2014/09/13, 05:52 PM
در فاز یک مطالعات بالینی، یک درمان جدید برای بیماری مولتیپل اسکلروزیس که مطمئن و قابل تحمل است مورد بررسی قرار گرفته است.
[/size]
به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، مطالعات فاز یک در ابتدا به تست کردن کاندیداهای دارویی در انسان می پردازند. مطالعات حیوانی نشان داده است که دارویی به نام anti-LINGO-1 یا BIIB033 ممکن است قادر به معکوس کردن از دست رفتن میلین های عصبی شود. داروی anti-LINGO-1، پروتئین LINGO-1 را مهار می کند که در سیستم عصبی مرکزی مانع از میلین سازی می شود. درمان های رایج برای MS معمولا در جهت کاهش آسیب های مغزی عمل می کنند و موجب ترمیم آسیب های قبلی یا جدید نمی شوند.
در این مطالعه 72 فرد سالم و 47 فرد مبتلا به MS دارو یا یک دارونما(placebo) را دریافت کردند. شرکت کنندگان سالم دارونما(placebo) و یا یک دوز از دارو را به صورت تزریق دریافت کردند. اما افراد مبتلا به MS دارونما و دو دوز دارویی را طی دوهفته جداگانه دریافت کردند. در هر دو گروه، شرکت کنندگان مقادیر مختلفی از دارو از 0.1mg/kg تا 100mg/kg را دریافت کردند. عوارض جانبی در هر دو گروه افراد که دارو یا دارونما را دریافت کردند مشابه بود. این عوارش جانبی شامل سردرد، عفونت های مجاری تنفسی فوقانی و عفونت مجاری ادراری بود. اما عوارش جانبی کشنده و خطرناکی مشاهده نشد.
دوز های 10mg/kg به بالا منجر به غلظت هایی از دارو در خون می شود که مشابه یا بالاتر از غلظت هایی بود که در 90 درصد زمان های ماکزیمم میلین سازی مجدد در مطالعات انجام شده برروی رت مشاهده می شود. محققین می گویند که با توجه به این نتایج قادر به شروع فاز دو مطالعات هستند تا ببینند که ایا این داروها واقعا می توانند میلین از دست رفته در انسان را بازسازی و ترمیم کنند و آیا اثری روی احیا فیزیکی و عملکرد شناختی و بهبود ناتوانی در انسان دارند یا خیر.[/size][size=medium]
[/size]
به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، مطالعات فاز یک در ابتدا به تست کردن کاندیداهای دارویی در انسان می پردازند. مطالعات حیوانی نشان داده است که دارویی به نام anti-LINGO-1 یا BIIB033 ممکن است قادر به معکوس کردن از دست رفتن میلین های عصبی شود. داروی anti-LINGO-1، پروتئین LINGO-1 را مهار می کند که در سیستم عصبی مرکزی مانع از میلین سازی می شود. درمان های رایج برای MS معمولا در جهت کاهش آسیب های مغزی عمل می کنند و موجب ترمیم آسیب های قبلی یا جدید نمی شوند.
در این مطالعه 72 فرد سالم و 47 فرد مبتلا به MS دارو یا یک دارونما(placebo) را دریافت کردند. شرکت کنندگان سالم دارونما(placebo) و یا یک دوز از دارو را به صورت تزریق دریافت کردند. اما افراد مبتلا به MS دارونما و دو دوز دارویی را طی دوهفته جداگانه دریافت کردند. در هر دو گروه، شرکت کنندگان مقادیر مختلفی از دارو از 0.1mg/kg تا 100mg/kg را دریافت کردند. عوارض جانبی در هر دو گروه افراد که دارو یا دارونما را دریافت کردند مشابه بود. این عوارش جانبی شامل سردرد، عفونت های مجاری تنفسی فوقانی و عفونت مجاری ادراری بود. اما عوارش جانبی کشنده و خطرناکی مشاهده نشد.
دوز های 10mg/kg به بالا منجر به غلظت هایی از دارو در خون می شود که مشابه یا بالاتر از غلظت هایی بود که در 90 درصد زمان های ماکزیمم میلین سازی مجدد در مطالعات انجام شده برروی رت مشاهده می شود. محققین می گویند که با توجه به این نتایج قادر به شروع فاز دو مطالعات هستند تا ببینند که ایا این داروها واقعا می توانند میلین از دست رفته در انسان را بازسازی و ترمیم کنند و آیا اثری روی احیا فیزیکی و عملکرد شناختی و بهبود ناتوانی در انسان دارند یا خیر.[/size][size=medium]
