2012/10/15, 12:13 PM
یکه تازی داروهای چینی در بازار غیررسمی
دوشنبه ۲۴ مهر 1391
در یکی از این بازارها، بدون داشتن نسخه از پزشک، بدون تایید داروساز و بدون پرداخت دیناری اضافه بر نرخ مصوب، داروهای مورد نیاز بیماران، فروخته می‌شود. ولی در بازار غیر رسمی یا همان بازارسیاه، بازار قاچاق یا هر اسمی که دارد، بدون رعایت کوچکترین ضابطه ای، داروهای مورد نیاز بیماران در ازای تبادل ریال، در اختیار آنها قرار می‌گیرد. نکته در اینجاست که در بازارهای رسمی، بسیاری از اقلام دارویی نایاب یا کم یاب شده‌اند ولی در بازارهای غیر رسمی، همان اقلام به وفور در دسترس اند، البته با قیمت‌های سرسام آور و ساخت کشورهای هند و چین. این چنین می‌شود که قسم هر دو طرف، درست از آب در می‌آید. هم داروفروشان تقلبی و کنار خیابانی که می‌گویند داروهای مورد نیاز مردم را که در داروخانه‌ها پیدا نمی‌شود، دارند و هم قسم وزارت بهداشت که می‌گوید داروهای چینی در داروخانه‌ها نیست. ولی روی دیگر سکه این است که داروهای غیربهداشتی (یعنی فاقد پروانه ساخت یا واردات از وزارت بهداشت) در بازار وجود دارد و مردم از آن استفاده می‌کنند.
تکذیب پشت تکذیب
در این میان، وزارت بهداشت به جای نظارت بر داروفروشان غیرمجاز و یا نظارت بر مبادی غیررسمی ورود داروی غیر استاندارد به کشور، با تکذیب‌های متعدد، نمک به زخم بیمارانی می‌پاشد که از زخم داروی غیرمجاز، درمانده‌اند. این اظهارنظرها و تکذیب‌ها تازگی ندارد. اوج آن، دو سال پیش بود که در پی مرگ مشکوک پسری در بیمارستان نفت تهران، داروهای بیهوشی چینی در مظان اتهام قرار گرفت و تنها پاسخی که از وزارت بهداشت رسید این بود: تکذیب می‌کنیم!در تازه‌ترین این تکذیب‌ها نیز دوباره سخنان قبلی تکرار شده است، البته این بار با ادبیاتی متفاوت، انگار قرار است مسئولان وزارت بهداشت به جای رسیدگی به وضعیت نابسامان بازار داروهای غیرمجاز و قاچاق، با کلمات، وربروند و چنان سخن بگویند که حرفشان درست باشد، ولی اثربخشی چندانی از آن برای بیماران، تصور نمی‌شود.از جمله معاون داروی سازمان غذا و دارو وزارت بهداشت اعلام کرده در حال حاضر هیچ داروی وارداتی از کشور چین وارد کشور نمی‌شود و داروی وارداتی چین به شکل قانونی در بازارهای قانونی دارویی کشور موجود نیست.
به گفته دکتر محمدرضا شانه ساز در حال حاضر وزارت بهداشت روند تولید داروهای چینی را بررسی نکرده و در بازار واردات قانونی کشور، خبری از داروی چینی نیست. شانه ساز دراین باره توضیح داده: «البته نبود داروی چینی در بازار دارویی کشور به معنای بد بودن و بی کیفیتی آنها نیست و اتفاقا بر خلاف برخی باورهای مردم، شرکت‌های داروسازی قوی و استانداردی در چین در حال فعالیت هستند و چنانچه سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت و کارشناسان داروسازی روند تولید استاندارد داروهای چینی را تایید کنند، از چین نیز دارو وارد می‌کنیم.»با وجود این قبیل تکذیب‌ها، بازار دارویی غیر رسمی یا قاچاق کشور، داروهای مورد نیاز خود را از چین و سایر کشورها تولید می‌کند. زیرا بیماران، چاره ای ندارند به جز اینکه دست به دامان قاچاقچیان غیر مجاز یا دکترهای سامسونتی شوند. دکتر سامسونتی، اصطلاحی است که به برخی از قاچاقچیان دارویی گفته می‌شود. کسانی که بیشتر در خطوط هواپیمایی خارج از کشور مشغول به کارند و با هر پرواز به سرزمین‌های بیگانه، کیف سامسونت خود را از داروهای سفارش داده شده، پر می‌کنند و به دلیل راحتی مسافرت آنها به مناطق مختلف جهان، این کار اگر برای بیماران، آب ندارد، برای این قاچاقچیان، نان فراوانی دارد.در این میان، داروهای مورد نیاز مردم ایران، بدون اینکه هیچ دخالتی در مسایل بین دولت‌ها داشته باشند، توسط غربی‌ها گروگان گرفته شده و نمی‌توان به واردات قانونی اقلام دارویی ژنریک و اصلی، امیدچندانی داشت.
