[yaro]

بسياري از افراد وقتي تصميم مي‌ گيرند وزن كم كنند، خودسرانه روغن را از برنامه غذايي ‌شان حذف مي ‌كنند، غافل از اين كه برخي روغن ‌ها نه تنها براي سلامت و تناسب اندام مُضر نيستند، بلكه مي ‌توانند سبب لاغري شوند. براي آن كه بدانيد چه نوع روغن‌ هايي را بايد از سبد غذايي حذف كنيد و كدام يك را نگه داريد، با ما همراه شويد.

اسيدهاي چرب اشباع و غيراشباع

توصيه ي ما به شما حذف چربي‌ هاي بد و انتخاب چربي‌ هاي خوب است. دليل چاقي ما مصرف بالاي چربي ‌هاي بد و مصرف كم چربي ‌هاي خوب است.

اسيدهاي چرب غيراشباع مثل امگا 3 كه به ميزان فراوان در ماهي و محصولات گياهي يافت مي ‌شود، چربي ‌هاي خوب هستند اما با اين حال نبايد در مصرف آن ها زياده‌ روي كرد چون به هر حال كالري دارند.

اسيدهاي چرب اشباع كه شامل چربي‌ هاي حيواني هستند و اسيدهاي چرب ترانس با چربي‌ هاي هيدروژنه كه در صنعت شيريني و كيك ‌پزي استفاده مي ‌شوند، چربي‌ هاي بدي هستند كه بايد آن ها را از برنامه‌ غذايي حذف كرد.



روغن‌ هاي سبك و سنگين

چيزي به اسم روغن سبك وجود ندارد. روغن زيتون، كلزا و آفتاب‌ گردان همگي از 100 درصد چربي تشكيل شده‌ اند و هر 100 گرم آن ها 900 كيلوكالري انرژي دارد و از جمله پُر كالري ‌ترين مواد غذايي محسوب مي ‌شوند. با اين حال اين نوع روغن‌ ها مفيدتر از ساير روغن‌ ها هستند.

روغن زيتون حاوي اسيدهاي چرب مونوي غيراشباع و روغن كلزا حاوي امگا3 و اسيدهاي چرب مونوي غيراشباع است اما روغن برگ نخل كه در دماي معمولي حالت جامد دارد، بسيار غني از چربي‌ هاي اشباع و مُضر براي وزن، تناسب اندام و عروق است.

نبايد فراموش كرد كه حذف روغن از سبد غذايي كار اشتباهي است. روغن ‌ها از جمله مواد غذايي مورد نياز بدن هستند. بخش وسيعي از مغز ما را روغن تشكيل داده است اما حين خوردن بايد توجه داشت روغن ‌هاي خوب كه منشا گياهي دارند و يا از ماهي ‌هاي چرب استخراج شده ‌اند را انتخاب كنيم.

هم كيفيت مهم است و هم كميت

بهتر است در برنامه ي غذايي خود مقدار كمي روغن آن هم از نوع خوب را بگنجانيم. به اين ترتيب نه تنها سالم خواهيم ماند، بلكه به تناسب اندام‌ مان هم آسيبي وارد نمي ‌شود. خوردن مقدار زيادي روغن از نوعي كه ‌چربي بد دارد، سبب مي ‌شود به انواع بيماري‌ ها دچار شده و در ضمن چاق شويد. براي آن كه بفهميد روغني كه انتخاب مي ‌كنيد حاوي چربي خوب است يا خير، كافي است روي برچسب آن نگاهي بيندازيد تا ببينيد حاوي اسيدهاي چرب ترانس يا اشباع است يا خير. راه ديگر اين كه هر چه يك روغن در دماي معمولي حالت جامدتري پيدا كند، يعني اين مواد(اسيدهاي چرب ترانس يا اشباع) در آن بيشتر است. كره، روغن درخت نخل و ديگر انواع روغن‌ هاي جامد غني از اسيدهاي چرب اشباع هستند.

[mojtaba2iran]

برای پخت غذا چه روغنی مصرف کنیم؟

یک متخصص فارماکولوژی و استاد دانشگاه که زمینه اصلی کار وی روغن و چربی است، گفت: روغن زیتون در صورت امکان تهیه ، بهترین روغن است و در غیر این صورت، روغن کلزا در رده های بعدی روغن قرار دارد.
دکترغلامرضا بهرامی گفت: روغن زیتون برای پخت و پز و سرخ کردن، بهترین روغن بوده و به ویژه نوع تصفیه نشده آن نسبت به روغن تصفیه شده، بسیار ارجح است. همچنین کلزا روغن مناسبی بوده و نسبت به سایر روغن های موجوند در بازار مصرف بهتر است.

