2010/02/27, 05:18 PM
(آخرین ویرایش در این ارسال: 2010/02/27, 05:20 PM، توسط saffari_mo.)
سلام
آونکس و ربیف و سینووکس و رسیژن همگی به لحاظ ساختار شیمیایی نوع گیکوزیله شده اینترفرون هستند یعنی بر روی ملکول پروتئین قند دارند (خاطر اینکه در سلولهای پستاندارن تولید شده و این سلولها توان گلیکوزیله کردن رو دارند) یعنی می توانند ملکولهای قندی را بر روی پروتئین بچسبانند (دستگاه گلژی) بنابراین فعالیت بالا تری نسبت به اینترفرون موجود در بتافرون دارند که در سلول باکتری به شیوه مهندسی ژنتیک تولید می شود. (جملش طولانی شد!!!!!!)
به همین خاطر است که بتافرون یک روز درمیان و با مقدار پروتئین بالاتر نسبت به سایر اینترفرونها تزریق می شود.
در مورد ربیف و رسیژن چون به صورت زیر جلدی تزریق می شود جذب آن سریعتر و در نتیجه نیمه عمر کمتری در بدن خواهد داشت بنابراین مقدار پروتئین 44 میکروگرم یک روز درمیان تزریق می شود.
آونکس و سینووکس هم به خاطر تزریق عضلانی جذب دیرتر و نیمه عمر بیشتری در بدن دارند بنابراین با دوز 30 میکروگرم و هفتگی تزریق می شوند.
آونکس و ربیف و سینووکس و رسیژن همگی به لحاظ ساختار شیمیایی نوع گیکوزیله شده اینترفرون هستند یعنی بر روی ملکول پروتئین قند دارند (خاطر اینکه در سلولهای پستاندارن تولید شده و این سلولها توان گلیکوزیله کردن رو دارند) یعنی می توانند ملکولهای قندی را بر روی پروتئین بچسبانند (دستگاه گلژی) بنابراین فعالیت بالا تری نسبت به اینترفرون موجود در بتافرون دارند که در سلول باکتری به شیوه مهندسی ژنتیک تولید می شود. (جملش طولانی شد!!!!!!)
به همین خاطر است که بتافرون یک روز درمیان و با مقدار پروتئین بالاتر نسبت به سایر اینترفرونها تزریق می شود.
در مورد ربیف و رسیژن چون به صورت زیر جلدی تزریق می شود جذب آن سریعتر و در نتیجه نیمه عمر کمتری در بدن خواهد داشت بنابراین مقدار پروتئین 44 میکروگرم یک روز درمیان تزریق می شود.
آونکس و سینووکس هم به خاطر تزریق عضلانی جذب دیرتر و نیمه عمر بیشتری در بدن دارند بنابراین با دوز 30 میکروگرم و هفتگی تزریق می شوند.
با همت و امید، ناتوانی خاطره ای بیش نخواهد بود.
