از لحاظ اسلام
سير:
از پيامبر گرامي صلي الله عليه وآله نقل شده که فرمود:
«کلوا الثّوم فانّه شفاءٌ من سبعين داء(42)؛
سير بخوريد که سير شفاي هفتاد درد و بيماري است.»
البته کسي که سير مي خورد، بايد در مجامع عمومي حاضر نشود، زيرا بوي بد آن سبب آزار ديگران خواهد شد. امام صادق عليه السلام در اين مورد فرمود:
«تداوُوا بالثّوم و لکن لا تخرجوا الي المسجد(43)؛
با سير مداوا کنيد، ولي به سوي مسجد نرويد.»
اکنون به برخي از خواص سير که دانشمندان به آن پي برده اند اشاره مي کنيم:
سير، مُدِرّ و محرک قوّه باه مي باشد. براي معالجه ي اسهال و برنشيت و سل ريوي بسيار نافع است، و براي معالجه سردرد و زکام مزمن و ضعف حافظه و سرگيجه سودمند است.
تجربه هاي طبيبان مشهور، مانند: «سالين» و «سيروت» و «لوشر» و «دوبريه» و غير ايشان، ثابت کرده است که سير حباب هاي محجري را که در بدن جمع شده و باعث تصلّب شرايين مي گردد آب مي کند و فشار خون را پايين مي آورد؛ بنابراين، درمان تصلّب شرايين و فشار خون، خوردن سير است.
در آزمايش قلبي جديد، از جمله، مسلّم شده که خوردن سير عضلات قلب را به نشاط مي آورد و به اين وسيله دَوَران خون منظم مي گردد.
سير، خون را پاک مي کند و با اين خدمت بدن را در مبارزه با بيماري هايي که ناشي از فشارخون مي شود پيروز مي نمايد، مانند: ناراحتي هاي دوران حيض بعضي از زن ها، پيري و شکستگي غير عادي، بواسير و روماتيسم.
خوردن سير، مجاري تنفس و خون را پاک مي کند و با اين کار، از شدت و زحمت تنگ نفس کاسته و گاهي موجب درمان کلي آن مي شود.
سير بعضي از انواع سل ريوي را معالجه مي کند، خصوصاً وقتي که با شير ممزوج شود، زيرا در اين صورت، اثر قابل توجهي در کشتن ميکرب کوخ (ميکرب سل) دارد. سير، مبارز توانايي است در برابر بسياري از امراض، مانند: تب و آنفلوآنزا.
سير، پوست بدن را خوش رنگ و گونه ها را سرخ و روده ها را از عفونات پاک مي کند، به خصوص در اطفال، و با اين خاصيت، سپري مقابل بيمار تيفوئيد و ديفتري است و مسکّن سياه سرفه و خروسک است.
مي گويند: شهرهايي که سير، زياد در آن مصرف مي شود، عمر اهالي آن طولاني و زندگاني شان توأم با صحّت و سلامتي است، زيرا سير، عفونات داخلي را برطرف و التهابات روده را خاموش و قرحه هاي معدي را آب مي کند، اعمّ از اين که مزمنه باشد يا حادّه. سير موجب سهولت جريان خون حيش و ادرار مي شود، سنگ کليه را از بين مي برد، کرم هاي نازک شکم اطفال را نابود مي سازد.
سير براي تحليل رياح و ورم ها بسيار سودمند و در مورد مالاريا و رماتيسم و بي خوابي، خيلي مفيد است. فلج و رعشه را معالجه مي کند، ترشحات معده را زياد و کليه را به کار مي اندازد.» (44)
سير:
از پيامبر گرامي صلي الله عليه وآله نقل شده که فرمود:
«کلوا الثّوم فانّه شفاءٌ من سبعين داء(42)؛
سير بخوريد که سير شفاي هفتاد درد و بيماري است.»
البته کسي که سير مي خورد، بايد در مجامع عمومي حاضر نشود، زيرا بوي بد آن سبب آزار ديگران خواهد شد. امام صادق عليه السلام در اين مورد فرمود:
«تداوُوا بالثّوم و لکن لا تخرجوا الي المسجد(43)؛
با سير مداوا کنيد، ولي به سوي مسجد نرويد.»
اکنون به برخي از خواص سير که دانشمندان به آن پي برده اند اشاره مي کنيم:
سير، مُدِرّ و محرک قوّه باه مي باشد. براي معالجه ي اسهال و برنشيت و سل ريوي بسيار نافع است، و براي معالجه سردرد و زکام مزمن و ضعف حافظه و سرگيجه سودمند است.
تجربه هاي طبيبان مشهور، مانند: «سالين» و «سيروت» و «لوشر» و «دوبريه» و غير ايشان، ثابت کرده است که سير حباب هاي محجري را که در بدن جمع شده و باعث تصلّب شرايين مي گردد آب مي کند و فشار خون را پايين مي آورد؛ بنابراين، درمان تصلّب شرايين و فشار خون، خوردن سير است.
در آزمايش قلبي جديد، از جمله، مسلّم شده که خوردن سير عضلات قلب را به نشاط مي آورد و به اين وسيله دَوَران خون منظم مي گردد.
سير، خون را پاک مي کند و با اين خدمت بدن را در مبارزه با بيماري هايي که ناشي از فشارخون مي شود پيروز مي نمايد، مانند: ناراحتي هاي دوران حيض بعضي از زن ها، پيري و شکستگي غير عادي، بواسير و روماتيسم.
خوردن سير، مجاري تنفس و خون را پاک مي کند و با اين کار، از شدت و زحمت تنگ نفس کاسته و گاهي موجب درمان کلي آن مي شود.
سير بعضي از انواع سل ريوي را معالجه مي کند، خصوصاً وقتي که با شير ممزوج شود، زيرا در اين صورت، اثر قابل توجهي در کشتن ميکرب کوخ (ميکرب سل) دارد. سير، مبارز توانايي است در برابر بسياري از امراض، مانند: تب و آنفلوآنزا.
سير، پوست بدن را خوش رنگ و گونه ها را سرخ و روده ها را از عفونات پاک مي کند، به خصوص در اطفال، و با اين خاصيت، سپري مقابل بيمار تيفوئيد و ديفتري است و مسکّن سياه سرفه و خروسک است.
مي گويند: شهرهايي که سير، زياد در آن مصرف مي شود، عمر اهالي آن طولاني و زندگاني شان توأم با صحّت و سلامتي است، زيرا سير، عفونات داخلي را برطرف و التهابات روده را خاموش و قرحه هاي معدي را آب مي کند، اعمّ از اين که مزمنه باشد يا حادّه. سير موجب سهولت جريان خون حيش و ادرار مي شود، سنگ کليه را از بين مي برد، کرم هاي نازک شکم اطفال را نابود مي سازد.
سير براي تحليل رياح و ورم ها بسيار سودمند و در مورد مالاريا و رماتيسم و بي خوابي، خيلي مفيد است. فلج و رعشه را معالجه مي کند، ترشحات معده را زياد و کليه را به کار مي اندازد.» (44)
فعلا سکوت را برگزیدیم ............