وی در عین حال با اشاره به سرخ کردن های عمیق مانند غوطه ور کردن سیب زمینی در روغن و احیانا چند مرتبه در آن سرخ کردن گفت: روغن کلزا برای یک بار نیز پاسخگوی این سرخ کردن نیست چرا که میزان لینولنیک اسید آن بالا بوده و از آنجا که ناپایدار است چندان در برابر سرخ کردن مقاوم نیست.

این عضو مرکز تحقیقات بیولوژی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه ادامه داد: اما از آنجا که جایگزین دیگری برای روغن کلزا وجود ندارد و نیز امکان تهیه زیتون برای تمام مردم نیست، بنابراین ناگزیر به استفاده از همین روغن هستیم.

وی روغن قابل استفاده بعدی را جهت توصیه روغن کنجد عنوان کرد و گفت: روغن کنجد نیز هم به لحاظ فرمول و هم مواد جزئی موجود در آن بسیار مناسب و خوب است اما این روغن نیر فرآورده گرانی است و در دسترس مردم قرار نمی گیرد.

این متخصص فارماکولوژی ادامه داد: با توجه به اینکه روغن های جامد هیدروژنه معمولی به هیچ عنوان قابل توصیه نیستند، در صورت در دسترس نبودن روغنی های یاد شده ناگزیر به مصرف روغن های آفتابگردان و ذرت هستیم.

بهرامی افزود: روغن مایع معمولی به هیچ عنوان برای سرخ کردن مناسب نیست و نیز اغلب روغن های سرخ کردنی موجود در بازار مصرف کشور توانایی بیش از یک بار سرخ کردن را ندارند ضمن آنکه احیانا ممکن است آنتی اکسیدان های اضافه شده به آنها ضررهایی نیز برای بدن داشته باشد.

[yaro]

خداحافظ روغن دوست ‌داشتني!

امروزه يكي از مهم‌ ترين معضلات سلامت جهان، تغيير سبك زندگي به سمت زندگي ماشيني است كه در آن استفاده از انواع كنترل ‌از راه ‌دورها و ماشين‌ ها و مصرف پيتزا و ساندويچ، يك افتخار است و در آن، نه از غذاهاي سالم قديمي‌ خبري هست و نه از فعاليت‌ هاي جسمي.

در اين زندگي ماشيني، يكي از دستاورد هاي مهم صنايع غذايي اين است كه روغن‌ هاي مصرفي اكثر نقاط جهان به شكل ترانس درآمده‌ اند؛ روغني كه خود يك عامل خطر براي بيماري‌ هاي قلبي محسوب مي ‌شود. اما به ‌تازگي شوراي شهر نيويورك قانوني تصويب كرده كه براساس آن، مصرف روغن‌ هاي ترانس در رستوران‌ هاي اين شهر ممنوع مي ‌شود.

قانوني براي سلامت شهروندان

به گزارش هلث دي ‌نيوز، براساس اين قانون جديد تمامي رستوران ‌ها و قنادي‌ هاي شهر نيويورك بايد تا 6 ماه آينده مصرف روغن ‌هاي ترانس را كنار بگذارند و تا يك ‌سال ‌ونيم ديگر، حتي روغن ‌هاي ترانس داخل انبارهاي خود را نيز معدوم كنند. البته در اين قانون، استثنايي هم وجود دارد كه به رستوران‌ ها اجازه مي ‌دهد تا غذاهاي بسته‌ بندي‌شده را كه ممكن است داراي روغن ترانس باشد، با همان وضعيت بسته‌ بندي‌ شده بفروشند.

بخش ديگري از اين قانون كه خود مي ‌تواند باعث دقت بيشتر مصرف‌كنندگان به نوع تغذيه ‌شان شود، مي ‌گويد كه همه رستوران‌ ها بايد محتواي غذايي انواع غذاهاي خود را به تفكيك انواع چربي، پروتئين، كالري، كربوهيدرات و ريزمغذي‌ ها در "منوهاي" شان بنويسند.

اين بخش قانون، براي تمامي ‌24 هزار رستوران داخل شهر نيويورك لازم‌الاجرا است و بين رستوران‌ هاي زنجيره‌ اي و پيتزا فروشي‌ هاي كوچك، هيچ تفاوتي قائل نشده است.

