[sooorooosh]

این داروها همه کنترل کننده هستن....فقط سرعت پیشرفت بیماری رو کاهش میدن....یعنی شما از کوپاکسون 30 تا اینتروفرون های یک روز در میونی که 35 تا 40 درصد سرعت پیشرفت بیماری رو کاهش میدن در نظر بگیرین تا المتوزوماب که الان همه پزشکای دنیا بهش امید دارن و 74 تا 80 در صد کاهش میده سرعت پیشرفت بیماری رو همگی دارو هائی هستن که نقش کند کننده سرعت پیشرفت ام اس رو دارن...درمان قطعی ام اس اونه که مثلا بتونن غشاء میلین تخریب شده رو باز سازی کنن...که متاسفانه تا حالا در موردش جوابی نگرفتن...ولی امسال تو حمایش مغز اعصاب در بوفالوی امریکا نتایج خیلی قوای حاصل شده بود ....که امید ها زیادی رو برای پایان دادن به ام اس به وجود اورده.... چه در مرحله توقف بیماری چه برای تولید مجدد میلین...دقیقا زمان 10 تا 15 سالو برای پایان ام اس در نظر گرفتن...واینکه بتونن بیماری رو خاموش 100 در 100 کنن
البته یه نکته میخواستم در مورد داروی المتوزوماب بگم....ببینین اینا طریقه کارکردشون به این صورته که مثلا یه جامعه اماری 500 نفری رو جمع میکنن و شروع میکنن دارو رو به 500 نفر تزریق میکنن بعد شروع میکنن رو تک تک افراد اثر بیماری رو بررسی میکنن و درصدی که بیان میشه میانگین هست که رو تمام این افراد بدست اومده...یعنی دارو رو یه نفر 0 جواب میده رو یه نفر 40 رو یه نفر 80 رو یه نفر 100
میانگین اعلام میکنن 80 درصد کاهش میده سرعت پیشرفتو المتوزوماب
البته این موضوع در مورد همه داروهای ام اس صادقه
الان المتوزوماب اونقدر قویه اونقدر قویه که در موارد زیادی بیماری رو 100 در 100 خاموش کرده و زمینه رو برای ترمیم ضایعات مغزی به وجود اورده یعنی مواردی گزارش شده که بیمار بازگشت توانائی داشته از معلولیت هائی که فکر میکردن همیشگی خواهد بود
البته بقول یکی از پزشکائی که در مورد این دارو باهاش صحبت میکردم میگفت دارو اونقدر قویه که جزء ام اس خود تو هم ممکنه خاموش کنه(طفلک می خواسته بگه عوارض داره اینجوری بیان کرده)
دارو خودش الان میتونه نوید بخش توقف ام اس باشه و این خودش پیشرفت بینهایت بزرگی بوده در مقایسه با اوونکس سال 1997 که فقط 20 تا 30 درصد قدرت کاهش داشت
به هر حال خدا قوتشون بده...واقعا دارن تلاش میکنن....