[نازلی]

بیماری را تحت کنترل خود درآورید

درمان‌های دارویی و تزریقی که در درمان و کاهش علائم ام‌اس مورد استفاده قرار می‌گیرد روی کیفیت زندگی افراد، توانایی حرکت، سطح انرژی، عادات تغذیه‌ای و احساسات بیماران تاثیر می‌گذارد. با این که هیچ یک از درمان‌ها، درمان قطعی برای ام‌اس به شمار نمی‌روند ولی شما به عنوان یک بیمار مبتلا به ام‌اس هرگز نباید تحت تاثیر این عوامل از زندگی ناامید شوید. ابتلا به ام‌اس آخر زندگی نیست، پس امیدوار باشید. قطعا فهمیدن این که مبتلا به ام‌اس هستید برایتان راحت نیست و همراه با استرس و نگرانی خواهد بود. نگرانی از آینده‌ای که شاید بسیار مبهم باشد و پایانی تلخ داشته باشد. کنترل احساسات در چنین شرایطی دشوار است ولی شاید تنها کاری باشد که باید در آن شرایط انجام دهید. چه بخواهید و چه نخواهید، شما به این بیماری مبتلا هستید و حالا این شما هستید که باید با این زندگی کنار بیایید. حال اگر بخواهید لحظات عمرتان را با ناراحتی و کناره‌گیری از دیگران بگذرانید، شرایط برایتان سخت‌تر خواهد شد. بهترین کار مشاوره با یک متخصص و کمک خواستن از اوست تا بتوانید در این شرایط باید چه کار کنید تا زندگی عادی داشته باشید و سعی کنید روابطتان با دوستان و افرادی را که دوستشان دارید، حفظ کنید و ارتباطتان را با آنها بیشتر و عمیق‌تر کنید و از هر گونه فشار و استرسی خود را دور نگه دارید.

ورزش و تغذیه:

انجام ورزش‌های ایروبیک و هوازی که ضربان قلب و تنفس را بالا می‌برد و نیز داشتن یک رژیم سالم غذایی در بهبود کیفیت شما نقش بسزایی ایفا می‌کند. با انجام این دو کار قوای عضلانی، میزان انرژی و کنترل مثانه و روده شما افزایش می‌یابد و در مقابل خستگی و احساس افسردگی در شما کاهش می‌یابد.
دوپینگ با انواع ویتامین‌ها:

با این که مصرف مکمل‌های ویتامینی تاثیری در بهبود ام‌اس ندارد ولی تناقضی هم با آن ندارد مگر این که بیش از حد مصرف شود. ولی قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید چرا که مصرف برخی مکمل‌ها مانند مکمل‌هایی که باعث تقویت سیستم ایمنی می‌شوند اصلا به این گروه از بیماران توصیه نمی‌شود چرا که علائم بیماری را تشدید می‌کند.
ویتامین D:

بسیاری از بیماران ام‌اسی به دلیل استفاده از کورتیکواستروئیدها تراکم استخوانی کمی دارند که همین امر خطر پوکی استخوان را افزایش می‌دهد. ویتامین D این کمبود را جبران می‌کند و تراکم استخوانی را در آنها افزایش می‌دهد.
ویتامین E:

به نظر می‌رسد ویتامین E به کاهش آسیب وارده ناشی از مواد اکسیدان که در فرآیند بیماری ام‌اس دخیل‌اند، کمک می‌کند.
ویتامین A:

این ویتامین، از ویتامین‌های ضروری در بینایی است و در بیماران ام‌اسی که معمولا دچار اختلالات بینایی می‌شوند، حائزاهمیت است و کمبود ویتامین A بدن آنها را جبران می‌کند.
ویتامین C:

کاهش این ویتامین خطر بروز عفونت‌های مجاری ادراری را افزایش می‌دهد و چون بیماران مبتلا به ام‌اس معمولا دچار مشکلات مثانه‌ای هستند و خطر عفونت‌های ادراری در آنها بالاست، مصرف ویتامین C می‌تواند راهگشا باشد.
ویتامین B12:

این ویتامین برای عملکرد سیستم عصبی و نیز سلول‌های قرمز خونی موثر است. افرادی که دچار کمبود ویتامین B12 هستند علائمی همچون بیماری ام‌اس خواهند داشت