(2012/12/05, 07:08 PM)asmg نوشته است: نمیدونم نظر هرکدوم از شما ها نسبت به زندگی چیه
ولی من نظرم اینه که کاملا حساب شده باید قدم برداشت
مثل شطرنج.
اگراشتباه کنی نه اینکه نشه درستش کرد ،میشه،اما به قیمت اینکه 2حرکت از رقیبت عقب بمونی
(یکی واسه اشتباه و عقب نشینی و دومی بابت جبران اون اشتباه)
خوب همین موج های منفی رو میدین که خدا نکرده دوروز دیگه رو ویلچری
کی گفته مثل بازی شطرنجه؟؟؟
میدونستی وقتی بچت بدنیا بیاد هی شیر بدی بدنت میاد بازسازی میکنه؟؟؟
من از تجربه کسانی که ام اس داشتند والان هم بچه هاشون تو بغلشونه میگم !!!
مگه قراره ما رو ویلچر باشیم بچمون با ویلچر مارو ببره؟؟؟؟
اصلا نباید به این جور چیزها فکر کنی چه برسه به زبون بیاری؟؟
میدونستین من خودم وقتی ام اس اومد رو تخت دراز کش بودم؟؟؟
نمیتونستم با دستم غذا بخورم یه مرده متحرک تمام
با ذهنیتم با روحیم خودمو به جایی رسوندم که الان کوه میرم. والیبال بازی میکنم شوهر داری میکنم دیگه چی بگم برات!!!!!!!!!!!!!
از صبح سحر تا شب از همه چیز صحبت میکنم الا ام اس
الا بیماری
الا ویلچر
الا ................
مگه شما فکر کردین قانقاریا گرفتین؟؟؟؟
چیز خاصی نیست!!!
آنقدر میخندم که غم از رو برود
به امید ازدواج های موفق
و نی نی های تپل مپلی
حالا که اینطور شد من 11بچه میارم
.gif "N_aggressive (35)")
[/quote]
دوست عزیزم منم تو این 11 سال روحیمو کاملاًٌ حفظ کردم اما سه چهار ساله که بیش از 10 دقیقه ممتد نمی تونم راه برم تازگیها هم ده روزی میشه که سه چهار دقیقه که راه میرم خسته میشم و می لنگم
شما با وضعیتی که نوشتی چطور شد که حالت عوض شد و رو پا شدی ؟ اگه توضیح بدی ممنون میشم مرسی :rolleyes:
به جهان خرم ازآنم که جهان خرم از اوست/ عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
