[Majid]

محققان مي گويند، درمان با يک داروي سرکوب گر سيستم ايمني ممکن است به افراد مبتلا به بيماري لاعلاج مولتيپل اسکلروزيس کمک کند.
به گزارش محيا نيوز نتايج بررسي کوچک آن ها نشان داد که درمان با دوز بالاي سيکلوفسفاميد سطح ناتواني را در بيماران مبتلا به MS کاهش مي دهد، عملکرد فيزيکي آن ها را بهبود مي بخشد و تعداد ضايعات مغزي مرتبط با اين بيماري را نيز کاهش مي دهد. سيکلوفسفاميد يک داروي ژنريک ضد سرطان است که نزديک به نيم قرن از کشف آن مي گذرد.دکتر داگلاس کر از دانشگاه جان هاپکينز در بالتي مور گفت، نه بيمار به مدت دو سال پس از مصرف دارو پيگيري شدند. پنج نفر از آنان هيچ نشانه اي از فعاليت بيماري نداشتند و چهار نفر بقيه بهبود قابل ملاحظه اي نشان دادند.
بيماران توانستند عملکردهاي فيزيکي خود را که به واسطه بيماري از دست داده بودند دوباره به دست آورند. داروهاي موجود حداکثر مي توانند روند بدتر شدن بيماري را در بيماران مبتلا به MS کند کنند و معمولا لازم است تا به طور مداوم تجويز شوند.
کر که تحقيقش در مجله نورولوژي منتشر شد گفت: «تا آن جا که من مي دانم درمان هاي ديگر به منظور متوقف کردن روند بيماري فقط تا زمان مصرف دارو طراحي شده اند.»
کر افزود: « شما اين درمان را تنها يک بار تجويز مي کنيد تا سيستم ايمني را دوباره تنظيم کند، بنابراين سيستم ايمني ديگر به مغز و نخاع حمله نمي کند. در نتيجه من تصور مي کنم که اين دارو کاملا متمايز و هيجان انگيز است.»
به نه بيمار شرکت کننده در اين بررسي دوزهاي بالاي سيکلوفسفاميد وريدي دو بار در روز و به مدت چهار روز متوالي تجويز شد تا سيستم ايمني را «دوباره به کار بيندازد» و پس از آن ديگر تجويز نشد.
کاهش ناتواني
بيماران شرکت کننده در اين پژوهش به MS عودکننده بهبود يابنده مبتلا بودند. اين حالت شايع ترين شکل اين بيماري است که در آن بيماران دوره هايي از علايم به دنبال دوره هاي بهبودي بدون علايم را تجربه مي کنند. کر گفت که يافته ها مي توانند از يک پيشرفت قابل ملاحظه در درمان MS خبر دهند. او گفت که محققان قصد دارند يک آزمايش باليني بزرگ چندمرکزي را حوالي سال آينده آغاز کنند.
به نظر مي آيد که مولتيپل اسکلروزيس يک بيماري اتوايمون است که در آن سيستم ايمني فرد به اشتباه به بخش هايي از بدن که تصور مي شود بيگانه هستند حمله مي کند.
در MS، بدن به غلاف ميلين حمله مي کند. غلاف ميلين ماده اي چرب است که سلول هاي عصبي را احاطه و از آن ها محافظت مي کند. اين عمل در پيام هايي که ميان مغز و بدن رد و بدل مي شوند تداخل ايجاد مي کند و مشکلات بينايي، ضعف عضلاني، اشکال در هماهنگي و تعادل بدن و مشکلاتي در انديشيدن و حافظه را شعله ور مي کند.
کر گفت که وضعيت نه بيمار شرکت کننده در اين پژوهش در بدترين حالت ممکن بود. هشت نفر از اين بيماران در تمام درمان هاي ديگر شکست خورده بودند و نهمين نفر در گذشته هيچ درماني انجام نداده بود.
محققان گفتند پس از دو سال، بيماران کاهش متوسط 40 درصدي را در ناتواني و بهبود 87 درصدي را در آزمايشات اندازه گيري کننده عملکرد فيزيکي و ذهني تجربه کردند. تصاوير مغزي نيز نشان داد که متوسط تعداد ضايعات مغزي از 5.6 به 2.1 ضايعه کاهش يافته است.
کر گفت که در گذشته سيکلوفسفاميد با نتايج مختلفي در درمان MS به کار رفته است. انفوزيون هاي ماهانه با يک دوز بسيار کمتر به بهترين نحو ممکن اثر مي کند. هم چنين دارو در کنار درمان هاي ديگر توام با پيوند مغز استخوان به کار برده شده است.
داروي سرکوب گر ايمني ديگري نيز وجود دارد که براي MS به کار برده شده است. در سال 2000 سازمان غذا و داروي آمريکا داروي ضد سرطان نووانترون را که ميتوکسانترون نيز ناميده مي شود، براي درمان MS تاييد کرد. اين دارو به وسيله کارخانجات داروسازي OSI ساخته مي شود.