[Yitzak]

(يك مكالمه تقريبا خصوصي)

گفتم: ام اس دارم!
گفت: ديگه هيچوقت نگو! بهش فكر نكن! چرا مي‏گي ام اس دارم؟ مي‏خواي از چي فرار كني؟ دكترا براي خودشون گفتن!!!
گفتم: هيچي!
گفت: مي‏خواي كاري كنم، تا فردا صبح بيشتر زنده نباشي؟
گفتم: مثلا چي كار؟
گفت: مي‏برمت دكتر، مي‏گم آزمايش بنويسه! مي‏برمت آزمايشگاه! اما جواب آزمايش رو خودم تحويل مي‏گيرم و بهت خبر مي‏دم كه "سرطان داري"!!! فكرشو كن!

يك لحظه به فكر فرو مي‏رم! تنم مي‏لرزه! واقعا اگر چنين اتفاقي بيفته؟ سرطان!!!

بعد از چند دقيقه كه اشك توي چشمانم جمع شده بود، گفت: ديدي چقدر ساده‏ست؟ مي‏دوني كه من جانباز شيميايي 75 درصد هستم! واقعا هيچ جاي سالم ندارم! ساليان سال كه بدون مصرف دارو دارم به زندگي‏ام ادامه مي‏دم و همچنان اميدوار! تو چرا نااميدي؟

سرم رو پايين انداختم و سكوت كردم! حقيقت داشت! از ناحيه سر، چشم، ريه، كليه و ... آسيب ديده بود! خيلي وقت‏ها نفسش بالا نمي‏اومد و من تو اون لحظه‏ها، هميشه هراسان بودم كه نكنه نفس آخرش باشه! مي‏ديدم كه همسرش با موبايلش تماس مي‏گيره كه داروهاش رو يادآوري كنه، اما بعد از قطع تماس، قرص‏ها رو درون سطل زباله مي‏ريخت!!! بگذريم...

گفتم: نااميد نيستم! بيشتر اوقات علائم ام اس رو دارم و ...
گفت: برو زندگي كن! و ...

(مكالمه عمومي مي‏شود!!!)

باز هم سكوت كردم! به ده دقيقه نگذشت، راز من رو فاش كرد!

جلوي سي و چند نفر آدم گفت: چرا نااميدي؟ بيمار هستي كه باش! نااميد نباش! به خدا توكل كن! فقط زنده نباش! زندگي كن! اگر يك بار ديگه بشنوم از بيماريت حرف مي‏زني، خبر بد رو بهت مي‏دم! مي‏گم كه تو ...
حرفش رو قطع كردم و گفتم: اما من فقط به شما گفتم! خواهش مي‏كنم ادامه نديد! اينجا كسي نمي‏دونه كه ...! اگر مي‏دونستم جلوي اين همه آدم...
حرفم رو قطع كرد و گفت: اينطوري گفتم كه ديگه به بيماريت فكر نكني!

از اين ماجرا، مدت‏ها گذشته! اما اين مكالمه تاثير مثبتي روي افكار و زندگي‏ام داشت! و باز هم تاثير معجزه‏آساي كلمات در ذهن! چه قدرتي دارند اين كلمات!!!