2010/03/28, 07:58 AM
بررسي اثر يك برنامه ی تمريني در داخل آب بر بهبود مقياس ناتواني جسماني (EDSS) بيماران ام اس
مولتيپل اسكلروزيس يا ام اس يك بيماري مزمن و ناتوان كننده ی سيستم عصبي است كه ميلين سيستم اعصاب مركزي ( مغز و نخاع) را تخريب مي كند. شايع ترين عوارض اين بيماري خستگي، گرفتگي عضلات، لرزش، دوبيني، عدم تعادل و اختلال در راه رفتن می باشد.
هدف :
بررسي اثر يك برنامه ی تمريني به مدت 8 هفته در داخل آب بر بهبود مقياس ناتواني جسماني (EDSS) بيماران ام اس مي باشد.
مواد و روش ها :
نوع تحقيق كاربردي و روش تحقيق نيمه تجريي است، لذا از ميان 100 نفر بيمار ام اس زن، 25 نفر به عنوان نمونه با درجه ی بيماري 1 تا 4 ميانگين مدت بيماري 4±1 سال و دامنه ی سني20 تا 50 سال انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه تجربي 15 نفر و كنترل10 نفر تقسيم شدند. برنامه ی تمريني براي گروه تجربي به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه با شدت50-40 درصد حداكثر ضربان قلب اعمال شد. مقياس ناتواني جسماني (EDSS) بيماران به وسيله ی پرسش نامه یEDSS كروتز كه در قبل و بعد از تمرين اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده ها به وسيله ي آمار توصيفي و تي همبسته انجام شد.
نتایج :
بين نمرات EDSS پيش آزمون و پس آزمون گروه تجربي تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0=P). بين نمرات EDSS پيش آزمون و پس آزمون گروه گواه تفاوت معني داري در سطح خطای آلفا 5 درصد مشاهده نشد (279/0 =P). انجام فعاليت هاي هوازي در آب به طور معني داري باعث كاهش EDSS در گروه تجربي شد و به طور متوسط 5/0 درجه ی میانگین نمره ی EDSS را در بيماران MS كاهش داد.
نتیجه گیری :
اجراي تمرينات هوازي منتخب در آب باعث بهبود EDSS بيماران ام اس مي شود. با توجه به اين نتايج، متخصصان مربوطه مي توانند از اين تمرينات به عنوان يك درمان مكمل در كنار درمان هاي دارويي براي بيماران ام اس استفاده كنند.
منبع : ms-links.org
مولتيپل اسكلروزيس يا ام اس يك بيماري مزمن و ناتوان كننده ی سيستم عصبي است كه ميلين سيستم اعصاب مركزي ( مغز و نخاع) را تخريب مي كند. شايع ترين عوارض اين بيماري خستگي، گرفتگي عضلات، لرزش، دوبيني، عدم تعادل و اختلال در راه رفتن می باشد.
هدف :
بررسي اثر يك برنامه ی تمريني به مدت 8 هفته در داخل آب بر بهبود مقياس ناتواني جسماني (EDSS) بيماران ام اس مي باشد.
مواد و روش ها :
نوع تحقيق كاربردي و روش تحقيق نيمه تجريي است، لذا از ميان 100 نفر بيمار ام اس زن، 25 نفر به عنوان نمونه با درجه ی بيماري 1 تا 4 ميانگين مدت بيماري 4±1 سال و دامنه ی سني20 تا 50 سال انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه تجربي 15 نفر و كنترل10 نفر تقسيم شدند. برنامه ی تمريني براي گروه تجربي به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه با شدت50-40 درصد حداكثر ضربان قلب اعمال شد. مقياس ناتواني جسماني (EDSS) بيماران به وسيله ی پرسش نامه یEDSS كروتز كه در قبل و بعد از تمرين اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده ها به وسيله ي آمار توصيفي و تي همبسته انجام شد.
نتایج :
بين نمرات EDSS پيش آزمون و پس آزمون گروه تجربي تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0=P). بين نمرات EDSS پيش آزمون و پس آزمون گروه گواه تفاوت معني داري در سطح خطای آلفا 5 درصد مشاهده نشد (279/0 =P). انجام فعاليت هاي هوازي در آب به طور معني داري باعث كاهش EDSS در گروه تجربي شد و به طور متوسط 5/0 درجه ی میانگین نمره ی EDSS را در بيماران MS كاهش داد.
نتیجه گیری :
اجراي تمرينات هوازي منتخب در آب باعث بهبود EDSS بيماران ام اس مي شود. با توجه به اين نتايج، متخصصان مربوطه مي توانند از اين تمرينات به عنوان يك درمان مكمل در كنار درمان هاي دارويي براي بيماران ام اس استفاده كنند.
منبع : ms-links.org
شخصيت منو با برخوردم اشتباه نگير!
شخصيت من چيزيه كه "من" هستم اما برخوردِ من بستگي به اين داره كه "تو" كي هستي...!
شخصيت من چيزيه كه "من" هستم اما برخوردِ من بستگي به اين داره كه "تو" كي هستي...!
