2009/12/28, 01:27 PM
(2009/12/28, 12:56 PM)anaram نوشته است: سعيد جان اول ازت كلي ميخوام تشكر كنم . راستش دلم ميخواس اينو از خودت بپرسم ولي روم نشد . مرسي بابته توضيحاتتمن هم قبل از ازدواج خيلي با اين مسائل درگير بودم راستش چندتا خواستگاري هم رفتم كه تو سه تاش قبولم كردن ولي من مدام از خودم ميپرسيدم كه چرا؟ چرا با اينكه وضع من را ميبينند قبول كردند البته اونموقعها يك عصا داشتم چهارمي كه از بقيه معقول تر بود گفت نه گفت ميترسه كه كم بياره با اينكه از من خوششم اومده بود
ياسي از تو هم ممنون :-*
سلمان درسته . ما هم نگفتيم بايدي در كاره . من به شخصه سوالي تويه ذهنم داشتم كه يه جورايي جوابشو گرفتم الان
راستش من خودم خيلي به اين موضوع فكر كرده ام .
اول بگم كه با هيچ كس به اندازه ي يه ام اسي راحت نيستم
و هيچ وقت هم فك كنم نميتونم اونجور كه بايد ، حرفم و دردمو به يه آدمه معمولي بزنم .
اينم شايد از غرور و تو داريم باشه . مثن هيچ وقت به مامانم حتي نميگم امروز چشمم خيلي اذيتم كرد و موقع چرخوندنش حدقه اش درد داشت ولي به دوستايه ام اسيم ميگم
نه به اين خاطر كه مامان ممكنه دركم نكنه . نه . چون دوس ندارم كسي فك كنه چون ام اس دارم حالا تا تقي به توقي ميخوره خودمو لوس ميكنم يا به مشكلاتم شدت ميدم واسه جلب توجه
يا هميشه فك ميكنم يه غير ام اسي هرچقدر هم بخواد بفهمه منو يا وانمود كنه كه ميفهمه نهايتا خيلي غلظت ميبخشه به حسم و نهايتا احساسش با ترحم قاطي ميشه.
خلاصه ديدم حرف راستو اين آخري گفت اين بود كه چند بار كه انجمن ام اس رفته بودم مهناز رو اونجا ديدم و چند جلسه ملاقات بعد هم ازدواج كرديم به همين راحتي
