عوامل خطر ساز محیطی و ژنتیک MS
نویسنده: دکتر فرخ سیف بهزاد همکاران: فرانک مهرابی پور- فرناز مهرابی پور - ۱۳٩۱/٧/٢
پژوهشگران در جستجوی شناسایی عوامل خطر ساز اسکلروزمولتیپل (MS) در کودکانی هستند که به صورت اتفاقی دچار از بین رفتن میلین در دستگاه عصبی مرکزی شده اند. این پژوهشگران به صورت آینده نگر تعداد 302 کودک ( کمتر از 16 سال) را مورد بررسی قرار داده اند که ظرف 90 روز پس از شروع نشانه از بین رفتن میلین به یکی از 23 مرکز مسوول در کانادا مراجعه کرده بودند.
در طول مدت متوسط پیگیری 3 ساله، 63 نفر از این کودکان (21%) دچار MS شدند. سن بالاتر شروع نشانه های از بین رفتن میلین (12 در برابر 9) با افزایش قابل توجه احتمال بروز MS همراه بود. در کودکانی که با نقایص متعدد مراجعه کرده بودند، آن عده که دچار آنسفالوپاتی ENCEPHALOPATHY بودند به طور قابل توجه کمتر از آنهایی که دچار آنسفالوپاتی نبودنددچار MS شدند. در کودکانی که دچار MS شده بودند باندهای الیگوکلونال OLIGOCLONAL BAND در مایع مغزی نخاعی بیشتر از کودکانی بود که دچار MS نبودند ( 60 در برابر 15%) ایجاد MS با پائین تر بودن غلظت ویتامین D در سرم، عفونت ویروس EPSTEIN-BARR و عیار آنتی EBNA1 و وجود یک یا چند آلل HLA-DRB115 همراه بود. در کودکانی که دارای تمامی این عوامل خطر ساز بودند به طور قابل توجه بیش از کودکانی که دارای این عوامل خطر ساز نبودند (57 در برابر 5%) MS تشخیص داده شد.
یکی از هدف های این بررسی ارزیابی از بین رفتن زودرس میلین بود، یعنی زمانی که عوامل محیطی از نظر زمانی با ایجاد بیماری پیوند نزدیکی دارند. برای کمک به پزشک در تشخیص میان بیماری های طبی از بین برنده میلین در MS کودکان و آنسفالومیلیت حاد منتشر از این یافته ها می توان اطلاعات پیش آگهی سودمندی به دست آورد .
اے دنیا کے مسافر منزل تیری قبرھیں اے کر رھا ھیں جو تو دو دن کا یہ سفرھیں موت ھیں تیرا ان دیکھا ساتھی آچانگ تجھے نگل لے گا:ای مسافر دنیا خونه ی توقبر است ای که هرکاری میکنی سفر دو روزه هست مرگ رفیق ندیده ی تو است یکهو نفست رو می گیره
