاحبه هایی با بیمارانی که مراحل درمان را انجام داده و اکنون بهبود یافته اند پخش کرده و همینطور کلیپهایی از پزشکانی که با این پزشک ایتالیایی در حال همکاری هستند، ارائه کرده است.
همان شنبه، روزنامه "گلوب اند میل" سرمقاله ای در این خصوص چاپ کرد آنهم بدون اینکه هیچ نقل قولی از پزشکانی که در مورد تحقیق دکتر زامبونی تردید دارند بیان کند. این در حالی است که گزارشگر CTV قبلا عقیده دکتر فریدمن را در مورد این فرضیه جویا شده بود. پزشکان می گویند صبح دوشنبه کلینیکهای محلی با موج عظیم تلفنهای صدها بیمار مبتلا به ام اس روبه رو شده اند.
در مطب کلگری دکتر متز، کارکنان زیر فشار تلفن ها و مراجعه بیماران و وابستگانشان قرار داشتند. این مسئله مشکل بسیار حادی را بوجود آورده بود. دکتر متز گفت: بعضی از بیماران مصرف داروهایشان را قطع کرده و متقاعد شده بودند که مشکل اصلی، تنگی عروق است؛ البته باید توجه کرد که قطع مصرف بعضی از داروها مثل Tysabri می تواند نتایج ناخوشایند مادام العمری را سبب شود به طوریکه بوده اند بیمارانی که مصرف این دارو را قطع و مجدد شروع کرده اند اما نسبت به آن دچار آلرژی شده اند. این پزشک اعصاب ادامه داد: بیماران دیگر که بارها خبر چنین موفقیت هایی را شنیده و بعد نادرستی آن را متوجه شده بودند، محتاطانه به اخبار عکس العمل نشان داده اند ولی آنها هم در معرض حرفهای دوستان، آشنایان و اعضای خانواده بوده اند که به آنها استفاده از مزایای این روش درمانی جدید را الزام می کردند.
او می گوید من بارها بیمارانی داشتم که با چشمان اشک آلود مراجعه کرده بودند؛ زیرا آنها می دانستند که این فرضیه جدید، یک روش درمانی و یا روش شفابخش نیست، اما اعضای خانواده، آنان را تحت فشار گذاشته بودند که برای درمان به کشورهای دیگر بروند.
کلینیک ام اس وینی پگ، مجبور بود دو یا سه ساعت بیشتر از روزهای عادی باز باشد زیرا بیماران اصرار به انجام بحثهای طولانی در خصوص این خبر داشتند. دکتر روت آن ماری، پزشک اعصاب و رئیس این کلینیک گفت: این تحقیق به صورت یک روش جدید، جالب و آماده انجام معرفی شده است. همواره داستانهایی از این قبیل، امیدهای جدید و زیادی را در دل بیماران ایجاد می کنند.
بعضی از بیمارانی که تحت معالجه دکتر فریدمن بوده اند به او گفته اند که عازم ایتالیا هستند تا بلکه شانس جراحی شدن توسط تیم دکتر زامبونی را داشته باشند؛ در میان آنها حتی بیماری بود که برای قرار گرفتن در پروژه درمان آزمایشگاهی کلینیک اتاوا تلاش بسیار کرده بود اما بعد از شنیدن این خبر، بلافاصله آنرا رها کرده بود.
دکتر جک بورکس، متخصص اعصاب در نیوجرسی و مشاور پزشکی انجمن بیماران ام اس آمریکا گفت: بسیاری از بیماران آمریکایی وام گرفته و یا خانه هایشان را فروخته اند تا مبلغ 000/80 هزار دلار پرداخت کنند بلکه تحت این عمل جراحی در بیمارستان کالیفرنیا قرار گیرند. او در مصاحبه ای گفت: بعد از اتمام تحقیقات، اگر این روش جواب ندهد، بیماران نه تنها هنوز با این بیماری دست به گریبان هستند بلکه خانه هایشان را نیز از دست داده اند و این اصلاً خوب نیست.
انجمن ام اس کانادا که روز دوشنبه با طوفانی از تلفن های بیماران روبه رو شده است، اعلام کرد که حاضر است مبلغ 000/200 دلار کمک بلاعوض برای تحقیق روی یافته های دکتر زامبونی اختصاص دهد. مدیر عامل این انجمن، دکتر ایوس ساویه، این شایعه را که اهدا کنندگان عمده این مبلغ، تهدید کرده اند که اگر این پول به CCSVI داده نشود آنرا اعاده خواهند کرد، رد کرده است. او همچنین اعلام کرد که چنین تصمیم سریع در تاریخ این گروه بی سابقه بوده است؛ و این یعنی پاسخ جهانی به روش درمانی دکتر زامبونی.
