[نازلی]

چرا ازدواج باعث كامل شدن دين مي شود؟

در مقدمه گفتني است كه هدف كلي زندگي انسان قرب به خداوند است. كمال انسان هم در همين قرب و نزديكي است. هدف كلي ازدواج و تشكيل زندگي هم در همين راستا چيزي جز نزديك شدن به خداوند نيست. قرآن كريم نويد مي دهد كه با ازدواج زوجين به آرامش دست مي يابند. اين آرامش هم يكي از نيازهاي انسان براي حركت در مسير تقرب به خداوند است. معيار ازدواج و انتخاب همسر هم براي يك فرد مومن و كسي كه هدف اش همان هدف اصلي دين و زندگي است، ايمان است، يعني كسي باشد كه در مسير قرب الي الله باشد و با ازدواج به همسر خود در اين مسير آرامش بدهد و كمك نمايد.
اگر كسي با اين معيار همسر خود را انتخاب كند، ازدواج نه تنها مانع تكامل نيست، بلكه خود عاملي براي پيشرفت معنوي و حركت سريع تر در مسير حقيقي كمال و زندگي است، ولي اگر انسان خداي ناخواسته درست و با معيار انتخاب نكند و كسي را برگزيند كه با او در مسير كلي و اصلي زندگي تفاوت و اختلاف اساسي دارد، اين كار مي تواند مانعي براي راه خدا و كمال محسوب مي شود.
در هر صورت بايد توجه داشته باشيم که قوي ترين نيازهاي پايه انسان، نيازهاي فيزيولوژيک است و يکي از قوي ترين اين نيازها، نياز جنسي است. اين نياز، بيشترين عامل سوق دادن انسان به طرف گناه است و به عنوان يک فاکتور بسيار مهم در درون انسان عمل مي کند که نمي توان از آن به سادگي گذشت.
اگر برنامه ريزي مخرب معاندان اسلام را مطالعه نماييم مي بينيم که از دير باز براي جلب توجه و انحراف مسلمانان از اين عامل استفاده مي کردند. زماني که مسلمانان، اندلس را فتح کردند، در مدت زمان کوتاهي با استفاده از زنان و دختران خود توانستند به راحتي بر مسلمانان غلبه کنند. اکنون هم بيشترين هجمه با برافروختن اين نياز در غير مسير اصلي خود، صورت مي گيرد. امروزه هزينه هاي هنگفتي در اين شبيخون فرهنگي توسط دشمنان انجام مي شود و عاملي که نوک پيکان آنان به سوي آن نشانه رفته همين نياز فيزيولوژيک جنسي است.
در زمينه ازدواج دو ديدگاه وجود دارد:
طبق ديدگاه اول، خود ازدواج كمال نيست، ولي زمينه كمال انسان را فراهم مي آورد. سخن پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم که فرموده: هر گاه کسي ازدواج کند، نصف دين را کامل کرده است و براي (حفظ) نصف ديگر بايد تقواي خدا پيشه کند. (منتخب ميزان الحکمة 2776 و کنز العمال 44403) بدين معنا نيست که ازدواج تکويناً مساوي نصف دين است. بلکه با ازدواج، اسباب بدست آوردن نيمي از دين که توسط اين نياز زيستي تهديد مي شد، فراهم شده است.
اگراين نياز به مسير اصلي خود هدايت شود، حقيقتاً شرايط براي بسياري گناهان فراهم نمي شود و شخص با برآورده شدن اين نياز به آرامش رواني مي رسد
با ارضاي اين غريزه، برخي موانع عاطفي و رواني در مسير انسان برداشته شده و طي مسير هموار مي گردد و صد البته که همه از اين شرايطِ مهيا، استفاده نبرند و در يک نقطه، درجا زده و يا پسرفت داشته باشند.
ديدگاه دوم. اين است که ازدواج به خودي خود، يك عمل مستحبي و عبادي است و نوعي کمال محسوب مي شود مانند نماز که به خودي خود مقرّب انسان به خداست. طبق اين ديدگاه با ازدواج نيمي از دين بدست آورده مي شود. انسان در مسير کمال به لوازمي نياز دارد که يکي از اثر گذارترين آنها «ازدواج» است.
