2014/11/04, 08:06 AM
پس‌از انتشار یک بررسی جدید با استفاده از دوانگاره‌ی MS مشخص شد که مصرف مکمل رسوراترول resveratrol سبب وخیم‌شدن نوروپاتولوژی و التهاب شبه MS شده و دارای آثار محافظت کننده‌ی اعصاب نیست و به همین جهت به افراد مبتلا به اسکلـــروز مولتیپــل(MS) اخطار شده‌است که از رسوراترول استفاده ننمایند.
نتیجه‌ی این بررسی در American Journal of Pathology انتشار یافته است.
رسوراترول یک ترکیب طبیعی پلی فنلی است که در پوست حبه‌ی انگور قرمز، در شراب قرمز و بادام زمینی یافت می‌شود و اعتقاد بر این است که دارای خواص ضد التهاب و آنتی اکسیدان است. این موضوع با انجام بعضی بررسی‌های تجربی به اثبات رسیده ولی نتایج بعضی بررسی‌های دیگر نفعی برای این ماده قائل نمی‌باشند.
در بعضی حالات بیماری رسوراترول ممکن است دارای آثار مخرب باشد و به عنوان مکمل نباید توسط بیماران دچار MS مورد استفاده قرار گیرد تا با پژوهش بیشتر، آثارش روشن شود.
پژوهشگران رسوراترول را در انگاره‌های اتوایمون و ویروسی MS در موش آزمودند و در انگاره‌ی اتوایمون با استفاده از پپتید گلیکوپروتئینی الیگودندروسیت میلین، یک آنسفالومیلیت اتوایمون تجربی (EAE) را شبیه‌سازی کردند. سپس موش‌ها را بــا یک جیره‌ی غـذایی شــــاهد یــا جیره‌ی غذایی حاوی رسوراترول تغذیه نمودند.
بعد از 12روز، در تمام موش‌ها شناسه‌های بالینی از جمله پارالیزی دم و پاهای عصبی دیده شد و این نشانه‌ها وخیم‌تر شد تا آنجا که ظرف 3هفته به اوج رسید.
بعد از 5 هفته، موش‌هایی که از جیره‌ی شاهد استفاده کرده بودند به طور کامل بهبود یافتند و یا فقط دچار پارالیزی خفیف بودند، حال‌آنکه تمام موش‌های استفاده‌کننده از جیره‌ی‌غذایی رسوراترول دچار EAE شدید و ادامه‌دار بوده و به رمیسیون نرفتند.
همچنین نتایج آزمون‌های عصبی آسیب‌شناسیک روی نخاع شوکی موش‌ها حاکی‌از امتیاز آسیب‌شناسی بالاتر از نظر دمیلیناسیون، مننژیت و التهاب در موش‌هایی بود که از جیره‌ی‌غذایی حاوی رسوراترول استفاده کرده بودند. از این بررسی، هیچ مدرکی مبنی بر فرونشانی پاسخ‌های اتوایمون با رسوراترول به‌دست نیامد و سبب شد پژوهشگران نتیجه‌گیری کنند که رسوراترول دارای هیـچ‌نوع خـــواص ضد‌التهابی نیست.
تجارب دیگری که به منظور مشخص کردن خواص ضد ویروسی رسوراترول انجام شد نیز نتایج مبهم و مشکوکی به‌دست داد.
موش‌ها با سویه‌ی DA)Daniels) ویروسTheiler آنسفالومیلیت موشی (TMEV) آلوده‌شده بودند تا در آنها بیماری دمیلینیزان (TMEV-IDD) ایجاد شود. در این مورد نیز در موش‌هایی که از جیره‌ی حاوی رسوراترول استفاده کرده بودند به‌طور قابل‌توجه دچار TMEV-IDD شدیدتر نسبت به‌گروه شاهد شدند. شدت دمیلینیراسیون و تشدید الـتهاب در موش‌های گروه رسوراترول به حدی بود که سبب شگفتی پژوهشگران شد.
این یافته‌ها احتیاطی را به تصویر می‌کشد که باید در زمینه‌ی کاربرد بالقوه‌ی درمانی رسوراترول در بیماری‌های التهـابی از بین رفتن میلین در انسان مانند MS اعمـال شود.
اگرچه بسیاری از پژوهشگران هیچ فایده‌ای برای مصرف رسوراترول قایل نیستند ولی نتایج بررسی‌های دیگر حاکی از آن است که رسوراترول در درمان دمانس عروقی مؤثر است ولی بررسی انجام‌شده در 2012 هیچ نوع منافعی از این ماده برای خانم‌های سالم قائل نشده است.