پيش از اين، در شهر شيكاگو هم قانوني در مورد روغن ‌هاي ترانس وجود داشت ولي در شيكاگو استفاده از اين روغن‌ ها ممنوع نيست و فقط محدود شده است؛ يعني رستوران‌ هاي اين شهر مجازند فقط ميزان مشخصي از روغن ‌هاي ترانس را در تهيه غذاهاي شان به كار ببرند.

اگرچه اين قوانين، قوانين شهري هستند اما اداره غذا و داروي آمريكا مدتي است كه قانوني را تصويب كرده كه براساس آن شركت ‌هاي توليدكننده مواد غذايي نيز، بايد ميزان روغن‌ هاي ترانس موجود در محصولات خود را روي برچسب آن قيد كنند.

اين اقدامات در حالي انجام مي‌ گيرد كه هر شهروند آمريكايي، سالانه 14/2 كيلوگرم روغن مصرف مي ‌كند.

بيماري مردم يا ضرر رستوران ‌ها

اجراي قانون اخير البته كار ساده‌اي نيست چون از همين حالا صداي صاحبان رستوران‌ هاي اين شهر درآمده است. دان فلشلر- سخنگوي انجمن ملي رستوران ‌داران آمريكا- در اين باره مي ‌گويد: "من فكر نمي‌ كنم يك مؤسسه وابسته به شهرداري بتواند چيزي را كه اداره غذا و داروي آمريكا آن را تأييد كرده، ممنوع كند".

با توجه به اين قبيل اعتراضات است كه شوراي سلامت شهرداري نيويورك در اين قانون يك فرصت 6 ماهه و يك فرجه 5/1 ساله در نظر گرفته است. توماس فريدن عضو اين شورا در اين باره مي‌ گويد: "شورا به دقت، تمام اعتراض‌ ها و شكايات صاحبان رستوران‌ هاي شهر را بررسي كرد. به همين دليل هم يك فرصت 6 ماهه براي ممنوعيت مصرف روغن ‌هاي ترانس در نظر گرفت اما بسياري از شكايات، اين مدت را كم مي‌ دانند و در برخي موارد اصلا چنين ممنوعيتي را غيرمنطقي مي‌ خوانند. اما آن چه براي ما اهميت بيشتري دارد، سلامت مردم شهر است نه چند دلاري كه به جيب عده ‌اي ضرر مي ‌خورد".

روغن ترانس پرطرفدار!

اما اصلا اين روغن ترانس چيست كه اين همه به خاطرش سروصدا به پا شده است؟ روغن ترانس وقتي تشكيل مي ‌شود كه در صنايع روغن ‌سازي، روغن مايع را به روغن جامد تبديل مي ‌كنند. اين تبديل از طريق اضافه ‌كردن هيدروژن به روغن مايع انجام مي ‌شود.از آن جا كه اين روغن جامد شده، بهتر حمل ‌ونقل مي ‌شود و ماندگاري بيشتري دارد، به همين دليل در بين صاحبان صنايع غذايي، رستوران‌ ها، پيتزا فروشي ‌ها و حتي شيريني ‌فروشي ‌ها بيشتر طرفدار دارد.

در واقع در اكثر نقاط دنيا، از روغن جامدي كه داراي ترانس بالا است، براي سرخ ‌كردن سيب‌ زميني، پختن پيتزا و شيريني استفاده مي ‌شود. حتي عده ‌اي گمان مي ‌كنند وقتي غذا را با روغن جامد مي ‌پزند، خوشمزه ‌تر مي ‌شود تا وقتي آن را با روغن مايع مي‌ پزند.

اين روغن ترانس، از همان بدو ورود به بدن، دشمني خود را با عروق و قلب انسان شروع مي‌ كند. مهم ‌ترين اثري كه اين روغن ‌ها در بدن انسان دارند، افزايش كلسترول بد يا همان LDL و نيز كاهش كلسترول خوب يا همان HDL است.

همين دو كار كافي است كه كلسترول در ديواره عروق بدن به‌ خصوص قلب رسوب كند و باعث تنگي عروق قلب و افزايش فشار خون و در نهايت، بيماري قلبي- عروقي شود.

