[sooorooosh]

من خیلی این دارو رو دوست داشتم...و رابطه ی عاشقانهای باهاش برقرار کرده بودم
تا اینــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکه:
یه شب خوابم برد و من مسکن نخوردم چشمتون روز بد نبینه ساعت 3 از خواب پریدم چهار ستونه بدنم میلرزید ...عرق هم کر ده بودم عین ورزشکارا ...همی جوری دندونامم تو هم میخورد ...آخرش خودمونو رسوندیم به ژلوفن و نجات یافتیم...
این بماند یه بارم رفتم پیش نیکی(نیک سرشت دکترم رو میگم)گفتم دوگتور من یخوردهای دپرسم ....افسردم یه کمی...اونم گفت جون من؟...یه نامه بهم داد گفت برو پیش دکتر تدینی ...رفیقش بود روان پزشک بود...ما هم رفتیم اونجا...بعد از سلام علیک و اینا گفت چته...گفتم ام اس دارم...گفت افسردهای؟من گفتم ها
گفت دوست داری خودکشی کنی؟عجب موجودی گیر کرده بودیم
گفتم نه برای چی خودکشی کنم روانی...میخوام زن بگیرم
بعدش گفت دوست داری بمیری؟ما یه اشتباهی کردیم گفتیم ها بدمون نمیاد...اونم تریپ برداشت گفت این با خودکشی فرقی نداره...داروتو قطع کن کلی هم داروی روان پزشکی نوشت گفت اینا رو باید بخوری
ما هم دیدیم این بابا جو گرفتتش و خُله زدم از اونجا بیرون ...دیگه هم نه پیش نیکی رفتم نه پیش این روانیه
تازه نیکی تیریپ برداشته میگه تو داری در درمانت اختلال ایجاد میکنی(خدایا کمک کن کاریش نداشته باشم)
این بود عوارض ربیف که در من مشاهده شده بود