2010/11/30, 01:45 PM
به نظر می رسد که این روزها دعا کردن قبل از غذا دیگر از مد افتاده است. جدا از خانواده های بسیار مذهبی، افراد اندکی با یاد خدا، خوردن غذا را شروع میکنند.
در گذشته، این یک عادت بود که خانواده ها قبل از خوردن غذا دعا بخوانند، تقریباً یک وظیفه بود نه یک لذت. اینکار نشانه قبول کردن آدام و رسوم و پیروی از آن بود نه اینکه از اعماق دل قدردان و سپاسگذار باشند.
آنچه که در دعاهای قبل از غذا وجود نداشت، سپاسگذاری بود. حس سپاسگذاری یک احساس است نه اجبار. احساسی است که قلب ما را به زندگی و نعمت های آن باز می کند. در زندگی چه ثروتمند باشید و چه فقیر، اگر از داشته هایتان احساس شادی و رضایت کنید منفعت بیشتری برایتان خواهد داشت تا اینکه به خاطر نداشته هایتان غمگین باشید. شکرگذاری باعث می شود به آنچه که داریم فکر کنیم نه چیزهایی که نداریم. به همین دلیل موجب شادی و خوشبختی می شود نه غم.
شکرگذاری احساسی بسیار قوی است. راهی را به سمت عشق و لذت برایمان باز می کند. من وقتی احساس خدا شناسی و شکرگذاری می کنم، حس می کنم به همه منابع انرژی جهان وصل شده ام. وقتی استرس، تردید یا عجله داریم، آرامش خدا شناسی و سپاسگذاری را از خودمان دریغ می کنیم، درصورتیکه همان می تواند بهترین درمان برایمان باشد.
من فکر میکنم خیلی خوب است که لحظه ای را قبل و بعد از غذا خوردن به این احساس خدا شناسی و سپاسگذاری اختصاص بدهیم. اینکار باعث می شود احساس شادی، امنیت، و آمرزش بیشتری کنیم. اینها احساسات بسیار زیبایی هستند که خیلی خوب است به فرزندانمان آموزش دهیم. اینکه به بچه هایتان توانای احساس کردن بدهید، نه فقط عشق ورزیدن و توجهی که شما به آنها می دهید بلکه عشق و توجهی به همه خلقت معطوف میکنید. این کار تکیه گاه عظیم تری در دنیا به آنها می دهد که بسیار بی نهایت، اسرارآمیز و عالی است و دنیای آنها را وسیع تر خواهد کرد. یک حس روحانی و مقدس وارد زندگی آنها می کند.
همچنین باعث می شود جو سر میز غذا بهتر شود. ابتدا و انتها و مرزهای آنرا مشخص می کند. همچنین از این نظر خیلی خوب است که باعث می شود همه با هم غذا خوردن را شروع کنند و قبل از اینکه همه غذایشان را تمام نکرده اند کسی از سر میز بلند نشود.
نیازی نیست که دعا و شکرگذاری قبل از غذا حتماً یک دعای مذهبی باشد. می تواند فقط یک "بنام خدا" یا فقط یک عبارت و جمله کوتاه مثل "خدایا، ممنون بخاطر این غذا" باشد. اگر بچه های کوچک دارید، می توانید غذا را با یک شعر شروع کنید، مثلاً شعری که مخصوص خانواده شما باشد و به کمک هم آنرا درست کرده باشید. در زیر به ترجمه یک نمونه از دعاهای مخصوص غذا که در بعضی از مهدکودک ها استفاده میشود اشاره می کنیم:
خدایا
شکرت می کنم امروز
واسه سیب و پرتقالی که روی درختاس
واسه کره و عسلی که میتونم با چایی بخورم
واسه پرنده ها و گل ها
و همه نعمت هایی که به من و خانوادم دادی
شکرت می کنم خدا
در گذشته، این یک عادت بود که خانواده ها قبل از خوردن غذا دعا بخوانند، تقریباً یک وظیفه بود نه یک لذت. اینکار نشانه قبول کردن آدام و رسوم و پیروی از آن بود نه اینکه از اعماق دل قدردان و سپاسگذار باشند.
آنچه که در دعاهای قبل از غذا وجود نداشت، سپاسگذاری بود. حس سپاسگذاری یک احساس است نه اجبار. احساسی است که قلب ما را به زندگی و نعمت های آن باز می کند. در زندگی چه ثروتمند باشید و چه فقیر، اگر از داشته هایتان احساس شادی و رضایت کنید منفعت بیشتری برایتان خواهد داشت تا اینکه به خاطر نداشته هایتان غمگین باشید. شکرگذاری باعث می شود به آنچه که داریم فکر کنیم نه چیزهایی که نداریم. به همین دلیل موجب شادی و خوشبختی می شود نه غم.
شکرگذاری احساسی بسیار قوی است. راهی را به سمت عشق و لذت برایمان باز می کند. من وقتی احساس خدا شناسی و شکرگذاری می کنم، حس می کنم به همه منابع انرژی جهان وصل شده ام. وقتی استرس، تردید یا عجله داریم، آرامش خدا شناسی و سپاسگذاری را از خودمان دریغ می کنیم، درصورتیکه همان می تواند بهترین درمان برایمان باشد.
من فکر میکنم خیلی خوب است که لحظه ای را قبل و بعد از غذا خوردن به این احساس خدا شناسی و سپاسگذاری اختصاص بدهیم. اینکار باعث می شود احساس شادی، امنیت، و آمرزش بیشتری کنیم. اینها احساسات بسیار زیبایی هستند که خیلی خوب است به فرزندانمان آموزش دهیم. اینکه به بچه هایتان توانای احساس کردن بدهید، نه فقط عشق ورزیدن و توجهی که شما به آنها می دهید بلکه عشق و توجهی به همه خلقت معطوف میکنید. این کار تکیه گاه عظیم تری در دنیا به آنها می دهد که بسیار بی نهایت، اسرارآمیز و عالی است و دنیای آنها را وسیع تر خواهد کرد. یک حس روحانی و مقدس وارد زندگی آنها می کند.
همچنین باعث می شود جو سر میز غذا بهتر شود. ابتدا و انتها و مرزهای آنرا مشخص می کند. همچنین از این نظر خیلی خوب است که باعث می شود همه با هم غذا خوردن را شروع کنند و قبل از اینکه همه غذایشان را تمام نکرده اند کسی از سر میز بلند نشود.
نیازی نیست که دعا و شکرگذاری قبل از غذا حتماً یک دعای مذهبی باشد. می تواند فقط یک "بنام خدا" یا فقط یک عبارت و جمله کوتاه مثل "خدایا، ممنون بخاطر این غذا" باشد. اگر بچه های کوچک دارید، می توانید غذا را با یک شعر شروع کنید، مثلاً شعری که مخصوص خانواده شما باشد و به کمک هم آنرا درست کرده باشید. در زیر به ترجمه یک نمونه از دعاهای مخصوص غذا که در بعضی از مهدکودک ها استفاده میشود اشاره می کنیم:
خدایا
شکرت می کنم امروز
واسه سیب و پرتقالی که روی درختاس
واسه کره و عسلی که میتونم با چایی بخورم
واسه پرنده ها و گل ها
و همه نعمت هایی که به من و خانوادم دادی
شکرت می کنم خدا
