[naazanin]

خوب آرام جان برای من نوعی وجود بچه انقد نقش پر رنگی رو ایفا نمیکنه تو زندگیم و نمیخوام باعث این بشم که بعدا منو مواخذه کنه که علت بیماری من تو بودی!چرا با اینکه میدونستی این کارو کردی!
اگه دقتم کرده باشی تو جوابم نوشتم که اگه خیلی نداشتن بچه به آدم فشار آورد......................................
من شرایطی که شما گفتین رو الان خوندم وگرنه اطلاعی نداشتم در این مورد
راهکارای دیگه ایی هم حتما وجود داره

[Pooya.N]

من با دکتر صحرائیان که این موضوع رو مطرح کردم. دکتر کاملا مخالفت کردن و گفتن که اصلا توصیه نمی کنن. چون 2 فرد مبتلا احتمال 30% فرزندشون مبتلا میشه. مگر اینکه تصمیم بگیرن بچه دار نشن. و گفتن به عنوان یک پزشک اجازه بچه دار شدن تو شرایط 2 فرد میتلا رو هم نمیدن.

مریم جان ممنون از اطلاعاتی که دادی
فقط یه لطفی بکن در مراجعه ی بعدی از دکتر صحراییان سوال کن این سی درصد از کجا اومده?!!!
بالاخره 3 درصد، 9.46. درصد، 9.72 درصد، 30 درصد، چند درصد بالاخره?!
در صورتی که بگن این سی درصد از کجا اومده هممون به نتیجه میرسیم و میشه به سادگی تحلیلش کرد.
ضمنا اون دو تا عدد دیگه رو هم تو دو تا مقاله ی انگلیسی خوندم.
ممنونم.

[sooorooosh]

خوب الان چه اصراری به بچه هست دوستان مگه ما برای پدر مادرامون چکار کردیم که اونا برای ما بکنن؟در ضمن دکتر صحرائیان هم همچین چیزی رو بمن گفتن...اگر دو تا ام اسی باشن همون 30 درصد احتماله...قید بچه رو بزنین...
لزوما نباید بچه برای زندگی مشترک یک عامل مهم به شمار بیاد...

[naazanin]

داداش سروش اصلا اگرم یکی ام اس داشته باشه اون یکی نداشته باشه بازم این احتمال وجود داره و فرقی نداره
در هر صورت هرکی میخواد بچه دار شه باید ریسکشو بپذیره چه یک درصد باشه چه سی درصد باشه
دکترا که پیشگو نیستن که سلامت بچه رو تضمین کنن این ما هستیم که باید عاقلانه تصمیم بگیریم

[sooorooosh]

دقیقا نازنین جان...حرف شما درست...نه پدر و مادر من نه پدر و مادر شما هیچ کدام ام اس نداشتن...ولی منو شما مبتلا شدیم...ببین خواهر جان..من اون روز که تو حمله بودم و به اون وضعیت ناجور رسیده بودم...بابام با 63 سال سنش دستش رو میزد تو سرش همش میگفت خدایا تقصیر منه و اشک میریخت...من که راه نمیتونستم برم سرشو بزور اوردم نزدیک سرم و همش بوسش میکردم میگفتم بابا مگه تو میدونستی که این میشه چرا گریه میکنی....
ببین نازنین بابای من اصلا اسم ام اس رو تا 8 سال پیش که دختر عموم ام اس گرفت اصلا نشنیده بود و پسرش مبتلا شد...دیگه لازم به توضیح نیست که بگم چه غمی رو متحمل هست...الان که منو شما و کسانی که مبتلا هستن خوب دکترا میگن احتمال ابتلای بچهای ماها بیشتره...اگر فردا خدائی نکرده بچه ی من مبتلا بشه با توجه به اینکه من علم اینو داشتم که احتمال ابتلای فرزندم وجود داره چجوری میتونم خودمو ببخشم و تو چشماش نگاه کنم؟

[hilda]

راست می گه سروش بعد ادم عذاب وجدان می گیره خودشو مقصر می دونه

[Ghost]

به نظر من مشکل شما فقط اینه که تقدیر و سرنوشت رو در دست خودتون و علم می بینید و از نقش خدا غافلید .
از نظر من اگه دکترا به صراحت گفتن که بچه شما هم ام اس میگیره ، اونوقت حق دارید این حرفها رو بزنید
وگرنه اگه صحبت از درصد و اینجور مسایل هست من مخالفم ، چون باید با توکل به خدا جلو برید و ترسی نداشته باشید
بالاخص اینکه برای آدمهای سالم مشخص نیست که تو زندگیشون چه اتفاقات و مشکلاتی پیش میاد ، پس نباید نگران آینده بود
البته درسته که باید بهش فکر کرد ولی نباید به این بهانه ها قید بچه رو زد
پس به خدا توکل کنید و خودتون و زندگیتون رو بسپارید دست خودش .
به هر حال این نظر منه که شاید همتون باهاش مخالف باشید ....

[نجمه]

با حرفهای شما موافقم عمو محمد
آگاهی و احتیاط خوبه ولی توکل و نگرش مثبت هم می تونه خیلی تاثیرگذار باشه

[marmar]

مریم جان ممنون از اطلاعاتی که دادی
فقط یه لطفی بکن در مراجعه ی بعدی از دکتر صحراییان سوال کن این سی درصد از کجا اومده?!!!
بالاخره 3 درصد، 9.46. درصد، 9.72 درصد، 30 درصد، چند درصد بالاخره?!
در صورتی که بگن این سی درصد از کجا اومده هممون به نتیجه میرسیم و میشه به سادگی تحلیلش کرد.
ضمنا اون دو تا عدد دیگه رو هم تو دو تا مقاله ی انگلیسی خوندم.
ممنونم.

آقا پویا دکتر صحرئیان و دکتر عظیمی هر 2 میگن 30% امکانش هست. که درصد کمی هم نیست.
البنه شاید هم به خاطر اینکه دیگه به تعداد ام اسی ها اضافه نشه اینجوری میگن.
با این همه بررسی و تحقیقات هنوز نتیجه قطعی نگرفتن که

[naazanin]

آقا محمد بی احترامی به صحبت شما نمی کنم چون خیلی حرفاتون قشنگه
اما فقط یه موردی هست که دلم خواست بگم بهتون
بیماری ما غیر قابل پیش بینیه یهو اگه خوشبخترین آدمم باشی یجوری وسط خوشیات ظاهر میشه
من میگم پیشگیری بهتر از درمانه
اگه یروزی ادم بفهمه بچه خودشم بیماره
غصش میشه چند برابر چون همش این سوال به ذهنش خطور میکنه که چرا من مسول در برابر زندگی بچم نبودم
این حرفای من واقعیت نگری به این موضوع وگرنه هر کسی نظر شخصی خودشو داره که چه تصمیمی میخواد بگیره