[reza_akrami_a]

با سلام خدمت دوستان عزیزم
در مورد این که این فرضیه رو روی چند نفر امتحان کردم، باید اعتراف کنم که امکان تحقیق علمی و آزمایش عملی در سطح وسیع و قابل قبول علمی رو روی فرضیه م رو نداشتم بنابراین تنها کاری که میتونستم بکنم این بود که روی خودم امتحان کنم و خوشبختانه جواب خوبی گرفتم .
در این مورد هم که فرمودین ممکنه بهبودی من دلایل دیگه ای داشته باشه درست میفرمایین امکان داره واقعا اینطور باشه.ولی چیزی که قابل توجه هست اینه که توی این مدت تنها چیزی که تو زندگیم تغییر دادم همین آزمایش فرضیه م روی خودم بوده و هیچ چیز دیگه ای رو تغییر ندادم.
در مورد مسائل بهداشتی هم باید خدمت شما عزیزان عرض کنم که منظور من عدم رعایت بهداشت نیست ولی احتمالا میدونین که بیماری ام اس رو بیماری خوشکلا هم میگن چون افرادی عموما (اکثر غریب به اتفاق) به این بیماری مبتلا میشن که نسبت به سر و وضعشون و مصرف عطر و ادوکلن و ضد عرق و ... نسبتا وسواس هستن یعنی خیلی مته به خشخاش میذارن (من که اینطوری بودم). همونطور که تو مقالم نوشتم وقتی جامعه به سطح نسبتا بالایی از نظر بهداشتی میرسه بیماری ام اس سرو کله ش پیدا میشه یعنی شروع به گسترش میکنه و البته دلایل دیگه رو هم اونجا نسبتا مفصل عرض کردم.
این رو هم بگم که منظورم از بوی بدن، بوی بد و عفونت زده ی بدن نیست.بله این هم کاملا درسته که بوی بدن به خصوصیات ژنتیکی و رژیم غذایی فرد بستگی داره ولی چیزی که میدونیم اینه که قدرت بویایی ما انسانها در دهه های اخیر خیلی ضعیف شده و خیلی از بوها رو نمیفهمیم یعنی حس بویایی برامون خیلی کم کاربرد بوده به همین خاطر ضعیف شده ولی بو که در واقع مواد شیمیایی هست وارد بینی مون و ریه ها مون میشه چه ما حس کنیم و چه حسشون نکنیم ، بو تاثیرات بیولوژیکی و هورمونی خودش رو میذاره.عرق بدن کارای زیادی میکنه و علاوه بر دفع سموم یه آنتی باکتریال هم هست.چند روز پیش به یکی از همکارام موضوع فرضیه م و آزمایش کردن اون رو روی خود گفتم و همچنین بهش گفتم احتمالا توی این چندماه شما متوجه شدین که من ضد عرق نمیزنم و احتمالا بدنم بو میداده ولی اون گفت که اصلا متوجه چنین چیزی نشده یعنی هیچ وقت بوی بدی از بدن من حس نکرده.(منظورم اینه که نیازی به بوی شدید و عدم رعایت بهداشت نیست همون قدر که خودتون متوجه بوی بدن خودتون بشین کافیه).
ما انسانها ظرف مدت چندین میلیون سال به این وضعیت بدنی (هورمونی و عصبی و ....) و یه سبک زندگی طبیعی رسیدیم، ولی توی این چند دهه اخیر که اصولا پیشرفتهای علم و صنعت برابری میکنه با پیشرفتهای علمی و صنعتی تمامی دوره های گذشته، سبک زندگیمون رو خیلی سریع تغییر دادیم (یعنی یه زندگی ماشینی و بیش از حد استریلیزه) بدون توجه به اینکه سیستم بدنمون قادر به تحمل این همه تغییر نیست و برای اینکار احتیاج به زمان خیلی طولانی تری داره تازه اگه امکان سازگاری با این زندگی ماشینی وجود داشته باشه.

و در پایان خدمت شما عزیزان عرض میکنم که بعضی وقتا برای پیدا کردن راه حل مشکلاتمون یه دوربین به چشمامون میزنم و افق های دوردست رو جستجو میکنیم، در حالی که راه حل برخی از بزرگترین مشکلاتمون در چند قدمی ما قرار داره ولی ما به خاطر توجه به افق های دور، راه حل کنار دستمونو نمی بینیم. به قول معروف بهترین جوابها ساده ترین جواب هاست.

با عرض معذرت از طولانی شدن مطلب وممنون از توجه همگی شما دوستان.