[پویش]

اول ازهمه خدا رو بخاطر الطافی که به من داشته شکرمیکنم وبخاطر دوستان خوبی که به من هدیه نموده دوستانی که به واسطه بیماریم باهاشون آشنا شدم.خواهروبرادرانی که ندیدمشون اما ماننداعضای خونواده ام برام عزیز ومحترم هستندامیدوارم همشون درهمه مراحل زندگی درجاده ای همواردرسایه عنایات حضرت حق طی طریق کنند وهرگز ابرغم وغصه بردلشون سایه نیفکند
بعداز تشخیص بیماریم درشهریور87بارها قصدداشتم به سراغ اینترنت برم ودرموردبیماریم سرچ کنم اما هربار به دلایلی موقعیت جورنمی شد.حتی چندین بار واژه ام اس را تایپ کردم اما بدلایل مشغله های کاری منصرف می شدم.بابیماریم کناراومده بودم امانیاز داشتم راجع به بیماریم با کسی حرف بزنمبا خونواده نمیشدچون احساس میکردم حرفهام ناراحتشون میکنهتحمل غصه های مامانم رو نداشتم.درمقابل امکان حضوردر جلسات انجمن ام اس هم بدلایلی برام فراهم نبود.چندباراز داداشم راجع به انجمن شنیده بودم اما وقت نکردم بیام تا غروب روزی که دوستان زحمت حضوردربرنامه ماه عسل راکشیدند بعداز برنامه همون شب یا فردای اون روز به سراغ اینترنت رفتم وسرچ کردم وعضوشدم؛آشنایی با این انجمن رو من بهترین هدیه ای که خداوند دراون ماه رمضان به من داد می دونم.بعداز اون با خوندن مطالب جذابیت انجمن روز به روزبرام بیشترشد.خوندن مطالبی که سخن ازجو صمیمی وبه دورازغل وغش دوستان می گفت.دیگه واقعا به اینجامعتادشده بودم.توی خونه هروقت گمم میکردند همه می خندیدن ومیگفتندمعلومه کجاس!!اینکه سوال نداره توی انجمنهازهمه دوستانی که به هرنحوه برای ایجاد وتداوم این محیط صمیمی زحمت کشیدند کمال تشکروقدردانی رو دارم.امیدوارم همیشه همیشه درهمه امورشان با موفقیت همراه باشند.کاش میشد هیئت مدیره محترم که دسترسی دارند از دوستان قدیمی انجمن خبری بگیرند واز سلامتیشون جویا شوند.این دلگرمی است برای بقیه دوستان که بدونند اگر روزی روزگاری به دلیلی نیومدندیا خدای نکرده به مشکلی برخوردکردندکسانی درگوشه وکناربه یادشان هستند.بازهم ازهمگی بخاطرخوبیهایتان ممنونم