[Saina]

. . .

سلام سلام

ما اومدیم و با افتخار تمام ایستگاه شماره ی 2 توچال رو فتح کردیم

( البته بعد از ایستگاه 2 من و فربد و حمید و مهدی نصیری و سینا و امیر مقیمی و ندا جونم و سمانه ی عزیز تا حدود یک ساعت بیشتر از ایستگاه 2 هم رفتیم و برگشتیم پیش بچه ها )

خب از لحظه ی اول تعریف میکنم . . .

وقتی رسیدم تقریبا بیشتر بچه ها رسیده بودن و جلوی ورودی توچال منتظرمون بودن و بعد فربد اومد

بعد مهدی نصیری که یادش رفته بود کلاه بیاره رفت و یه کلاه 8 هزار تومنی داغون و کثیف خرید و این موضوع تا آخر مسیرمون شد سوژه ی مهدی مرجانی

بعد از جمع شدن همه ی بچه ها حدود ساعت 7:30 به سمت ایستگاه 1 حرکت کردیم . . .

آفتابم لطف کرده بود و مستقیم میتابید وسط فرق سرمون و خیلی از بچه ها رو از جمله من کلافه کرده بود

بین راه هم یه سگ لنگ اومد سمت ندا و دنبالش میکرد و همش میخواست جلب توجه کنه . . . ندا هم بهش محل نمیذاشت

حدود ساعت 9 رسیدیم ایستگاه 1 و صبحونه رو همونجا خوردیم

تا دلتون بخواد دنت و خامه شکلاتی داشتیم ، با 4 مدل نون

بعد به سمت ایستگاه 2 شروع به حرکت کردیم که از همونجا شیب تندتر میشد و باز هم آفتاب . . .

خوب شد به حرف فربد گوش نکردم و لباس گرم برنداشتم وگرنه سوخاری میشدم البته یکی از بچه های حرف گوش کن که اسم نمیبرم قشنگ نکته به نکته هرچیکه فربد گفته بود رو انجام داده بود . . .

حدود ساعت 12 مقتدرانه رسیدیم ایستگاه 2 توچال

بعدش که ما رفتیم بالاتر و برگشتیم حدود ساعت 1:30 بساط ناهارو راه انداختیم

همه چی داشتیم . . .

به لطف آرزوی عزیز آش رشته ، به لطف مهدی ها و سمیرا الویه و بقیه ی دوستان عزیزم کتلت و کوکو و . . .

بعدش دیگه سنگین شده بودیم و نمیتونستیم راه بریم ( دیگه چیزی نمونده بود که نخوریم)

خلاصه فربد اولتیماتوم داد که باید سریع حرکت کنیم و برگردیم . . . ما هم که نمیتونیم نه بگیم

واقعا خیلی روز خوبی بود در کنار دوستای عزیزم و مهربونم و جای تمام کسانیکه نبودن خالی بود

و تشکر ویژه از فربد که همیشه زحمت بچه ها رو میکشه

ایشالا در صعود های مقتدرانه ی بعدی در کنارتون باشم و ازتون انرژی بگیرم . . .