MS درمان دارد
بیماران مبتلا به MS بسته به نوع حمله به دست متخصص آن درمان می شوند. مثلاً بیماری را كه دچار اختلال در روده و مثانه است متخصص آن درمان می كند یا كسی كه برای راه رفتن تعادل ندارد، به دست فیزیوتراپ درمان می شود.
اگر فردی كه مبتلا به MS است، استرس نداشته باشد و در محیطی آرام و امن و امان قرار گیرد، درمان او زودتر و راحت تر انجام می شود، چرا كه سیستم ایمنی فرد مضطرب ضعیف می شود و احتمال بیماری های جانبی بیشتر خواهد شد. دكتر رحمت در این باره می گوید: «یكی از داروهای رایج برای این كه تعداد حملات را كمتر كند یا به تأخیر اندازد، «كورتون» است. این دارو را در مقاطع طولانی مثلاً هر هفته یك بار به صورت تزریقی مصرف می كنند كه دوره ناتوانی را كم می كند. همچنین داروهای دیگری مانند «اینترفرون»، «ربیف»، «آمونكس»، «یتافرون» موجب كاهش ناتوانی و به تأخیر انداختن حملات می شود. این داروها منجر به درمان كامل MS نمی شوند اما عامل كاهش از بین رفتن میلین ها در تارهای عصبی است.
البته خوشبختانه هنگامی كه میلین، آسیب می بیند یا از بین می رود تا زمانی كه تارهای عصبی آسیب ندیده باشند، بازسازی می شود. به تازگی محققان انستیتوی نورولوژی لندن موفق شده اند با استفاده از داروی جدیدی به نام «ناتالیزومب» (Natolizumab) از بروز بیماری MS پیش رونده جلوگیری كنند با تزریق این دارو بروز ضایعات جدید مغزی كاهش یافته و از پیشرفت ضایعات قدیمی نیز جلوگیری به عمل می آید، ولی تاكنون این دارو مورد تأیید كامل قرار نگرفته است و پس از تأیید و آزمایش های نهایی به تولید انبوه خواهد رسید.»
كوشش زيادي مي توان انجام داد تا بعضي ا ز علايم بيماري كاسته شده و به بيمارانيكه M S دارند كمك شود تا راحتتر زندگي كنند .شما بايد در جستجوي توصيه هاي پزشك در مورد داروها و درمانها ي مفيد بر آييد.توصيه هاي زيرممكن است شما را در دريافت كمك در جهت رفع مشكلات خاص راهنمايي كند.
1. دوره تشديد علايم : شواهدي وجود دارد دال بر اينكه درمان با داروهاي استروئيدي مانند ACTH يا پرديزون از شدت حمله M S در افراد بويژه در مراحل اوليه بيماري مي كاهد اما در درمان مرحله مزمن و پيشرفته بيماري ارزشي نداشته و ممكن است حتي اثرات جانبي مضري را براي بيمار نداشته باشد.
2. اسپاسم : سفتي شديد عضلات يكي از مشكلات شايع در بيماراني است كه دچار حمله شديد M S مي شوند . داروي خاصي كه به تنهايي موثر باشد وجود ندارد . اما تركيبي از داروها (بكلوفن كه Lioresal هم ناميده شده و به طور گسترده اي استفاده شده و مي شود) و فيزيوتراپي ممكن است موثر باشد . داروهاي ديگر جهت كارايي بيشتر در دست امتحان هستند.
3. مشكلات مثانه : اين مورد مسئله استرس زايي است كه بايستي مورد توجه قرار بگيرد . اما دارو درماني نمي تواند مفيد باشد انجمن M S كانادا مجله ايي را در دسترس داشته كه درك اختلال در عملكرد مثانه و مولتيپل اسكلروزيس نام دارد كه مي تواند براي شما مفيد باشد. همچنين مشكلات بصورت دوره ايي ظاهر مي شوند اما اغلب تغيير در عادات غذايي مي توانند برطرف شوند.
4. لرزش : در بسياري از مردمي كه به شدت بيمار هستند لرزش مشكل ناتوان كننده اي است كه در توانايي انجام فعاليتهاي روزانه اختلال ايجاد مي كند و به ندرت ، دارو مي تواند مفيد باشد.
5. خستگي : بسياري از بيماران مبتلا به M S خستگي را تجربه مي كنند . اينطور به نظر مي رسد كه در اكثر بيماران مبتلا به M S به كاربران داروي آمانتادين باعث كاهش خستگي مي شود.