[h.kakavand]

من کلا ما روغن ها بجز روغن زیتون و کنجد مخالفم
و اصلاً استفاده نمی کنم

[naz.gigili]

حتما تا به حال در مورد مضرات روغن جامد، چربی‌های ترانس و اشباع زیاد شنیده‌اید اما گر روی برچسب یک محصول غذایی «روغن مایع» یا «روغن گیاهی» قید شده باشد، آیا می‌توان بی‌محابا و به هر شکل از آنها استفاده کرد؟!مسلما جواب منفی است.
به طور کلی هرگرم چربی، حدود ۹ کیلوکالری انرژی تولید می‌کند این در حالی است که هر گرم کربوهیدارت (قند) و یا پروتئین تنها ۴ کیلوکالری انرژی دارند. انرژی اضافه در بدن ما، به شکل چربی در زیر پوست و یا احشای دیگر ذخیره می‌شود. با این اوصاف درصدی که از کل انرژی مورد نیاز یک انسان متعادل به چربی و روغن‌ها اختصاص می‌یابد، نباید بیش از ۳۰ درصد در طول روز باشد اما نکته مهم دیگر، نحوه مصرف و توزیع چربی‌هاست.اسیدهای چرب از نظر نوع پیوند کربن‌هایشان متفاوتند. اگر بین کربن‌های اسید چرب فقط یک پیوند باشد (پیوند یک‌گانه) آن اسید چرب، اشباع شده است و اگر بین دو کربن دو پیوند باشد (پیوند دو‌گانه) آن اسید چرب، غیراشباع است و می‌تواند هیدروژن بیشتری بگیرد. حال اگر فقط یک پیوند دوگانه دارا باشد، اسید چرب تک غیر اشباع (MUFA) و اگر دو پیوند دوگانه یا بیشتر دارا باشد، اسید چرب چند غیراشباع (PUFA) نام دارد.
این پیوندهای دوگانه باعث می‌شوند روغن‌هایی که به شکل PUFA یا MUFA هستند در دمای اتاق مایع باشند. در صنعت به این روغن‌ها هیدروژن می‌افزایند تا به شکل جامد درآیند و زمان نگهداری آنها بیشتر گردد اما باعث ایجاد الگوی خطی (ایزومر ترانس) نیز می‌شوند که مانند اسیدهای چرب اشباع باعث گرفتگی عروق و در نهایت سکته‌های قلبی و مغزی می‌شوند.
در حالی که اسیدهای چرب چند غیراشباع (PUFA) که در گیاهان معتدل (مانند ذرت و سویا) تولید می‌شوند، HDL و LDL‌(لیپوپروتئین‌های خوب و بد) را کاهش می‌دهند، اسیدهای چرب اشباع و جامد هر دو را افزایش می‌دهند!
از این رو ترکیبی از اسیدهای چرب اشباع PUFA و MUFA توصیه شده است.
از طرفی مصرف بیش از حد PUFA خطرناک است. پیوندهای دوگانه بسیار فعال هستند و در صورتی که در معرض هوا یا حرارت قرار بگیرند، با پیوند با اکسیژن، سوپراکسیدها را تشکیل می‌دهند که طعم و بوی ناخوشایندی دارند و در روش‌های رایج سرخ کردن یا پختن، PUFAها می‌توانند مقادیر بالایی از محصولات آلدهیدی سمی را تولید کنند که باعث پیشرفت بیماری قلبی عروقی و سرطان می‌شود. برای پیشگیری از این مهم، روغن‌های مایع را اغلب با ویتامین E یا آنتی اکسیدان‌های مصنوعی مثل BHA و BHT غنی می‌کنند ولی باز هم فرآورده‌های سمی تولید می‌شوند.
اسیدهای چرب تک غیر اشباع (MUFA) که در روغن زیتون، کلزا، گردو، بادام زمینی، بادام و آووکادو یافت می‌شوند، در حرارت‌های یکسان این محصولات سمی را تولید نمی‌کنند اما به هر حال به حرارت سرخ کردن حساسند.
مع‌الوصف تنها روغن مناسب برای سرخ کردن همانا روغن مخصوص
سرخ کردنی است که مخلوطی از روغن‌های مذکور به همراه آنتی‌اکسیدان‌هاست نه هر روغن مایعی مثل روغن زیتون یا کنولا یا غیره.

روزنامه تهران امروز

[حکیم]

پشت پرده روغن‌ها


[oils] سلامت: ضرب‌‌المثل «فلاني مانند اسب عصاري مي‌ماند» را شنيده‌ايد؟ مي‌دانيد اسب عصاري به چه اسبي مي‌گويند؟ در گذشته براي استخراج روغن از دانه‌ها و مواد‌غذايي چرب، آنها را بين دو سنگ سنگين مانند سنگ آسياب قرار مي‌دادند و اسبي هم با به گردش درآوردن اين سنگ‌ها، باعث تحت‌فشار قرار گرفتن دانه‌هاي روغني و استخراج روغن براي مصرف انساني مي‌شد...