دکتر ساویه همچنین اضافه کرد: ما با محققی روبه رو هستیم که فرضیه ای را اعلام کرده و به جرات نام آنرا "پروسه نجات" گذاشته است. در واقع این فرضیه قبل از اینکه ثابت شود، به صورت درمان معرفی شده است.
در حقیقت به نظر میرسد جامعه پزشکی تحت فشار زیادی برای پذیرفتن تحقیق این پزشک ایتالیایی قرار دارد. یک مدافع حقوق بیمار در ادمونتون، بنام اشتون امبری، در پست اخیر وبلاگش نوشته است که متخصصین اعصاب مخالف این روش درمان هستند زیرا آنها فکر می کنند در این صورت، هیچ نقشی در درمان بیماری ام اس نخواهند داشت.
ترزا وو، چهل و یک ساله اهل مک لنای آلتا، شروع به جمع آوری آنلاین امضاء مبنی بر اختصاص بودجه ای توسط دولت برای روش درمانی جدید کرده است. او تاکنون 9000 امضا جمع کرده و معتقد است دکتر زامبونی روشی یافته که به درمان نزدیکتر است. او که دو ماه پیش با تماشای گزارش تلویزیونی تحت تاثیر قرار گرفته می گوید من شروع به گریه کردم و در تمام طول مدت گزارش، اشک از چشمانم جاری می شد.
ترزا وو در مصاحبه ای اعلام کرد: اینان ( متخصصین اعصاب کانادایی ) فکر می کنند همه چیز را می دانند ، اما نمی دانند. آنها در واقع به خواسته های کمپانی های دارو پاسخ مثبت می دهند. آنها حق ندارند به ما بگویند که نمی توانیم از این روش درمان استفاده کنیم. به عنوان یک انسان، این حق ماست که روش جدید دکتر زامبونی را امتحان کنیم.
با این وجود متخصصین اعصاب، رسانه ها را بخاطر داشتن نگاهی بدون شک به تحقیقات و ایجاد امید واهی در بیمارانی چون خانم وو، به بی مسئولیتی متهم کرده اند.
دکتر یان میچل، زیست شناس اخلاق گرا در دانشگاه کلگری گفت: این کار، عدم مسئولیت روزنامه نگاران را می رساند که بدون بررسی های کافی، در مورد علم پزشکی مطلب ارائه کرده اند؛ خصوصاً در زمانی که متخصصین برای اخذ بودجه برای تحقیقاتشان رقابت تنگاتنگی باهمدیگر دارند.
دکتر میچل که یک پزشک اطفال هم هست ادامه میدهد: دکتر زامبونی که طرفدار سرسخت تحقیقش است، بخاطر نقش همسرش به طور عاطفی وارد این پروژه شده است و البته نام مستعاری هم به آن داده است. هیچ کس نباید به خودش اجازه دهد که نامی مثل "نجات دهنده" را روی دارویی بگذارد. این نام برانگیزاننده احساسات است و باعث تحریک هیجانات عمومی میشود. متاسفانه این تحقیق بدون در نظر گرفتن انتقادات و تردیدات وارده، به عنوان معجزه جدید معرفی شده است.
همانطور که انتظار میرفت سوالات زیادی در خصوص نتایج تحقیق دکتر زامبونی مطرح شده است و او خطاب به روزنامه "شهروند اتاوا" در نامه ای به نویسنده ستون" لازم است جواب آشکار داده شود" اعلام کرده که نیاز مبرمی احساس میکند که به ایده او در خارج از کشور هم پرداخته شود. او ادامه داد این تئوری عروقی بر اساس مطالعه ای مطرح شده است که طی آن 65 بیمار مبتلا به ام اس را با 235 غیر ام اس مقایسه کرده است. تنگی یا انقباض عروق در اسکن فراصوت افراد بیمار قابل تشخیص بوده در حالیکه این مسئله در غیر بیماران مشاهده نشده است.
متخصصان کانادایی نسبت به هیجانی و نادرست بودن این یافته ها متفق القول هستند. مارک هک فیزیکدان برجسته پزشکی و متخصص MRI در دانشگاه مک مستر هامیلتون، اعلام کرده است که فرضیه زامبونی فقط یک "توضیح منطقی" بوده بر اینکه ام اس چگونه کار می کند. متخصصین دیگر هم گفته اند که تفسیر اسکن های چنین عروقی بسیار مشکل است و هیچ مدرک مستدلی وجود ندارد تا اثبات کند که تنگی عروق _ اگر وجود دارد _ علت بروز بیماری ام اس بوده است. آنها می گویند تنگی عروق فقط شکلی عادی از این بیماری است نه علت بروز آن.
