[یه غریبه]

حرف هاى همتون رو خوندم. من كار زيادى براى سفرها نكردم ولى بذاريد يكم هم من بگم؛
سفر مشهد واقعاً خيلى خيلى سخت بود چون مسير جورى بود كه بر خلاف طالقان كه براى هماهنگى دو بار رفتيم، نميشد رفت و كار ها رو هماهنگ كرد و همه هماهنگى ها با تلفن بود! ينى فكر كنيد بايد از طريق تلفن كيفيت غذاى يه رستوران رو ميفهميديم!!
سفر سختى بود ولى اينكه كنار بچه ها بهمون خوش گذشت و استقبال شد، خستگى رو از تن هممون در آورد. گذشت تا سفر اصفهان، سفر اصفهان با وجود كاوه عزيز خيلى برنامه ريزى شده تر پيش ميرفت ولى باز هم چيزى بود كه خيلى ناراحت كننده بود! عدم استقبال!
ينى به نظر من تنها كارى كه در قبال اين همه زحمت انتظار ميره، استقبال ه. استقبال به اين معنى كه بخدا ما قدردانيم ولى دوستامون قدردان نبودن و يه جورايى خستگى توى تن بچه ها موند.
با همه اين حرفها، اصفهان هم عالى بود. عاليه عالى. ولى واقعا يه زنگ هشدار بود كه بپرسه "چرا؟؟؟" اين همه تلاش براى چى؟
من به حميد حق ميدم اگه تا قبل از سفر باهاش مخالف بودم، با ديدن استقبال از نمايشگاه منم نظرم باهاش يكى شد و واقعا ناراحت شدم كه اينجورى شد اوضاع. اينهمه زحمت براى نمايشگاه اونوقت اينقدر استقبال فقط؟؟؟ واقعا چاره ديگه اى نيست. به نظرم تمام برنامه ها تا اطلاع ثانوى بهتره كنسل بشه.