2015/08/05, 04:34 PM
شما که میگید ام اس ناشناخته مونده و باید ما مبتلایانش اونو به جامعه بشناسونیم ، تصور میکنید همه بیماری ها شناخته شدن بحز ام اس ؟!
خوب به قول دوستمون خیلی از بیماری ها هستن که ناشناخته موندن .مردم مگه چقدر انگیزه یادگیری یا گنجایش شناخت و تمییز دادن بیماری ها رو دارن ؟
اگه این کاری که میگین درست باشه که خودمون برای آگاهی دادن باید پیشقدم بشیم ،تو انجمن های لوپوس ، دیابت ، بهجت ، سرطان و ای ال اس و تعدادی از بیماری هایی که اسمشون رو فقط شنیدیم و یا حتا اونم نشنیدیم ، تصورش رو بکنید مبتلایانش بخوان پیشقدم بشن ، ببینید چی میشه ؟! مگه جامعه توان درک و به خاطر سپردن اینهمه اطلاعات رو داره ؟ اگه اطلاعاتش با هم قاطی شد چی ؟!
خوب من فکر میکنم قبلا در مورد ام اس و ای ال اس خود به خود بدون اطلاع رسانی همچین اتفاقی افتاده چون خیلی از کسانی که اولین بار اسم ام اس رو شنیدن ، فوری سیر بیماری ای ال اس جلو چشمشون اومده ! چرا ؟ چون یادگیری سطحی بوده ، چون یه شباهتی بین نمونه هایی که دیدن و شنیدن در علایمشون مشاهده کردن و اشتباه فهمیدن.
به همین راحتی نمیشه گفت ای مردم من ام اس دارم، ظاهرم عادیه و احتمال فلج شدن من مثل سایر مردم که در معرض حوادثن ،مثلا یک درصده !
میشنون ولی از ته قلب نمیپذیرن ، میگن این الان خوبه بعدها بدبخت میشه خودشم نمیدونه !
مگه اطلاعاتی که ما به دست آوردیم چون ذینفع بودیم رو در چند کلمه میشه گفت ؟
به قول حمید باید نسل سوخته بشیم تا نسل بعد اثرش رو ببینن . هر کی از خودگذشتگی داره میتونه این کار رو بکنه.
ما بهتره آگاه نبودن مردم از بیماریمون رو با توجه به رسانه ها و فرهنگ حاکم بر جامعه ، طبیعی و عادی بدونیم و غصه این چیزا رو نخوریم. نمیتونیم که خودمون رو فدا کنیم که مردم آگاه بشن . دغدغه بیشتر مردم چیزای دیگه س ، ام اس یکی از هزاران چیزیه که مردم ازش آگاهی ندارن.
مثلا ابتلای مردم به خرافات و ... خیلی مهمتر و دردناکتر از نا آگاهیشون در مورد ام اسه چون اون روی سرنوشت جمعی ما اثر داره و مختص یک جمع خاص نیست.
خوب به قول دوستمون خیلی از بیماری ها هستن که ناشناخته موندن .مردم مگه چقدر انگیزه یادگیری یا گنجایش شناخت و تمییز دادن بیماری ها رو دارن ؟
اگه این کاری که میگین درست باشه که خودمون برای آگاهی دادن باید پیشقدم بشیم ،تو انجمن های لوپوس ، دیابت ، بهجت ، سرطان و ای ال اس و تعدادی از بیماری هایی که اسمشون رو فقط شنیدیم و یا حتا اونم نشنیدیم ، تصورش رو بکنید مبتلایانش بخوان پیشقدم بشن ، ببینید چی میشه ؟! مگه جامعه توان درک و به خاطر سپردن اینهمه اطلاعات رو داره ؟ اگه اطلاعاتش با هم قاطی شد چی ؟!
خوب من فکر میکنم قبلا در مورد ام اس و ای ال اس خود به خود بدون اطلاع رسانی همچین اتفاقی افتاده چون خیلی از کسانی که اولین بار اسم ام اس رو شنیدن ، فوری سیر بیماری ای ال اس جلو چشمشون اومده ! چرا ؟ چون یادگیری سطحی بوده ، چون یه شباهتی بین نمونه هایی که دیدن و شنیدن در علایمشون مشاهده کردن و اشتباه فهمیدن.
به همین راحتی نمیشه گفت ای مردم من ام اس دارم، ظاهرم عادیه و احتمال فلج شدن من مثل سایر مردم که در معرض حوادثن ،مثلا یک درصده !
میشنون ولی از ته قلب نمیپذیرن ، میگن این الان خوبه بعدها بدبخت میشه خودشم نمیدونه !
مگه اطلاعاتی که ما به دست آوردیم چون ذینفع بودیم رو در چند کلمه میشه گفت ؟
به قول حمید باید نسل سوخته بشیم تا نسل بعد اثرش رو ببینن . هر کی از خودگذشتگی داره میتونه این کار رو بکنه.
ما بهتره آگاه نبودن مردم از بیماریمون رو با توجه به رسانه ها و فرهنگ حاکم بر جامعه ، طبیعی و عادی بدونیم و غصه این چیزا رو نخوریم. نمیتونیم که خودمون رو فدا کنیم که مردم آگاه بشن . دغدغه بیشتر مردم چیزای دیگه س ، ام اس یکی از هزاران چیزیه که مردم ازش آگاهی ندارن.
مثلا ابتلای مردم به خرافات و ... خیلی مهمتر و دردناکتر از نا آگاهیشون در مورد ام اسه چون اون روی سرنوشت جمعی ما اثر داره و مختص یک جمع خاص نیست.
چشم ها را بـایـد شست . ، . جـــور دیـگـر بـایــد دیـــد
