[ahmad ebrahimi]

یادمه یک روزی یک جونی داشت خاطره ای از عشقش تعریف می کرد دوست دارم یک مقدارشو بگم

روزی پسری به عروسی بهترین دوستش میره تو عروسی عاشق دختری میشه که بی هوا چند باری ناخواسته رودروش قرار میگیره و با هم می رقصند

دختر قلب پسر جوان رو برده بود بعد از عروسی پسره دنبال دختره میگرده پیداش میکنه میبینه دختره هم عاشقش شده ولی پسرک دست رو بد کسی گذاشته بود دخترک خواهر زن دوستش بود دوستی که خیلی با هم صمیمی بودند
یک حورایی سر 2راهی قرار گرفت که دوستش رو انتخاب کنه یا عشقش
بلاخره تصمیم گرفت و دختره رو پذیرفت دوستش بعد از فهمیدن این موضوع ترکش کرد بعد از یک سال دوستی پسرک لحظه ای که پسرک تو اوج خوشی یود دختره هوای رفتن کرد
پسره خواست جلوشو بگیره اما نشد دخترک نصمیمشو گرفته بود دخترک رفت و پسرک به تنهایی نشست روزها ، هفته ها و ماهها گذشت و پسر سکوت کرد دید و سکوت کرد بعد از ماهها دختر برگشت پشیمان و نادم اما دختر سابق نبود سختی کشید نای بودن نداشت پسر هم پسر گدشته نبود چون خیلی صبر کرده بودو وفادار مونده بود و با این اوضای دختر بازم با آغوش باز ازش استقبال کرد
به این میگن عشق
عشق یعنی به داشته خودت قانع باشی و به کس جدید دل نبندی
عشق یعنی پای وجودت پای نفست برای بقاش برای سربلندیش فدا کاری کنی

دوست داشتم یه چنین عاشقی باشم
صبور و وفادار