6. مشكلات بينايي : به طور موقت كاهش ديد ، دوبيني وتكانهاي غيرارادي چشم ازعلايم شايع M S هستند خوشبختانه اين مشكلات اغلب خود بخود برطرف مي شوند . گاهي اوقات درمان دارويي كه معمولاً داروهاي استروئيدي است كاربرد دارد . اگر شما هرگونه افزايش در مشكلات بينايي داشتيد بهتر است براي ارزيابي كامل با پزشك مراجعه كنيد.
7. مشكلات جنسي : M S ممكن است بر عملكرد جنسي در بعضي از افراد تأثير بگذارد و مشكل موقتي بوده كه خودبخود يا با درمانهاي علامتي بهبود مي يابد. همچنين انجمن مولتيپل اسكلروزيس كانادا كتابي دارد تحت عنوان مسائل جنسي و M S كه جزئيات بيشتري را مطرح مي كند.
8. مشكلات احساسي : به طور طبيعي وجود تشخيص M S براي بيمار ممكن است اضطراب و افسردگي به همراه بياورد و چنين عوامل احساسي ممكن است عملاً علايم M S را در شما تشديد نمايند.
انجمن M S كتابي دارد تحت عنوان M S و احساسات شما كه براي شما مفيد خواهد بود.
يا ممكن است بخواهيد با مراجعه به پزشك شما را نزديك مشاور ، روانشناس يا روانپزشك ارجاع دهد تا به شما كمك كند تا بر روي احساساتتان كار كنيد .
9. مشكلات حافظه و تمركز : مانند مشكلات ديگر مربوط به M S ، مشكلات حافظه و تمركز مي توانند بوجود آمده و رفع شوند.
۱۰. درمانهاي تجربي : در حاليكه تحقيقات در زمينه مكانيسم اصلي M S در حال پيشرفت است . روشهاي جديد درماني امتحان مي شود . ايي روشها بايستي به عنوان درمانهاي تجربي بررسي شوند نه درمانهايي كه در مورد M S ثابت شده اند. جزئيات تحقيقات جاري شامل آزمايش داروهاي مختلفي است كه فعاليت سيستم ايمني را كم مي كند (ايمونوساپرسيو) ، تجويز اينترفرونهاي كشنده ويروس هاي طبيعي ، و مشاهده اينكه آيا آنتي باديهاي تصنعي در آزمايشگاه با نام آنتي باديهاي مونوكلونال (تك كلوني ) ارزشي در حمله به M S دارند يا نه ، در حد صحبت ميباشد نه عمل . لازم به ذكر است كه بعضي از داروهاي قوي اينونوساپرسيو اثرات جانبي مخربي داشته و همچنين سلامتي افراد را در آينده تهديد ميكنند . همچنين بايستي اين مسئله درنظر واقع شود كه چه زماني درمان M S مي تواند مفيد و موثر باشد . همچنين بررسي جزئيات درماني در انجام كار مفيد زمان مي برد اما تنهاي راهي است كه بيماري مانند M S كه دوره تشديد و بهبودي خودبخودي دارد مي تواند ارزيابي شود.
درمان دارویی
درمان در مرحله وقوع علائم حاد و شدید: شامل کورتیکواستروئید تزریقی به مدت ۵ روز می‌باشد، که بهبود حملات حاد بیماری را تسریع می‌کند.
درمان پیشگیری کننده از بروز حملات M.S: که در نوع عود کننده بیماری استفاده می‌شود، شامل تجویز اینترفرون بتا (که به دو شکل تزریق عضلانی هفتگی و یا تزریق زیر جلدی یک روز در میان است.) ، گلاتیرامر استات ، تجویز ایمونوگلوبولین وریدی یا IVIg و تعویض پلاسما است.
درمانهای علامتی: هدف از درمانهای علامتی کاهش علائم ناتوان کننده بیماری به منظور زندگی بهتر بیماران است. مثلا سفتی عضلانی با باکلوفن ، خستگی بیمار با آمانتادین و درد و گزگز شدن اندامها با کاربامازپین ، لرزش بیمار با کلونازپام و اختلال عملکرد مثانه با اکسی‌بوتینین و افسردگی بیماران با فلوکستین تسکین پیدا می‌کنند.
در موارد M.S با فرم مزمن پیشرونده داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی نظیر آزاتیوپرین ، سیکلوفسفامید و متوتروکسات ممکن است موجب کاهش سرعت پیشرفت بیماری شوند.
