سلام پریسا جان من به دوست خوبی مثل شما افتخار می کنم که اینقدر فعال هستی
در مورد احساس درونی خودم نسبت به بیماریم اینه که اولا اصلا احساس نمی کنم بیمار هستم چون خیلی به بیماریم عادت کردم.....بعد در طی 20 و خورده ای سال که این بیماری مهمونم شده باعث شده کارهای زیادی انجام بدم ودوستان زیادی پیدا کنم وتجربیات زیادی پیدا کردم...
وقتی که می بینم کسی این بیماری رو نمی شناسه دلگیر میشم باید اطلاع رسانی به جامعه بیشتر باشه وداروهای بیماران بهتر وبا قیمت مناسب تر تهیه بشه
بازم از لطف وتوجهت ممنونم .آرزوی بهترینها رو برات دارم
در مورد احساس درونی خودم نسبت به بیماریم اینه که اولا اصلا احساس نمی کنم بیمار هستم چون خیلی به بیماریم عادت کردم.....بعد در طی 20 و خورده ای سال که این بیماری مهمونم شده باعث شده کارهای زیادی انجام بدم ودوستان زیادی پیدا کنم وتجربیات زیادی پیدا کردم...
وقتی که می بینم کسی این بیماری رو نمی شناسه دلگیر میشم باید اطلاع رسانی به جامعه بیشتر باشه وداروهای بیماران بهتر وبا قیمت مناسب تر تهیه بشه
بازم از لطف وتوجهت ممنونم .آرزوی بهترینها رو برات دارم
امارضا ممنونم که من رو طلبیدی به زیارتت اومدم وکلی با شما حرف زدم 
