[شهرزاد]

برای آماده‌سازی کنگر، تیغ‌های روی ساقه را پاک می‌کنند و از ساقه‌های آن استفاده می‌کنند.


تمام کشورهایی که پیشینه قابل توجهی در باره طب گیاهی دارند، کنگر را می‌شناسند و به خواص مختلف آن و کاربردهای مختلف آن آشنا هستند.

در یونان و مصر باستان، این گیاه به دلیل نقش کمکی در هضم مواد غذایی مورد توجه قرار گرفته و در قرن 16 میلادی در اروپا یکی از سبزیجات معروفی بود که توسط اشراف مصرف می‌شد. در طب سنتی اروپا ، برگ‌های کنگر به عنوان ماده افزایش دهنده ادرار ( دیورتیک) و محرک کلیه‌ها، محرک ترشح صفرا از کبد و انقباض کیسه صفرا مورد استفاده قرار می‌گرفت.

استفاده خوراکی و دارویی این گیاه در ایران هم سابقه‌ای طولانی دارد. همه ما با غذای تخمیری کنگر ماست که از اردور‌های سنتی ایرانی است آشنا هستیم، به علاوه خورش کنگر از جمله خورش‌هایی است که با فصل بهار در سفره خانوار اضافه می‌شود.

مواد مغذی موجود در 100 گرم کنگر خام

انرژی: 18 کیلو کالری، پتاسیم: 360 میلی‌گرم، آهن: 1 میلی‌گرم، فولات: 21 میکروگرم، کلسیم: 41 میلی‌گرم، ویتامین B1:

1/0 میلی‌گرم، سدیم: 27 میلی‌گرم ، فیبر: 4 گرم

مهمترین ارزش غذایی کنگر مربوط به کالری کم آن است . به علاوه مقدار زیاد فیبر غذایی و وجود کربوهیدرات پیچیده‌ای به نام اینولین سبب می‌شوند که این سبزی بهاری به حفظ سلامت دستگاه گوارش به خصوص روده‌ها کمک کند

میزان کم سدیم و بالا بودن پتاسیم موجود در کنگر، به علاوه وجود ماده موثر سینارین که نقش آن در کاهش کلسترول و تری‌گلیسیرید خون به اثبات رسیده در مجموع این سبزی بهاری را به ماده غذایی مناسبی برای پبشگیری یا کنترل بیماری‌های قلبی عروقی تبدیل می‌کند.

استفاده از سبزی های دیگری مانند نعناع و جعفری در تهیه خورش کنگر ارزش تغذیه‌ای آن را افزایش می‌دهد.به خاطر داشته باشید که ساقه‌های جوان کنگر، تازه‌تر و برای خرید و مصرف مناسب‌ترند. همچنین هنگام طبخ کنگر را زیاد سرخ نکنید