[نازلی]

شرایط لازم برای حاملگی بیماران ام اسی


حاملگی، زایمان و میزان بروز عوارض در نوزاد یک خانم مبتلاء به ام.اس هیچ تفاوتی با افراد طبیعی ندارد. تا کنون هیچگونه شواهدی دال براینکه ام.اس باعث اختلال در باروری شود وجود ندارد. همچنین میزان بروز سقط های خودبخودی و تولد جنین مرده، مثل سایر افراد طبیعی می باشد. خوشبختانه با انجام مطالعات وسیع ثابت شده است که باور غلط گذشته مبنی براینکه حاملگی باعث بدتر شدن بیماری ام.اس می شود اصلاً صحت ندارد. حتی اخیراً مطرح شده است که حاملگی با سیر بهتر بیماری در آینده مرتبط است.

خانمهایی ام اس داشته که قصد باردار شدن دارند باید به نکات زیر توجه داشته باشند:

براساس توصیه اف-دی-ای خانمهایی که قطعاً قصد باردار شدن دارند نباید از داروهای تعدیل کننده سیر بیماری مثل آوونکس، ربیف، بتافرون و کوپاکسون استفاده کنند. همچنین مردان و زنانی که قصد بچه دار شدن دارند نباید از داروهای سرکوب کننده ایمنی مثل نوانترون استفاده کنند. اکثر پزشکان توصیه می کنند که این داروها باید یک ماه یا یک سیکل قبل از بارور شدن قطع شود، زیرا عوارض سوء بر روی جنین خواهند داشت.

داروهای شیمی درمانی مثل ایموران (آزاتیوپیرین) یا متوتروکسات باید حداقل به مدت یک ماه قبل از بارور شدن در خانم و همسر او قطع شود. افرادیکه تحت درمان با این داروها می باشند حتماً باید از روش مناسب جلوگیری استفاده کنند.

اگر بیماری ام.اس فعال است و بیمار قصد باردارشدن دارد باید ابتدا بیماری او کنترل شودو سپس داروها را جهت باردار شدن قطع کند.

در صورت باردار شدن حتماً متخصص زنان و زایمان خود را در جریان بیماری خود قرار دهید.

به نظر می رسد که حاملگی اثر محافظت کننده بر بیماری ام . اس دارد ، زیرا حاملگی باعث تغییراتی در سیستم ایمنی می شود

تعداد موارد عود یا حملات بیماری بخصوص در سه ماهه دوم و سوم حاملگی کاهش می یابد.

در صورت بروز حمله ام.اس در حین بارداری استفاده از استروئیدها (کورتون) بخصوص بعد از سه ماه اول بلا مانع است. البته این مسأله باید طبق نظر متخصص زنان، نورولوژیست و متخصص اطفال صورت گیرد.

ممکن است برخی علایم بیماری ام.اس مثل خستگی، اختلالات مثانه و روده بخصوص در سه ماهه سوم بارداری تشدید شود. بیماران باید توجه کنند که علیرغم مشکلات ادراری از مایعات فراوان استفاده کنند.

در ماههای آخر بارداری به علت افزایش وزن، ممکن است مشکلات تعادل و راه رفتن بیمار بارزتر شود. برخی بیماران ترجیح می دهند در این زمان از عصا یا ویلچر استفاده کنند.

احتمال عفونت ادراری در خانمهای باردار مبتلا به ام.اس بیشتر است. برخی پزشکان ماهانه بیماران خود را از این نظر بررسی می کنند.

با توجه به اینکه اکثر خانمهایی که باردار می شوند در مراحل اولیه بیماری ام.اس هستند، بعید است که اختلالات آنها به حدی باشد که شروع زایمان و انقباضات رحمی خود را حس نکنند.

زایمان در خانمهای مبتلا به ام . اس با افراد دیگر تفاوت چندانی ندارد.
در فاصله شش ماه بعد از زایمان میزان عود بیماری ?? تا ?? درصد افزایش می یابد، اما باید توجه داشت که این حالت موقت است.

با اینکه شواهدی در خصوص اثرات سوء داروها بر نوزاد در حین شیردهی وجود ندارد اما فعلاً توصیه می شود که خانمها در دوران شیردهی از داروهای تعدیل کننده بیماری مثل (آوونکس ، ربیف ، بتافرون و کوپاکسون) استفاده نکنند.

استفاده از هرگونه دارویی در حین دوران شیردهی باید با نظر متخصص اطفال و نورولوژیست باشد.