گزارش‌های متعددی از وضعیت نابسامان دریافت داروهای مورد نیاز بیماران نشان می‌دهد فهرست داروهای نایاب در کشور از نزدیک 30 قلم دارو در پنج ماه گذشته در حال حاضر به 90 دارو رسیده است.برخی از تشکل‌های مردم نهاد حمایت از بیماران در این بین با اطلاعیه های متعدد از مسئولان دولتی و همچنین مسئولان بین‌المللی خواسته‌اند غربی‌ها، داروهای بیماران را گروگان نگیرند. انجمن‌هایی از جمله کانون هموفیلی ایران، انجمن ام‌اس ایران و سایر تشکیلات غیردولتی مربوط به بیماری‌های خاص همگی از مسئولان خواسته‌اند کمکی به حال وضعیت دارویی بیماران تحت پوشش خود باشند، وضعیتی که روزهای اخیر بدتر شده است. مشکل اینجاست که تحریم‌ها نه تنها شامل داروهای ساخته شده، می‌شود، بلکه مواد اولیه وارداتی را نیز تحت‌الشعاع خود قرار داده است. گزارش‌ها نشان می‌دهد نیازهای دارویی کشور تا پیش از آغاز تحریم‌ها 94 درصد از مواد سازنده داروهای ژنریک ساخت داخل، از کشورهای دیگر (به خصوص اروپای غربی و آمریکای شمالی) تامین می‌شد. ولی با شروع تحریم‌هایی که سلامت مردم ایران را نشانه گرفته، از سویی ذخایر مواد اولیه کارخانه‌های داروسازی خالی شده و از سوی دیگر- با وجود این که این مورد جزو موارد مشمول تحریم نیست- نبود امکان گشایش اعتبار ارزی در بانک‌های دیگر کشورها، وزارت بهداشت را از توانایی خرید این مواد اولیه محروم می‌سازد. در این شرایط، برخی کشورها که هنوز معاملات خود را با دولت ما حفظ کرده‌اند، به عنوان جایگزین برای کشورهای سابق تامین کننده مواد اولیه، مطرح شده‌اند.
از کشورهای هند و چین به عنوان جایگزین‌های جدید تامین داروی کشور نام برده شده. با وجود این به نظر می‌رسد برخی از داروهایی که اکنون در کشور یافته می‌شوند، بسیار حیاتی است و نام کشور چین نیز با افتخار تمام روی جعبه های آن، چاپ شده است، ولی بنا به اعلان وزارت بهداشت، این داروها از مبادی غیر رسمی وارد کشور شده‌اند. از جمله این داروها، داروی سالبوتامول است که بیشتر برای بیماران ریوی استفاده می‌شود. به گفته مصرف کنندگان این دارو، کیفیت داروی چینی بسیار پایین‌تر از داروی ساخت کشورهای دیگر از جمله آلمان است. شفیق ذرغان، جانباز 65 درصد شیمیایی که درباره این دارو با خبرگزاری فارس سخن گفته، تاکید کرده داروهای وارداتی از کشور آلمان وانگلیس بسیار خوب بودند اما یک سالی است که داروهای چینی بازار را تسخیر کرده و علاوه بر افزایش عوارض، تاثیر درمانی هم ندارند.به گفته وی بیشترین داروهای چینی متعلق به بیماران اعصاب و روان است. این داروها درصدی ارزانتر از مشابه اصلی آلمانی خود هستند اما اثر درمانی نداشته و در عین حال مشکلات بیشتری برای جانبازان ایجاد می‌کنند. البته روی بسیاری از این داروها واژه ساخت چین دیده می‌شود و روی برخی نیز نام کشور تولید‌کننده درج نشده و بی نام و نشان هستند.