بیماران مبتلا به MS بسته به نوع حمله به دست متخصص آن درمان می شوند. مثلاً بیماری را كه دچار اختلال در روده و مثانه است متخصص آن درمان می كند یا كسی كه برای راه رفتن تعادل ندارد، به دست فیزیوتراپ درمان می شود.
اگر فردی كه مبتلا به MS است، استرس نداشته باشد و در محیطی آرام و امن و امان قرار گیرد، درمان او زودتر و راحت تر انجام می شود، چرا كه سیستم ایمنی فرد مضطرب ضعیف می شود و احتمال بیماری های جانبی بیشتر خواهد شد. دكتر رحمت در این باره می گوید: «یكی از داروهای رایج برای این كه تعداد حملات را كمتر كند یا به تأخیر اندازد، «كورتون» است. این دارو را در مقاطع طولانی مثلاً هر هفته یك بار به صورت تزریقی مصرف می كنند كه دوره ناتوانی را كم می كند. همچنین داروهای دیگری مانند «اینترفرون»، «ربیف»، «آمونكس»، «یتافرون» موجب كاهش ناتوانی و به تأخیر انداختن حملات می شود. این داروها منجر به درمان كامل MS نمی شوند اما عامل كاهش از بین رفتن میلین ها در تارهای عصبی است.
البته خوشبختانه هنگامی كه میلین، آسیب می بیند یا از بین می رود تا زمانی كه تارهای عصبی آسیب ندیده باشند، بازسازی می شود. به تازگی محققان انستیتوی نورولوژی لندن موفق شده اند با استفاده از داروی جدیدی به نام «ناتالیزومب» (Natolizumab) از بروز بیماری MS پیش رونده جلوگیری كنند با تزریق این دارو بروز ضایعات جدید مغزی كاهش یافته و از پیشرفت ضایعات قدیمی نیز جلوگیری به عمل می آید، ولی تاكنون این دارو مورد تأیید كامل قرار نگرفته است و پس از تأیید و آزمایش های نهایی به تولید انبوه خواهد رسید.»
كوشش زيادي مي توان انجام داد تا بعضي ا ز علايم بيماري كاسته شده و به بيمارانيكه M S دارند كمك شود تا راحتتر زندگي كنند .شما بايد در جستجوي توصيه هاي پزشك در مورد داروها و درمانها ي مفيد بر آييد.توصيه هاي زيرممكن است شما را در دريافت كمك در جهت رفع مشكلات خاص راهنمايي كند.
1. دوره تشديد علايم : شواهدي وجود دارد دال بر اينكه درمان با داروهاي استروئيدي مانند ACTH يا پرديزون از شدت حمله M S در افراد بويژه در مراحل اوليه بيماري مي كاهد اما در درمان مرحله مزمن و پيشرفته بيماري ارزشي نداشته و ممكن است حتي اثرات جانبي مضري را براي بيمار نداشته باشد.
2. اسپاسم : سفتي شديد عضلات يكي از مشكلات شايع در بيماراني است كه دچار حمله شديد M S مي شوند . داروي خاصي كه به تنهايي موثر باشد وجود ندارد . اما تركيبي از داروها (بكلوفن كه Lioresal هم ناميده شده و به طور گسترده اي استفاده شده و مي شود) و فيزيوتراپي ممكن است موثر باشد . داروهاي ديگر جهت كارايي بيشتر در دست امتحان هستند.
3. مشكلات مثانه : اين مورد مسئله استرس زايي است كه بايستي مورد توجه قرار بگيرد . اما دارو درماني نمي تواند مفيد باشد انجمن M S كانادا مجله ايي را در دسترس داشته كه درك اختلال در عملكرد مثانه و مولتيپل اسكلروزيس نام دارد كه مي تواند براي شما مفيد باشد. همچنين مشكلات بصورت دوره ايي ظاهر مي شوند اما اغلب تغيير در عادات غذايي مي توانند برطرف شوند.
4. لرزش : در بسياري از مردمي كه به شدت بيمار هستند لرزش مشكل ناتوان كننده اي است كه در توانايي انجام فعاليتهاي روزانه اختلال ايجاد مي كند و به ندرت ، دارو مي تواند مفيد باشد.
5. خستگي : بسياري از بيماران مبتلا به M S خستگي را تجربه مي كنند . اينطور به نظر مي رسد كه در اكثر بيماران مبتلا به M S به كاربران داروي آمانتادين باعث كاهش خستگي مي شود.
