[ArashFN]

من الان خودم ۳۲ سالمه و هنوزم مجردم و بخاطر همین ام اس تا الان جرات نکردم برم برا خواستگاری از یک دختر

من ۳۷ سالمه و اگه زمان به عقب برمی گشت از ترس مجرد موندن نمی‌رفتم خواستگاری که ۸ سال جوانیم رو حروم کنه و به حدی برای نقشه های پول پرستانه خودش و خانواده ش عذابم بدند و استرس و فشار عصبی شبانه روز بهم وارد کنند که ام‌‌اس بگیرم و با ویلچر برم محضر برای طلاق! الان هم که ام‌‌اس گرفتم و کلا عمرم تباه شد
این همه درس خوندم، کلاس و دوره رفتم، دانشگاه خارج کشور رفتم، تحریم بود نشد پول بفرستند و هند کار می کردم، بعدش برگشتم و همیشه هول بودم از همسن هام جلو باشم و واسه همین شبانه روز کار کردم و همه چیز رسیدم (سر طلاق همه رو از دست دادم، گفتم طوری نیست و بهتر از قبل میسازم)، قبل ازدواج غلطم عاشقی کردم و شکست عشقی خوردم، دوبار خواستگاری دیگه هم نه شنیدم، آخرش:
دلم خوش بود هنوز جوونم و می تونم از نو شروع کنم که یهو یه پتک خورد تو سرم به اسم ام‌‌اس که بشین سر جات، ۱۰ سال عمرت کوتاه شد، تمام زندگی و ورجه ووجه هات رو تباه کرد، تازه بقیه عمرت هم فنا شد

زندگی و دنیا کلا خیلی بی ارزش شده برام ، چقدر پوچ و مسخره بود و آنقدر به خودم سخت گرفتم
اگه فرصت ازدواج دوباره داشته باشم، مطمئنا دنبال کسی میگردم که مثل خودم ام‌‌اس داشته باشه چون:
۱- حرف همدیگه ، حس و حال ، وضعیت روحی و جسمی همدیگه رو بهتر می فهمیم
۲- قدر فرصت باقی مونده زندگی رو بیشتر می دونیم
۳- هدف خالص تر هست برای زندگی
۴- بیمار هایی که توی مطب یا بیمارستان می‌بینم مهربانی، صبر و دوری از استرس و عصبانیت رو پیش گرفتند (حداقل برای بهبودی خودشون)