بحث برانگیزترین مدارک، مقاله ای بوده است که دکتر زامبونی ماه گذشته در خصوص این روش بر اساس یافته های حاصل از بررسی 65 بیمار چاپ کرده است. این نتایج درهم هستند. دکتر زامبونی اعلام کرده که پیشرفت قابل توجهی در علائم ام اس مانند عملکرد پا در بیماران گروه عود کننده / بهبود یابنده دیده شده است. یعنی آنهایی که حالت خفیف این بیماری را دارند؛ آنهایی که می توانند ماهها یا سالها در حالت بهبود زندگی کنند. در بیماران ام اس پیشرونده نوع اول و دوم این بهبودی محدود و در حد شش ماه بوده است و نمونه ای که حاکی از بهبودی برای 18 ماه باشد هنوز دیده نشده است.
نسبت بالایی از بیماران ام اس عودکننده/ بهبود یابنده بعد از عمل جراحی حدود 18 ماه در مرحله بهبود بوده اند یعنی نسبت به سال قبل بهتر شده اند، اما میزان عود بیماری در آنها تغییر نکرده است. رگها تقریبا در نصف بیماران، مجدد تنگ شده اند. دکتر بورکس این نتایج را در صورت آزمایشی بودن این روش درمان، "دلگرم کننده" می نامند.
متخصصین اعصاب محدودیتهای این بررسی را فهرست بندی کرده اند. در واقع هیچ گروهی نبوده است تا بیمارانی را که تحت عمل جراحی نبوده اند، کنترل کند و نتایج آنرا با بیمارانی که تحت عمل جراحی "نجات" قرار گرفته اند، مقایسه کند. این یک دوره آزمایشی کور نبوده است به این معنی که بیماران و پزشکانشان خوب می دانسته اند که در حال طی چه پروسه ای هستند و ممکن است با عوارض جانبی خاصی هم روبه رو شوند. بنابراین این بیماران به مصرف داروهای قبلی خود نیز ادامه داده اند چون نمی خواستند در صورت عدم موفقیت این پروژه، در درمانشان با دروهای قبلی وقفه ای ایجاد شود.
دکتر پیر دوکوت متخصص اعصاب دانشگاه مونترال در خصوص تحقیق این پزشک ایتالیایی گفت: ما زمان، انرژی و وقت زیادی را صرف کرده ایم آن هم روی تحقیقی که در اصل یک جنجال رسانه ای بوده است. در حقیقت این بررسی، منفی بوده است.
دکتر ماری گفت: مسئله غیر معمول اینست که عمل درمان همسر دکتر زامبونی توسط خود ایشان انجام گرفته است، در حالی که حتی در صورت بروز نتایج مثبت، این درمان باید توسط پزشک دیگری انجام میشد. به عنوان یک پزشک کانادایی شما در صورت درمان نزدیکانتان مثل افراد خانواده در مواقعی به غیر از حالت اورژانس، پروانه پزشکی خود را از دست می دهید.
تاریخ پزشکی موارد بسیاری را ثبت کرده است که باعث تغییر روش درمان شده اند. برای مثال تصور میشد که زخم گوارشی در نتیجه تجمع اسید در روده ایجاد می شود. تا اینکه یک دانشمند استرالیایی در سال 1980 کشف کرد که این بیماری توسط باکتری ها ایجاد می شود. او بعدها برنده جایزه نوبل شد.
علم بهداشت و درمان پر است از موفقیت های آشکاری که بعدها بعد از بررسی بیشتر، غیر قابل استفاده و یا حتی خطرناک معرفی شده اند. متخصصین اعصاب اشاره می کنند به زمانی که جراحی "بای پس" متداول بود یعنی اوایل 1980. روش جراحی اینگونه بود که پزشکان یک شریان از زیر جمجمه برداشته و آنرا به مغز پیوند می زدند تا در صورت مسدود شدن رگها در بیمارانی که در معرض خطر سکته مغزی قرار دارند، یک قدم جلوتر باشند.
یک دوره آزمایشی که به سرپرستی گروهی کانادایی انجام شد این نوع عمل جراحی را به دقت بررسی و مطالعه کرده و نهایتا به این نتیجه رسید که اینکار در واقع خطر سکته را افزایش می دهد. تقریبا در عرض 24 ساعت کلیه این کلینکها در سراسر آمریکای شمالی، بسته شدند.
دکتر تونی ترابولسه در کلینیک ام اس بیمارستان UBC، بررسی فرضیه زامبونی را جزو تحقیقات انگشت شماری که در دست دارد، قرار داده است. او می خواهد به این نتیجه برسد که فرضیه زامبونی در مقوله ای که ذکر شد قرار می گیرد یا یک موفقیت بزرگ محسوب می شود.
تیم او ابتدا مدارک مربوط به تنگی عروق و سپس روش درمان را بررسی خواهد کرد. انتظار میرود ظرف یکی دو سال آینده نتیجه نهایی این تیم اعلام شود.
دکتر ترابولسه گفت: ادعای دکتر زامبونی، دل ما را بیهوده خوش کرد. فرضیه اعلام شده، فرضیه جالبی است ولی متاسفانه هنوز سندیت نداشته و اثبات نشده است.
www.ms-links.org