6. مشكلات بينايي : به طور موقت كاهش ديد ، دوبيني وتكانهاي غيرارادي چشم ازعلايم شايع M S هستند خوشبختانه اين مشكلات اغلب خود بخود برطرف مي شوند . گاهي اوقات درمان دارويي كه معمولاً داروهاي استروئيدي است كاربرد دارد . اگر شما هرگونه افزايش در مشكلات بينايي داشتيد بهتر است براي ارزيابي كامل با پزشك مراجعه كنيد.
7. مشكلات جنسي : M S ممكن است بر عملكرد جنسي در بعضي از افراد تأثير بگذارد و مشكل موقتي بوده كه خودبخود يا با درمانهاي علامتي بهبود مي يابد. همچنين انجمن مولتيپل اسكلروزيس كانادا كتابي دارد تحت عنوان مسائل جنسي و M S كه جزئيات بيشتري را مطرح مي كند.
8. مشكلات احساسي : به طور طبيعي وجود تشخيص M S براي بيمار ممكن است اضطراب و افسردگي به همراه بياورد و چنين عوامل احساسي ممكن است عملاً علايم M S را در شما تشديد نمايند.
انجمن M S كتابي دارد تحت عنوان M S و احساسات شما كه براي شما مفيد خواهد بود.
يا ممكن است بخواهيد با مراجعه به پزشك شما را نزديك مشاور ، روانشناس يا روانپزشك ارجاع دهد تا به شما كمك كند تا بر روي احساساتتان كار كنيد .
9. مشكلات حافظه و تمركز : مانند مشكلات ديگر مربوط به M S ، مشكلات حافظه و تمركز مي توانند بوجود آمده و رفع شوند.
۱۰. درمانهاي تجربي : در حاليكه تحقيقات در زمينه مكانيسم اصلي M S در حال پيشرفت است . روشهاي جديد درماني امتحان مي شود . ايي روشها بايستي به عنوان درمانهاي تجربي بررسي شوند نه درمانهايي كه در مورد M S ثابت شده اند. جزئيات تحقيقات جاري شامل آزمايش داروهاي مختلفي است كه فعاليت سيستم ايمني را كم مي كند (ايمونوساپرسيو) ، تجويز اينترفرونهاي كشنده ويروس هاي طبيعي ، و مشاهده اينكه آيا آنتي باديهاي تصنعي در آزمايشگاه با نام آنتي باديهاي مونوكلونال (تك كلوني ) ارزشي در حمله به M S دارند يا نه ، در حد صحبت ميباشد نه عمل . لازم به ذكر است كه بعضي از داروهاي قوي اينونوساپرسيو اثرات جانبي مخربي داشته و همچنين سلامتي افراد را در آينده تهديد ميكنند . همچنين بايستي اين مسئله درنظر واقع شود كه چه زماني درمان M S مي تواند مفيد و موثر باشد . همچنين بررسي جزئيات درماني در انجام كار مفيد زمان مي برد اما تنهاي راهي است كه بيماري مانند M S كه دوره تشديد و بهبودي خودبخودي دارد مي تواند ارزيابي شود.
درمان دارویی
درمان در مرحله وقوع علائم حاد و شدید: شامل کورتیکواستروئید تزریقی به مدت ۵ روز می‌باشد، که بهبود حملات حاد بیماری را تسریع می‌کند.
درمان پیشگیری کننده از بروز حملات M.S: که در نوع عود کننده بیماری استفاده می‌شود، شامل تجویز اینترفرون بتا (که به دو شکل تزریق عضلانی هفتگی و یا تزریق زیر جلدی یک روز در میان است.) ، گلاتیرامر استات ، تجویز ایمونوگلوبولین وریدی یا IVIg و تعویض پلاسما است.
درمانهای علامتی: هدف از درمانهای علامتی کاهش علائم ناتوان کننده بیماری به منظور زندگی بهتر بیماران است. مثلا سفتی عضلانی با باکلوفن ، خستگی بیمار با آمانتادین و درد و گزگز شدن اندامها با کاربامازپین ، لرزش بیمار با کلونازپام و اختلال عملکرد مثانه با اکسی‌بوتینین و افسردگی بیماران با فلوکستین تسکین پیدا می‌کنند.
در موارد M.S با فرم مزمن پیشرونده داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی نظیر آزاتیوپرین ، سیکلوفسفامید و متوتروکسات ممکن است موجب کاهش سرعت پیشرفت بیماری شوند.
