[paeeze]

فعلا این درخواست از پزشکان محترم هست که هم دلسوز بیماران باشن و هم بالا بردن آگاهی مردم رو رسالت خودشون بدونن.

ناهید جان این انتظار خیلی ایده آلیه.من ترجیح میدم بیشتر از آگاهی افراد جامعه به بیمار اهمیت بدن و داروهاشو تا حد ممکن با قیمت مناسب و در زمان مناسب در اختیارش بزارن.نه اینکه بگن ما دوتا ویلچر برقی خریدیم هرکی نیاز داشت بیاد نوبتی ببره!

همانطور که میگفتند ما میخواهیم هیچ بیماری دغدغه هزینه درمان نداشته باشه و به فکر خوب شدن باشه.کوش اون شعارا!!!!

در مورد صحبت پاییزه باید بگم که صحبت تهران و شهرستان نیست!
من بچه تهران و کرجم ولی ببین من که با کل جمعیت تهران و کرج کاری ندارم!صحبت من با این تعداد محدود فامیل ، دوستان دور و برم تو دانشگاه و آشنایان محل خودمونه که نگرش منفی هر یک از اونا و القای ناخواسته این انرژی منفی باعث کلی از دست دادن روحیه میشه.اصلاٌ کسی که منو نمیشناسه و قرار نیست جلو و پشتم حرف بزنه واسم چه اهمیتی داره که بدونه یا ندونه؟؟؟؟؟؟
پس تقریبا هممون تو این مسئولیت سهیمیم چه تهرانی و چه شهرستانی!

بله دوست عزیز نکته اینجاست که کلان شهر و شهر کوچک تو این قضیه متفاوتن.شما نگرانیت خانواده و اطرافیانن من نگرانیم علاوه بر دور و برم کل شهره!که اندازه کف دسته!و انگشت های اشاره.چون واقعا ندیدن.
از کسی که میگه ام اس همون تالاسمیه مثلا چه انتظاری میشه داشت؟

فرق من و شما اینجاست توضیح بیشتر از این نتیجه نداره باید لمسش کنید.