[فتح اله]

سلام بچه ها من برای اولین بار این صفحه رو باز کردم وبا حرفاتون پاک حالم بد شد چرا اینقدر منفی کی فردارو دیده با این حرفاتون هر کی که تازه مریض شده باشه فقط به این فکر میفته که مرگ موش بگیره وخودشو بکشه !!!اگه کسی جای من باشه چی ؟؟از1سالگی تو سانحه تصادف یه پام به طور80٪ازدست دادم وفقط میتونم بشینم وراه برم وتو بچگی بازی نکردم مامانم همیشه از ترس پام به بچه ها میگفت نزدیکش نشید واز طرفی سوختگی هایی که بعد از اون جریان برام یه عمره باقی مونده تا حالا که شدم24 ساله و....یه مرد مهربون پیداشد ومنو با اون شرایط گرفت وحاضر شد با اینکه کاملا سالمه با من زندگی کنه زمینو زمان می گفتن اینو نگیر برات دردسر میشه وبماندو....تازه 2ماه از جشن عروسیمون گذشت که چشمم تار شد انگار یکی بهم میگفت ام اسه بماند که تو این سالها چقدر رفتم اتاق عمل وساعت ها موندم یادم رفت بگم دوباره اون پا شکست وشد به دردسر بزرگ یکسال از کار وزندگی ودرس ودانشگاه وا موندم بعدش رسیدم به حالا وتو این مدت اصلا شکوه نکردم وشاکر خداهم بودم بخدا همه ما آدم ها یه جورایی درد کشیده ایم اما این اجازرو نداریم که ناله کنیم توروخدا یکم فکر کنید من با این حرفای شما دق میکنم الانم سرحال وامیدوار رفتم دکتر تا صاحب یه فرشته الهی بشم وبحول قوه الهی بتونم امانت خدارو بزرگ کنم حالا هرکی این پیام نو خوند خواهشا نظرتون رو برام بفرستید منتظرم!!!!!