البته گاهي مشاهده مي كنيم كه برخي افراد با ازدواج در مسير تقوا و قرب الهي قرار نمي گيرند كه هيچ دچار غفلت بيشتري نيز مي گردند و انحرافات تازه تري برايشان ايجاد مي شود. در اين زمينه بايد توجه كنيم كه بر اساس هر کدام از ديدگاه ها نمي توان تغييراتِ فردي را که پس از ازدواج سير نزولي داشته و از درجه دينداري اش کم شده، را به ازدواج نسبت داد. عوامل بسياري ممکن است باعث اين عقب گرد باشد مانند تأثير دوستان جديد يا انتخاب همسر نامناسب و فاسد، نداشتن برنامه ديني خاصي در شرايط جديد، تأثير محيط، خصوصاً محيط هاي جديد مانند بستگان همسر، بيش از حد دنبال ماديات رفتن در اثر چشم و هم چشمي يا به علل ديگر، غرق شدن در سختي ها و فرصت فکر براي خود باقي نگذاشتن و... .
ازدواج مومن با مومن چيزي جز در کنار هم قرار گرفتن يک زوج در جهت کمال نيست و امکان ندارد انسان را تنزل دهد. اگر تحقيق مختصري انجام دهيد يقيناً به اين نتيجه مي رسيد که اشکال کم شدن دين در اين افراد به مسائل ديگر برمي گردد نه ازدواج.
کساني که با ازدواج در پيشرفت معنوي آنان تغييري حاصل نمي شود، عيب متوجه خود آنان است نه ازدواج. اين افراد مانند شخصي هستند که تمامي امکانات ورزشي براي او فراهم است اما ورزش نمي کند. ايراد به خود او برمي گردد. در مورد ازدواج هم اسباب و مقتضيات براي کامل کردن نيمي از دين آماده شده است.
بنا بر ديدگاه دوم نيز«ازدواج» وظيفه خود را انجام داده و درجه اي از کمال را در فرد ايجاد مي كند. اما آن فرد ممکن است با انجام بسياري کارهاي ديگر، نه تنها در نصف ديگر دين خود نکوشيده بلکه در صدد تخريب نيمه اي از دين که دارد نيز بر آمده باشد.
اگر افرادي با ازدواج، به جاي پيشرفت، پسرفت داشته اند به خاطر اين است که هدف درستي نداشته اند. ازدواج، دستور خداوند و گامي در جهت اوست. برخي گمان مي کنند وقتي ازدواج کردند ديگر در مسائل جنسي آزاد هستند و به راحتي مي توانند از فيلم هاي مبتذل و... استفاده کنند با اين تصور که ما ديگر ازدواج کرده ايم.
بار ديگر تأکيد مي شود که اگر اشکالي هست متوجه ازدواج نيست بلکه متوجه افرادي است که از ازدواج، بهره درستي نگرفته و از آن در جهت صعود معنوي استفاده نمي کنند.
اسلام به ذات خود ندارد عيبي - هر عيب که هست از مسلماني ماست
متأسفانه ازدواج از يک امر مقدس، ساده و سالم، تبديل به وسيله اي ديرياب، داراي حواشي غير مشروع و متعدد در آمده. برگزاري جشن هايي که همراه با اسراف، گناه و ... است با هزينه هايي که معمولاً با قرض و وام هاي سنگين و ... برگزار مي شود، نه تنها موجبات آرامش را فراهم نمي آورد بلکه فشار رواني نيز ايجاد مي کنند.
اگر انتخاب همسر و ساير برنامه ها با موازين اسلامي و با اعتدال صورت گيرد نه تنها موجب کمال و نصف دين است بلکه زمينه را براي بدست آوردن نيم ديگر دين نيز آماده تر مي کند. با ازدواج مي توان محيط معنوي مناسبي براي سير به سوي معبود حقيقي فراهم آورد.
ازدواج ، همراه با خوبي ها ومشکلاتش، تلخي ها و شيريني هايش، موضعي براي امتحان الهي نيز هست. و انسان را آبديده و فهميده مي کند با اين شرط که انسان وارد قرقگاه هاي الهي نشود.
براي دچار نشدن به مشکل کمرنگ شدن دين بايد:
1- هدف درستي از ازدواج داشته باشيم
2- در انتخاب خود بسيار دقت نماييم.
3- مراقب محيط اطراف و دوستان باشيم.
4- نگذاريم زندگي فرصت فکر کردن و به خود انديشيدن را از ما بگيرد.
5- هميشه اعتدال را سرلوحه زندگي قرار دهيم.
6- در همه حال به خدا توکل کرده و در صدد ارتباط قوي تر با او باشيم.
7- گاهي اوقات در زندگي وقتي براي تجديد نظر در اهدافمان قرار دهيم.