کنجاله يا تفاله باقيمانده از اين روغن‌گيري هم به مصرف خود اسب يا ساير دام‌ها مي‌رسيد. دکتر آراسب دباغ مقدم، متخصص بهداشت مواد‌غذايي، از اين روش به عنوان قديمي‌ترين روش‌ روغن‌گيري ياد مي‌كند: «3 روش مختلف براي روغن‌گيري از هسته‌ها و دانه‌هاي چرب وجود دارد؛ روش اول به «پرس سرد» مشهور است که در اين روش، دانه يا منبع روغني را تحت‌پرس سختي قرار مي‌دهند و روغن آن را استخراج مي‌کنند. معمولا باقيمانده دانه يا ماده روغني هم که به نام «کنجاله» معروف است، منبع خوب پروتئين‌ محسوب مي‌شود و براي خوراک دام استفاده مي‌شود و مصرف انساني ندارد.» از دکتر درباره آن دو روش ديگر مي‌پرسم؛ مي‌گويد:





در صنايع عمدتا از آن 2 روش ديگر براي استخراج روغن دانه‌هاي چرب استفاده مي‌شود. «روغن‌گيري گرم» يكي از اين روش‌هاست. يعني برخي از فرآيند‌هاي حرارت‌دهي به کمک روغن‌گيري مي‌آيند تا روغن بيشتري از منابع چرب استخراج شود. البته روش سوم روغن‌کشي که استفاده از حلال‌هاست، در حال حاضر در بيشتر کارخانه‌هاي توليد روغن به كار مي‌رود. در اين روش معمولا حلالي مانند هگزان را با منبع حاوي روغن مخلوط مي‌کنند؛ حلال باعث خارج شدن روغن ماده چرب همراه حلال مي‌شود. در مرحله بعد و با روش‌هاي شيميايي، روغن را از حلال جدا و روانه بازار مي‌کنند. اين روش، حداکثر بازدهي در توليد روغن را دارد.



منبع توليد برخي از روغن‌هاي موجود در بازار مانند روغن کنجد، هسته انگور، سبوس برنج و کانولا چه هستند؟



منبع توليد اين روغن‌ها از نام آنها پيداست. شايد بيشتر مردم فقط با منبع توليد روغن کانولا که اسم نسبتا جديدي دارد، آشنا نباشند. کانولا مخفف کلمه «Canadian Oil» يا همان روغن کانادايي است که از گياهي با نام «كلزا» استخراج مي‌شود. البته نوع كلزاي موجود در کانادا با نوعي که در برخي از مناطق ايران به‌صورت محدود کشت مي‌شود، کمي تفاوت دارد. به‌علاوه، کشت كلزا در ايران به اندازه‌اي نيست که بتوانيم روغن کانولاي صنعتي در حجم انبوه و مورد نياز بازار را توليد کنيم.



ساير روغن‌ها از منابع روغني و چرب داخلي مانند انواع دانه‌ها و هسته‌هاي کشت‌شده در ايران توليد مي‌شوند؟



متاسفانه ما در ايران با کمبود دانه‌ها و ميوه‌هاي روغني مواجه هستيم و به همين دليل هم معمولا کار روغن‌کشي در کارخانه‌هاي داخلي انجام نمي‌شود. بيش از 96 درصد از روغن‌هاي مصرفي ما وارداتي هستند و در حال حاضر به دليل تحريم‌ها، بيشترين روغن وارداتي ايران از کشورهاي آمريکاي جنوبي و برخي از کشورهاي آفريقايي است.



يعني روغن‌هاي آماده مصرف را وارد مي‌کنيم؟



نه. کارخانه‌هاي ما روغن خام تصفيه?نشده را که رنگ تيره‌اي دارد و بوي خوشايندي نمي‌دهد وارد مي‌کنند و پس از چند مرحله تصفيه و گاهي افزودن برخي از آنتي‌اکسيدان‌ها و مواد خوشبوکننده، آنها را در حالي که به رنگ زرد شفاف درآمده‌اند، به بازار فروش مي‌رسانند. معمولا بيشتر کار روغن‌کشي از زيتون در ايران انجام مي‌شود که آن هم خيلي گسترده نيست.