غلام دلشاد جانباز 70 درصد شیمیایی و رییس انجمن مصدومان شیمیایی فارس که بدترین وضعیت شیمیایی کشور را نیز دارد در این باره می‌گوید: برای درمان جانبازان بخصوص جانبازان شیمیایی داروهای داخلی هم داریم اما داروهایی که کیفیت بالایی دارند و تاثیر درمانی مطلوبی به جا می‌گذارند نوع خارجی آن هستند. به اعتقاد ما کسی که زهر را ساخته پاد زهر را هم تهیه کرده است. کشور آلمان که بخشی از سلاح‌های شیمیایی جنگ را تهیه کرده بهترین داروها را نیز در اختیار مصدومانش قرار می‌دهد ولی در حال حاضر، داروهای چینی در بازار وجود دارد که چندان درمانی برای درد مجروحان شیمیایی نیست.از سوی دیگر، با جهش ناگهانی نرخ برخی از داروهای اصلی که میزان آن را تا نزدیک به 50 درصد نیز عنوان کرده‌اند، برخی بیماران ترجیح داده‌اند درمان خود را با داروهای غیر اصلی و تقلبی بازار پیش ببرند. در نهایت روند درمانی آنها نه تنها منجر به نتیجه بهتر نشده، بلکه هزینه های سلامت را در کشور بالا می‌برد.از جمله بیمارانی که در این تنگنا قرار دارند، 7 میلیون بیمار دیابتی کشور هستند که در روزهای اخیر با در دست داشتن نسخه، در داروخانه های کشور بالا و پایین می‌روند ولی در نهایت مجبور می‌شوند از داروهای تقلبی بازار سیاه استفاده کنند.
همان داروهایی که به گفته وزارت بهداشت از مبادی رسمی وارد نمی‌شود و نظارتی نیز روی آنها وجود ندارد. گزارش‌های متعددی نیز از احتکار دارو در خانه‌ها منتشر شده، دارویی که به درد بیماران نمی‌خورد و فقط به خاطر ترس از آینده، در یخچال‌ها باقی مانده و کماکان فاسد می‌شود. در این زمینه نیز روش سهمیه بندی در برخی از داروخانه های معتبر کشور اجرا شده ولی آن نیز نتوانسته جلوی داروهای چینی تقلبی را بگیرد. بیماران، بدون توجه به سهمیه و اثربخشی، از بازار آزاد، داروهای چینی را دریافت و مصرف می‌کنند. در این بین، وزارت بهداشت نیز می‌گوید در بازار رسمی، داروی چینی نیست. البته، نیست، ولی در یخچال بیماران بسیاری، داروهای چینی یافت می‌شود، آن هم از نوع تقلبی و قاچاقش!
منبع روزنامه حمایت
دوشنبه ۲۴ مهر 1391
در یکی از این بازارها، بدون داشتن نسخه از پزشک، بدون تایید داروساز و بدون پرداخت دیناری اضافه بر نرخ مصوب، داروهای مورد نیاز بیماران، فروخته می‌شود. ولی در بازار غیر رسمی یا همان بازارسیاه، بازار قاچاق یا هر اسمی که دارد، بدون رعایت کوچکترین ضابطه ای، داروهای مورد نیاز بیماران در ازای تبادل ریال، در اختیار آنها قرار می‌گیرد. نکته در اینجاست که در بازارهای رسمی، بسیاری از اقلام دارویی نایاب یا کم یاب شده‌اند ولی در بازارهای غیر رسمی، همان اقلام به وفور در دسترس اند، البته با قیمت‌های سرسام آور و ساخت کشورهای هند و چین. این چنین می‌شود که قسم هر دو طرف، درست از آب در می‌آید. هم داروفروشان تقلبی و کنار خیابانی که می‌گویند داروهای مورد نیاز مردم را که در داروخانه‌ها پیدا نمی‌شود، دارند و هم قسم وزارت بهداشت که می‌گوید داروهای چینی در داروخانه‌ها نیست. ولی روی دیگر سکه این است که داروهای غیربهداشتی (یعنی فاقد پروانه ساخت یا واردات از وزارت بهداشت) در بازار وجود دارد و مردم از آن استفاده می‌کنند.
تکذیب پشت تکذیب
در این میان، وزارت بهداشت به جای نظارت بر داروفروشان غیرمجاز و یا نظارت بر مبادی غیررسمی ورود داروی غیر استاندارد به کشور، با تکذیب‌های متعدد، نمک به زخم بیمارانی می‌پاشد که از زخم داروی غیرمجاز، درمانده‌اند. این اظهارنظرها و تکذیب‌ها تازگی ندارد. اوج آن، دو سال پیش بود که در پی مرگ مشکوک پسری در بیمارستان نفت تهران، داروهای بیهوشی چینی در مظان اتهام قرار گرفت و تنها پاسخی که از وزارت بهداشت رسید این بود: تکذیب می‌کنیم!در تازه‌ترین این تکذیب‌ها نیز دوباره سخنان قبلی تکرار شده است، البته این بار با ادبیاتی متفاوت، انگار قرار است مسئولان وزارت بهداشت به جای رسیدگی به وضعیت نابسامان بازار داروهای غیرمجاز و قاچاق، با کلمات، وربروند و چنان سخن بگویند که حرفشان درست باشد، ولی اثربخشی چندانی از آن برای بیماران، تصور نمی‌شود.از جمله معاون داروی سازمان غذا و دارو وزارت بهداشت اعلام کرده در حال حاضر هیچ داروی وارداتی از کشور چین وارد کشور نمی‌شود و داروی وارداتی چین به شکل قانونی در بازارهای قانونی دارویی کشور موجود نیست.
