2017/10/01, 07:19 PM
(2017/10/01, 06:19 PM)Name نوشته است: جالبه بدونی چندسال پیش رفتم پیش یه دکتری که بچه های انجمن ازش تعریف کرده بودن! آخه میگفتن بیمارهای ام.اسی که تحت نظرش هستن آمپول نمیزنن (احتمالا بدونید کدوم دکتر رو میگم!)! منم رفتم که نظر بده و آمپولم رو قطع کنم..یه مقاله داد به من و بقیه بیمارای ام.اس... گفت: اگر ام.اس هم نداشتید و دارو مصرف کرده باشید، به ام.اس مبتلا میشید! من هم مقاله رو بردم پیش دکتر خودم، اونم حرفاهای اون دکتر و نتیجه مقاله رو تائید کرد اما گفت داروت رو قطع نکن تا خودم بهت بگم! وقتی سینووکس باعث بوجود اومدن ام.اس بشه، شاید بیماری های دیه رو هم بوجود بیاره!
اینم لینک اون مقاله ای که دکتر ایکس پرینتش رو بهمون داد!
http://jnnp.bmj.com/content/84/11/e2.86
زمانی که داروهای اینترفرون بتا (بتافرون، آونکس، ربیف، سینووکس) برای بیمار تجویز می شوند، سیستم ایمنی بیمار ممکن است بر علیه آنها آنتی بادی تولید نماید که اصطلاحاً می گویند بیمار در مقابل دارو مقاوم گردیده است. یکی از آنتی بادی های تولید شده در برابر این داروها، آنتی بادی خنثی کننده (NAb) است.
Nab ممکن است نیمه عمر (Half-life) داروهای خانواده اینترفرون بتا را تغییر دهد و فعالیت زیستی آنها را کاهش دهد که درنتیجه دارو در بدن غیر فعال شده و باعث افزایش عود بیماری، تعداد پلاک های بیشتر، بدتر شدن بیماری و افزایش ناتوانی می گردد.
کنترل وضعیت تولید آنتی بادی ها در طول درمان با اینترفرون بتا شاخص خوبی جهت ارزیابی موفقیت در درمان می باشد. بطور معمول NAb سه تا شش ماه بعد از شروع درمان ایجاد می شود ولی اثرات بالینی NAb پس از 18 ماه از شروع درمان ظاهر می گردد. بنابراین ارزیابی میزان فعالیت زیستی و اثرات درمانی دارو پس از چند ماه از شروع درمان ضروری است تا از این طریق پزشک قادر به گرفتن تصمیم صحیح در ارتباط با ادامه درمان یا استفاده از راهکارهای درمانی دیگر باشد.
اگر هم فرض کنیم، فردی ام اس ندارد ولی اینترفرون بتا تزرق می کند، احتمال اینکه به یکی بیماری های دسته دوم (لوپوس، آلرژیک درماتیت، اسکلرودرمی، اگزمای آتوپیک، سینوزیت، بیماری التهابی روده، آسم، آلرژی، سرطان، کولیت اولسراتیو، سندرم آنتی فسفولیپید و ...) مبتلا شود، خیلی بیشتر است. اما اگر ام اس داشته باشد، امکان عود بیماری پس از تزریق اینترفرون بتا وجود دارد.