نتیجه‌ی این بررسی در American Journal of Pathology انتشار یافته است.
رسوراترول یک ترکیب طبیعی پلی فنلی است که در پوست حبه‌ی انگور قرمز، در شراب قرمز و بادام زمینی یافت می‌شود و اعتقاد بر این است که دارای خواص ضد التهاب و آنتی اکسیدان است. این موضوع با انجام بعضی بررسی‌های تجربی به اثبات رسیده ولی نتایج بعضی بررسی‌های دیگر نفعی برای این ماده قائل نمی‌باشند.
در بعضی حالات بیماری رسوراترول ممکن است دارای آثار مخرب باشد و به عنوان مکمل نباید توسط بیماران دچار MS مورد استفاده قرار گیرد تا با پژوهش بیشتر، آثارش روشن شود.
پژوهشگران رسوراترول را در انگاره‌های اتوایمون و ویروسی MS در موش آزمودند و در انگاره‌ی اتوایمون با استفاده از پپتید گلیکوپروتئینی الیگودندروسیت میلین، یک آنسفالومیلیت اتوایمون تجربی (EAE) را شبیه‌سازی کردند. سپس موش‌ها را بــا یک جیره‌ی غـذایی شــــاهد یــا جیره‌ی غذایی حاوی رسوراترول تغذیه نمودند.
بعد از 12روز، در تمام موش‌ها شناسه‌های بالینی از جمله پارالیزی دم و پاهای عصبی دیده شد و این نشانه‌ها وخیم‌تر شد تا آنجا که ظرف 3هفته به اوج رسید.
بعد از 5 هفته، موش‌هایی که از جیره‌ی شاهد استفاده کرده بودند به طور کامل بهبود یافتند و یا فقط دچار پارالیزی خفیف بودند، حال‌آنکه تمام موش‌های استفاده‌کننده از جیره‌ی‌غذایی رسوراترول دچار EAE شدید و ادامه‌دار بوده و به رمیسیون نرفتند.
همچنین نتایج آزمون‌های عصبی آسیب‌شناسیک روی نخاع شوکی موش‌ها حاکی‌از امتیاز آسیب‌شناسی بالاتر از نظر دمیلیناسیون، مننژیت و التهاب در موش‌هایی بود که از جیره‌ی‌غذایی حاوی رسوراترول استفاده کرده بودند. از این بررسی، هیچ مدرکی مبنی بر فرونشانی پاسخ‌های اتوایمون با رسوراترول به‌دست نیامد و سبب شد پژوهشگران نتیجه‌گیری کنند که رسوراترول دارای هیـچ‌نوع خـــواص ضد‌التهابی نیست.
تجارب دیگری که به منظور مشخص کردن خواص ضد ویروسی رسوراترول انجام شد نیز نتایج مبهم و مشکوکی به‌دست داد.
موش‌ها با سویه‌ی DA)Daniels) ویروسTheiler آنسفالومیلیت موشی (TMEV) آلوده‌شده بودند تا در آنها بیماری دمیلینیزان (TMEV-IDD) ایجاد شود. در این مورد نیز در موش‌هایی که از جیره‌ی حاوی رسوراترول استفاده کرده بودند به‌طور قابل‌توجه دچار TMEV-IDD شدیدتر نسبت به‌گروه شاهد شدند. شدت دمیلینیراسیون و تشدید الـتهاب در موش‌های گروه رسوراترول به حدی بود که سبب شگفتی پژوهشگران شد.
این یافته‌ها احتیاطی را به تصویر می‌کشد که باید در زمینه‌ی کاربرد بالقوه‌ی درمانی رسوراترول در بیماری‌های التهـابی از بین رفتن میلین در انسان مانند MS اعمـال شود.
اگرچه بسیاری از پژوهشگران هیچ فایده‌ای برای مصرف رسوراترول قایل نیستند ولی نتایج بررسی‌های دیگر حاکی از آن است که رسوراترول در درمان دمانس عروقی مؤثر است ولی بررسی انجام‌شده در 2012 هیچ نوع منافعی از این ماده برای خانم‌های سالم قائل نشده است.
می‌بینم صورتمو تو آینه،
با لبی خسته می‌پرسم از خودم :
این غریبه کیه ؟ از من چی می‌خواد ؟
اون به من یا من به اون خیره شدم ؟
با لبی خسته می‌پرسم از خودم :
این غریبه کیه ؟ از من چی می‌خواد ؟
اون به من یا من به اون خیره شدم ؟