به گفته دکتر محمدرضا شانه ساز در حال حاضر وزارت بهداشت روند تولید داروهای چینی را بررسی نکرده و در بازار واردات قانونی کشور، خبری از داروی چینی نیست. شانه ساز دراین باره توضیح داده: «البته نبود داروی چینی در بازار دارویی کشور به معنای بد بودن و بی کیفیتی آنها نیست و اتفاقا بر خلاف برخی باورهای مردم، شرکت‌های داروسازی قوی و استانداردی در چین در حال فعالیت هستند و چنانچه سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت و کارشناسان داروسازی روند تولید استاندارد داروهای چینی را تایید کنند، از چین نیز دارو وارد می‌کنیم.»با وجود این قبیل تکذیب‌ها، بازار دارویی غیر رسمی یا قاچاق کشور، داروهای مورد نیاز خود را از چین و سایر کشورها تولید می‌کند. زیرا بیماران، چاره ای ندارند به جز اینکه دست به دامان قاچاقچیان غیر مجاز یا دکترهای سامسونتی شوند. دکتر سامسونتی، اصطلاحی است که به برخی از قاچاقچیان دارویی گفته می‌شود. کسانی که بیشتر در خطوط هواپیمایی خارج از کشور مشغول به کارند و با هر پرواز به سرزمین‌های بیگانه، کیف سامسونت خود را از داروهای سفارش داده شده، پر می‌کنند و به دلیل راحتی مسافرت آنها به مناطق مختلف جهان، این کار اگر برای بیماران، آب ندارد، برای این قاچاقچیان، نان فراوانی دارد.در این میان، داروهای مورد نیاز مردم ایران، بدون اینکه هیچ دخالتی در مسایل بین دولت‌ها داشته باشند، توسط غربی‌ها گروگان گرفته شده و نمی‌توان به واردات قانونی اقلام دارویی ژنریک و اصلی، امیدچندانی داشت.
گزارش‌های متعددی از وضعیت نابسامان دریافت داروهای مورد نیاز بیماران نشان می‌دهد فهرست داروهای نایاب در کشور از نزدیک 30 قلم دارو در پنج ماه گذشته در حال حاضر به 90 دارو رسیده است.برخی از تشکل‌های مردم نهاد حمایت از بیماران در این بین با اطلاعیه های متعدد از مسئولان دولتی و همچنین مسئولان بین‌المللی خواسته‌اند غربی‌ها، داروهای بیماران را گروگان نگیرند. انجمن‌هایی از جمله کانون هموفیلی ایران، انجمن ام‌اس ایران و سایر تشکیلات غیردولتی مربوط به بیماری‌های خاص همگی از مسئولان خواسته‌اند کمکی به حال وضعیت دارویی بیماران تحت پوشش خود باشند، وضعیتی که روزهای اخیر بدتر شده است. مشکل اینجاست که تحریم‌ها نه تنها شامل داروهای ساخته شده، می‌شود، بلکه مواد اولیه وارداتی را نیز تحت‌الشعاع خود قرار داده است. گزارش‌ها نشان می‌دهد نیازهای دارویی کشور تا پیش از آغاز تحریم‌ها 94 درصد از مواد سازنده داروهای ژنریک ساخت داخل، از کشورهای دیگر (به خصوص اروپای غربی و آمریکای شمالی) تامین می‌شد. ولی با شروع تحریم‌هایی که سلامت مردم ایران را نشانه گرفته، از سویی ذخایر مواد اولیه کارخانه‌های داروسازی خالی شده و از سوی دیگر- با وجود این که این مورد جزو موارد مشمول تحریم نیست- نبود امکان گشایش اعتبار ارزی در بانک‌های دیگر کشورها، وزارت بهداشت را از توانایی خرید این مواد اولیه محروم می‌سازد. در این شرایط، برخی کشورها که هنوز معاملات خود را با دولت ما حفظ کرده‌اند، به عنوان جایگزین برای کشورهای سابق تامین کننده مواد اولیه، مطرح شده‌اند.