گاهي با تفاوت قيمت معناداري در برندهاي مختلف روغن مواجه هستيم. مثلا روغني با برند «کانولا» از ساير روغن‌هاي کانولاي موجود در بازار بسيار گران‌تر است. آيا اين تفاوت قيمت، به علت خاصيت کمتر يا بيشتر روغن‌هاست؟



نه، به‌نظر مي‌رسد گاهي وارداتي بودن يک محصول‌غذايي يا به يدک کشيدن نام برند‌هاي معروف باعث تفاوت قيمت محصولاتي مانند روغن‌ها مي‌شود در حالي كه معمولا تفاوتي بين خاصيت اين موادغذايي كه مواد تشکيل‌دهنده يکساني دارند، وجود ندارد.



برتري کانولا به ساير روغن‌ها چيست؟



کانولا از نظر ارزش‌غذايي از بهترين روغن‌ها محسوب مي‌شود. اين روغن هم حاوي اسيدهاي چرب غيراشباع تک‌زنجيره‌اي است و هم اسيدهاي چرب غيراشباع چندزنجيره‌اي و مصرف آن در حد مجاز به صورت روزانه به تمام افراد توصيه مي‌شود.



حد مجاز چقدر است؟



يک فرد سالم و معمولي که بايد حدود 2 هزار کيلوکالري انرژي در طول روز دريافت کند، مي‌تواند نزديک 25 تا 30 درصد از انرژي خود را از طريق مصرف چربي‌ها به دست بياورد. روغن‌ها هم يکي از انواع چربي‌ها محسوب مي‌شوند. البته بايد چربي موجود در لبنيات را هم در تامين چربي روزانه مورد توجه قرار داد. نيمي از اين 25 تا 30 درصد بايد از طريق مصرف چربي‌هاي تک‌زنجيره‌اي غيراشباع مانند روغن?زيتون يا کانولا دريافت شود. ماهي‌هاي چربي مانند قزل‌آلا، روغن کانولا، روغن گردو و خود گردو هم از منابع خوب چربي پوفا هستند که بايد حدود 30 درصد از مصرف چربي روزانه را به خود اختصاص دهد. چربي‌هايي با منابع حيواني هم مي‌توانند 20 درصد ديگر حجم مصرف چربي روزانه را تشکيل دهند.



آيا اين 4 روغن خاصي که نام برديد، براي سرخ کردن هم قابل استفاده هستند؟



روغن‌ها به 3 گروه تقسيم مي‌شوند؛ روغن‌هاي مخصوص سالاد مانند روغن زيتون که براي پخت‌وپز هم مي‌توان از آن استفاده كرد، روغن‌هايي براي پخت‌پز معمولي که گاهي در گروه روغن‌هاي سالاد هم قرار مي‌گيرند و روغن‌هاي مخصوص سرخ کردن كه معمولا مخلوطي از چند روغن هستند و به آنها آنتي‌اکسيدان هم اضافه مي‌شود تا بتوان مقاومتشان را در برابر حرارت بالا برد و نقطه دودشان را افزايش داد. روغن‌هايي مانند زيتون، هسته انگور، کنجد يا سبوس برنج که روي آنها عبارت «مخصوص سرخ‌ کردن» درج نشده، به هيچ‌وجه براي سرخ کردن‌هاي معمولي و عميق (مانند سرخ کردن سيب‌زميني يا بادمجان) توصيه نمي‌شود.



برخي افراد يا توليدکننده‌ها ادعا مي‌کنند با استفاده از روغن سرخ‌کردني کنجد، سبوس برنج يا حتي آفتابگردان، روغن کمتري جذب مواد‌غذايي مي‌شود. آيا اين ادعاي درستي است؟



نه. گاهي روغني که قرار است مواد‌غذايي در آن سرخ شود، به اندازه کافي گرم مي‌شود و همين مساله مي‌تواند باعث جذب حجم کمتري از روغن به ماده‌غذايي شود. يعني هر چه روغن داغ‌تر باشد، کمتر جذب ماده‌غذايي مي‌شود. از سوي ديگر، برخي مواد‌غذايي از نظر ساختاري به گونه‌اي هستند که روغن کمتري جذب مي‌کنند، بنابراين اين موضوع ربط چنداني به نوع روغن ندارد.



شرايط نگهداري از روغن‌ها بايد چگونه باشد؟



بهتر است تمام روغن‌ها در مکاني خشک و خنک و دور از تابش مستقيم نورآفتاب نگهداري شوند و درِ آنها هم پس از مصرف باز نماند.