[neda.n]

می دونین امشب همه اش دارم به چی فکر می کنم ؟ وقتی این همه آدم منتظر و نگران رو اینجا می بینم ؛ فکر می کنم خانواده هاتون پس چی کشیدن توو این مدت . اونا به خاطر همه صبرشون توو این پیروزی سهم دارن . باید به قدرت و تحمل اونها هم آفرین گفت .
راستی بچه ها ، الان کجای نردبون زندگی هستین . خیلی رفتین بالا ،نه ؟ به پشت سر که نگاه کنین یه عالمه تجربه اومده همراهتون ، نه ؟
دیگه اما بیاین ، حالا دیگه وقت خونه است . وقت لذت استراحت توو یه تختخواب راحت . وقت گرمای کنار خانواده بودن . وقت یه وعده غذای گرم خونگی . وقت اینکه زیر باد کولر ، پاهاتون رو دراز کنید . دستاتون رو بذارید پشت سرتون و همینطور که منتظرین چای گرم و خوش طعم کنار دستتون یه کم خنک بشه با خودتون فکر کنید " وای پسر ، عجب روزایی بود ! "
آره ..... دیگه اما بیاین . دیگه وقت خونه اومدنه .