از کشورهای هند و چین به عنوان جایگزین‌های جدید تامین داروی کشور نام برده شده. با وجود این به نظر می‌رسد برخی از داروهایی که اکنون در کشور یافته می‌شوند، بسیار حیاتی است و نام کشور چین نیز با افتخار تمام روی جعبه های آن، چاپ شده است، ولی بنا به اعلان وزارت بهداشت، این داروها از مبادی غیر رسمی وارد کشور شده‌اند. از جمله این داروها، داروی سالبوتامول است که بیشتر برای بیماران ریوی استفاده می‌شود. به گفته مصرف کنندگان این دارو، کیفیت داروی چینی بسیار پایین‌تر از داروی ساخت کشورهای دیگر از جمله آلمان است. شفیق ذرغان، جانباز 65 درصد شیمیایی که درباره این دارو با خبرگزاری فارس سخن گفته، تاکید کرده داروهای وارداتی از کشور آلمان وانگلیس بسیار خوب بودند اما یک سالی است که داروهای چینی بازار را تسخیر کرده و علاوه بر افزایش عوارض، تاثیر درمانی هم ندارند.به گفته وی بیشترین داروهای چینی متعلق به بیماران اعصاب و روان است. این داروها درصدی ارزانتر از مشابه اصلی آلمانی خود هستند اما اثر درمانی نداشته و در عین حال مشکلات بیشتری برای جانبازان ایجاد می‌کنند. البته روی بسیاری از این داروها واژه ساخت چین دیده می‌شود و روی برخی نیز نام کشور تولید‌کننده درج نشده و بی نام و نشان هستند.
غلام دلشاد جانباز 70 درصد شیمیایی و رییس انجمن مصدومان شیمیایی فارس که بدترین وضعیت شیمیایی کشور را نیز دارد در این باره می‌گوید: برای درمان جانبازان بخصوص جانبازان شیمیایی داروهای داخلی هم داریم اما داروهایی که کیفیت بالایی دارند و تاثیر درمانی مطلوبی به جا می‌گذارند نوع خارجی آن هستند. به اعتقاد ما کسی که زهر را ساخته پاد زهر را هم تهیه کرده است. کشور آلمان که بخشی از سلاح‌های شیمیایی جنگ را تهیه کرده بهترین داروها را نیز در اختیار مصدومانش قرار می‌دهد ولی در حال حاضر، داروهای چینی در بازار وجود دارد که چندان درمانی برای درد مجروحان شیمیایی نیست.از سوی دیگر، با جهش ناگهانی نرخ برخی از داروهای اصلی که میزان آن را تا نزدیک به 50 درصد نیز عنوان کرده‌اند، برخی بیماران ترجیح داده‌اند درمان خود را با داروهای غیر اصلی و تقلبی بازار پیش ببرند. در نهایت روند درمانی آنها نه تنها منجر به نتیجه بهتر نشده، بلکه هزینه های سلامت را در کشور بالا می‌برد.از جمله بیمارانی که در این تنگنا قرار دارند، 7 میلیون بیمار دیابتی کشور هستند که در روزهای اخیر با در دست داشتن نسخه، در داروخانه های کشور بالا و پایین می‌روند ولی در نهایت مجبور می‌شوند از داروهای تقلبی بازار سیاه استفاده کنند.
همان داروهایی که به گفته وزارت بهداشت از مبادی رسمی وارد نمی‌شود و نظارتی نیز روی آنها وجود ندارد. گزارش‌های متعددی نیز از احتکار دارو در خانه‌ها منتشر شده، دارویی که به درد بیماران نمی‌خورد و فقط به خاطر ترس از آینده، در یخچال‌ها باقی مانده و کماکان فاسد می‌شود. در این زمینه نیز روش سهمیه بندی در برخی از داروخانه های معتبر کشور اجرا شده ولی آن نیز نتوانسته جلوی داروهای چینی تقلبی را بگیرد. بیماران، بدون توجه به سهمیه و اثربخشی، از بازار آزاد، داروهای چینی را دریافت و مصرف می‌کنند. در این بین، وزارت بهداشت نیز می‌گوید در بازار رسمی، داروی چینی نیست. البته، نیست، ولی در یخچال بیماران بسیاری، داروهای چینی یافت می‌شود، آن هم از نوع تقلبی و قاچاقش!
منبع روزنامه حمایت
ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ٬ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ...
