[سمیرا]

سلام.
همونطور که خودتونم گفتین شما فعلا هیچکدوم از شرایط ازدواجو ندارین و این طبیعیه که جواب نه بشنوین اما اگه فک میکنین واقعا به لحاظ روحی و عاطفی بهم علاقه مندین و روحیاتتون بهم میخوره و خانوادهها هم موافق این ازدواجن طوریکه با درنظر گرفتن تمام شرایط سخت پیش رو( سربازی، اشتغال، مسکن، خدای نکرده احتمال عود بیماری ایشون و ...) حاضرین تموم این سختیارو تحمل کنین و تا ابد باهم باشین به نظرم به تحملش می ارزه. اما اگه ممکنه شما با عود علائم ایشون جاخالی بدین یا ایشون با اومدن یه خواستگار با شرایط بهتر که ام اسشون رو هم میپذیرن شمارو فراموش کنن بهتره منصرف شین.
امیدوارم از حرفام نرنجین اما من خواستم واقع بینانه به قضیه نیگا کنین چون حالا فعلا اول راهین و همه چیو زیبا میبینین مسلما، من به شخصه تو این زمینه تجربه دارم و آقایی که بسییییییییییییییار ادعای عشقشون میشد با دیدن گزگز و ام ار ای و ... فرارو به قرار ترجیح داد، دیگران هم که جای خود دارن. پس شماهم اول حسابی با خودتون خلوت کنین و ببینین ظرفیتشو دارین یا نه، اگه دارین که بسم الله و ایشالا که خوشبخت بشین اما اگه فک میکنین ممکنه کم بیارین اینجوری از اول کنار بکشین برا هردوتون هضمش آسون تره، بخصوص که خانوما برخلاف آقایون مسائل عاطفی رو خیلی سخت تر فراموش میکنن و اینجوری شما ضربه بدی به ایشون میزنین. البته اگه تصمیم به موندن گرفتین باید از وفای طرف مقابلتون مطمئن شین.
ایشالا که خیره. امیدوارم موفق باشین