توليد شير آلوده به وايتكس در كارخانه‌ها
شير سالم حالت شيميايي قليايي دارد اما زماني كه بار ميكروبي آن از حد مجاز مي‌گذرد، اسيدي مي‌شود. كارخانه‌داران براي جلوگيري از اين اتفاق به آن «آب ژاول» يا «وايتكس» اضافه مي‌كنند. اين عمل باعث مي‌شود تا دوباره حالت شيميايي شير قليايي شود. از طرف ديگر اداره استاندارد هم متوجه اين قضيه نمي‌شود، چون نتيجه اين عمل قابل اثبات نيست!
انتشار برخي اخبار مبني بر بالا بودن بار ميكروبي شير در ايران، واكنش تعدادي از كارشناسان حوزه تغذيه و سلامت را به دنبال داشته است، مدتي پيش رئيس اتحاديه لبنيات كشور خبر قابل تاملي را اعلام كرد و گفت: «حد استاندارد بار میکروبی شیر 100 هزار و در نهايت يك ميليون واحد است که این میزان در مورد تولیدات داخلی به 20 میلیون نیز می‌رسد.» خبر قابل‌تامل بعدي را يك كارشناس صنايع غذايي به تهران امروز مي‌دهد. «فاطمه اسكندري» كارشناس ارشد صنايع‌غذايي به خبرنگار ما مي‌گويد: «اگر بار ميكروبي شير از حد استاندارد آن بيشتر باشد، كارخانه داران بايد آن را برگردانند.» اما به گفته او، برخي كارخانه‌داراني كه به فكر سود خود هستند، براي رد شدن از دايره نظارت وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشكي و سازمان استاندارد راه حلي را يافته‌اند كه سلامت ميليون‌‌ها ايراني را تهديد مي كند!
اسكندري مي‌گويد: « شير سالم حالت شيميايي قليايي دارد اما زماني كه بار ميكروبي آن از حد مجاز مي‌گذرد، اسيدي مي‌شود. كارخانه‌داران براي جلوگيري از اين اتفاق به آن «آب ژاول» يا «وايتكس» اضافه مي‌كنند. اين عمل باعث مي‌شود تا دوباره حالت شيميايي شير قليايي شود. از طرف ديگر اداره استاندارد هم متوجه اين قضيه نمي‌شود، چون نتيجه اين عمل قابل اثبات نيست!» به گفته او، البته بار ميكروبي در ساير مواد غذايي هم وجود دارد اما مي‌توان از خطرات آن جلوگيري كرد. اسكندري در عين حال حاضر نمي‌شود نام كارخانه‌هاي متخلف را اعلام كند.
«دكتر آراسب دباغ» متخصص بهداشت مواد غذايي هم استفاده از وايتكس را يك روش تقلبي قديمي مي‌داند و مي‌گويد: «نبايد اين مسئله را به همه كارخانه داران تعميم داد. الان كارخانه‌هاي زيادي هستند كه مسائل ايمني و بهداشتي را رعايت مي‌كنند ولي فعالان حوزه تغذيه و سلامت خوب مي‌دانند كه برخي كارخانه‌هاي سودجو، براي آنكه مجبور نشوند پول بيشتري براي تهيه شير استاندار بدهند، از وايتكس استفاده مي‌كنند.» به گفته او گراني وتورم امروز حتي اجازه دامداري سنتي را هم به دامداران نمي‌دهد، از طرف ديگر هم كسي به آنها براي صنعتي شدن كار كمك نمي‌كند. به نظر هم نمي‌رسد مسئولان امر برنامه‌اي داشته باشند.
«الهام مريخي» ديگر كارشناس تغذيه هم به تهران امروز مي‌گويد: «بار ميكروبي در ساير غذا‌ها و حتي خشكبار هم وجود دارد، اما بار ميكروبي در توليد فرآيند شير خود را زودتر نشان مي‌دهد.» البته با توجه به استفاده كارخانه داران از مايعات غير مجاز مانند وايتكس، به نظر مي‌رسد كه سازمان‌هاي نظارتي با چشمان مسلح هم ديگر قادر به تشخيص آن نيستند. زودهنگام و ديرهنگامش هم فرقي ندارد! مريخي مي‌گويد: «بيشتر شركت‌هاي شير پروانه نظارت دارند اما چون شرايط ايمني و فني بيشتر آنها مناسب نيست، نمي‌توان به سلامت محصول آنها اطمينان كرد.»
او مي‌گويد: «حداقل 60 درصد كارخانه‌هاي شير ايران شرايط لازم براي توليد يك محصول سالم را ندارند.»
شیر درجه سه، شیری است که بار میکروبی آن بین پانصد‌هزار تا يك ميليون میکروب در هر میلی لیتر شیر باشد و براساس قانون سلامت، دامداران باید از تحویل شیری که بیشتر از یک میلیون بار میکروبی داشته باشد، خود‌داری كنند
او هم به مانند «فاطمه اسكندري» حاضر نمي‌شود تا نامي از كارخانه‌هاي خاطي را ببرد.
بار ميكروبي چيست؟
در استاندارد جهانی، شیر درجه یک، به شیری گفته می شود که بار میکروبی آن زیر صدهزار میکروب در هر میلی لیتر شیر باشد. شیر درجه دو، شیری است که بار میکروبی آن بین صدهزار تا پانصد هزار میکروب در هر میلی لیتر باشد.
شیر درجه سه، شیری است که بار میکروبی آن بین پانصد هزار تا يك ميليون میکروب در هر میلی لیتر شیر باشد و براساس قانون سلامت، دامداران باید از تحویل شیری که بیشتر از یک میلیون بار میکروبی داشته باشد، خود داری كنند.
منبع :
http://www.aftabnews.ir/vdce7n8zxjh8nxi.b9bj.html
فعلا سکوت را برگزیدیم ............
