[Sajjad]

علاوه بر فواید جالبی که در اینجا برای لبخند آورده شده باید گفت لبخند می‌تواند نوعی عبادت هم باشد. در سیره پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت ایشان خوانده و شنیده ایم که آن عزیزان دائم التبسم بوده اند یعنی همواره لبخند بر لب داشته و گشاده رو بوده اند مگر در مواجهه با افراد در حال ارتکاب گناه، چراکه آنها را به گناهشان تشویق نکنند.
می‌دانیم لبخند نوعی پیام عاطفی به مخاطب است که او را به خودمان جذب کرده و به کاری که انجام می‌دهد (خوب یا بد) تشویق می‌کنیم. بدین شکل اولیاء خدا با لبخند خود در برابر خوبان و عامه مردم آنها را به خود (و درواقع به دین) جذب و به کار نیک تشویق می‎کردند و در برابر گناهکاران با عدم لبخند آنها را متوجه خطایشان کرده و از بدی نهی می‌کردند.
حال ما هم که پیروان آن بزرگواران هستیم اگر در ابتدا نمی‌توانیم دائم التبسم بوده و با عامه مردم گشاده رو باشیم حد اقل می‌توانیم وقتی کار خوبی از آنها می‌بینیم لبخند بزنیم و اگر کار بدی دیدیم از لبخند خود داری کنیم تا بدین شکل لبخندهایمان هم معنا و مفهوم داشته باشد نه مثل ی آدم لاعقل که مدام نیشش بازه و نمی‌دونه چرا