+- وبسایت تخصصی ام اس سنتر | بیماری ام اس | مرجع تخصصی ام اس (https://mscenter.ir)
+-- انجمن: ام اس (https://mscenter.ir/Forum-%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D8%B3)
+--- انجمن: بحث هاي تخصصي اعضا (https://mscenter.ir/Forum-%D8%A8%D8%AD%D8%AB-%D9%87%D8%A7%D9%8A-%D8%AA%D8%AE%D8%B5%D8%B5%D9%8A-%D8%A7%D8%B9%D8%B6%D8%A7)
+--- موضوع: بیماری های خودایمنی را بهتر بشناسیم (/Thread-%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D9%88%D8%AF%D8%A7%DB%8C%D9%85%D9%86%DB%8C-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D9%87%D8%AA%D8%B1-%D8%A8%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C%D9%85)
بیماری های خودایمنی را بهتر بشناسیم - montazer - 2011/06/15
بیماری های خودایمنی را بهتر بشناسیم
سلول های دستگاه ایمنی بدن در یک فرد، گاهی و به دلایل گوناگون ممکن است نتواند برخی از مواد و اجزای بدن فرد را از مواد خارجی تشخیص دهد و از این رو نسبت به بافت های خودی حساس شده و بر ضد آن ها آنتی کور ترشح می کند. نتیجه ی حاصله را بیماری خود ایمنی یا حساسیت خودی می نامند.
بیماری خودایمنی(autoimmune) هنگامی رخ می دهد که دستگاه ایمنی بدن به اشتباه حمله به خود بدن را آغاز می کند. از جمله بیماری های خودایمنی شناخته شده تر می توان به لوپوس، آرتریت روماتوئید و اسکلروز متعدد(ام اس) اشاره کرد. اغلب این بیماری ها مزمن هستند، اما بسته به نوع عارضه ممکن است قابل کنترل باشند.
بیماری های خودایمنی، زنان را بیشتر از مردان گرفتار می کنند و در برخی از خانواده ها شایع تر هستند؛ بنابراین دارای زمینه ارثی هستند.
علائم این بیماری ها رفت و برگشت دارد، ممکن است بیمار مدتی هیچ علامتی نداشته باشد و بعد حمله ی شدید و ناگهانی بیماری رخ دهد که به آن " شعله ورشدن" (flare-up) بیماری می گویند.
علائم و شدت بیماری در انواع مختلف این بیماری ها متفاوت است.
علاوه بر داروهایی که برای درمان این بیماری ها به کار می رود، کاهش استرس هم به بهبودی علائم کمک می کند. مراقبه و خودهیپنوتیسم نیز به برخی افراد کمک میکند.
افراد مبتلا به بیماری های خودایمنی باید عادات سالمی مانند انجام مداوم ورزش، داشتن رژیم غذایی مناسب و داشتن خواب کافی را برگزینند.
اطلاعات اولیه
در شرایط طبیعی، دستگاه ایمنی بدن بنا به پدیده ای به نام تحمل(Tolerance) نسبت به آنتی ژن های خودی عکس‌العمل نشان نمی دهد. عواملی مانند دور نگه داشتن آنتی ژن های خودی از دسترس سلول های دستگاه ایمنی، تنظیم فعالیت لنفوسیت ها توسط سلول های T مهار کننده و حذف سلول های T حساس به آنتی ژن های خودی در تداوم پدیده تحمل در دستگاه ایمنی دخالت دارند. تغییر در هر یک از عوامل فوق و یا تغییر در آنتی ژن های خودی، سبب تولید آنتی بادی هایی بر علیه آنتی ژن های خودی می گردد که اختلالات حاصله را بیماری های خود ایمنی و در مواقعی پاسخ خود ایمنی می نامند که بسیار متعدد هستند و در اعضای مختلف بدن، مشاهده می گردند.
عوامل ژنتیکی موثر در بروز بیماری های خود ایمنی
بهترین دلیلی که می توان برای اثبات وجود زمینه ژنتیکی در بروز بیماری های خود ایمنی عنوان نمود، افزایش شیوع بیماری در دو قلوهای یک تخمکی، دو تخمکی و اعضای یک خانواده می باشد. با این حال، توارث آن ها پیچیده است و ژن های مختلفی در آن دخالت دارند یا به عبارت دیگر، توارث پلی ژنیک است. جایگاه ژن های دیگر دخیل در بیماری را اخیرا کشف کرده اند و اطلاعات ما در مورد آن ها بسیار اندک است. یک دسته از ژن ها که با بیماری های خود ایمنی ارتباط دارند و مورد مطالعه زیادی قرار گرفته اند، کمپلکس HLA یا MHC می باشد.
عوامل محیطی
بعضی اتو آنتی ژن ها از دسترس سیستم ایمنی بدن دور نگه داشته شده اند و این در حالی است که لنفوسیت های T و B ضد این اتو آنتی ژن ها در بدن افراد وجود دارند. اما وجود آن ها به بروز بیماری نمی انجامد چون این آنتی ژن ها بالقوه از دید سیستم ایمنی مخفی نگه داشته شده اند.
پروتئین های عدسی چشم و قرنیه ی چشم، آنتی ژن های کندروسیت های غضروف و آنتی ژن های اسپرماتوزوئیدها، نمونه هایی از این آنتی ژن های مخفی هستند. ولی اگر متعاقب بعضی حوادث فیزیکی یا عفونت، این آنتی ژن ها به سیستم ایمنی معرفی گردند، پاسخ ایمنی ظاهر می شود.
متعاقب بعضی عفونت های ویروسی یا مصرف داروهایی که می توانند اپی توپ سلول T را تغییر دهند، لنفوسیت های T فعال می شوند. بعضی عفونت های باکتریایی مثل عفونت های استرپتوکوکی می توانند آنتی بادی هایی بسازند که قادرند به بافت سالم نیز اتصال یابند و باعث بروز بیماری خود ایمنی شوند مثل درگیری قلب در عفونت های استرپتوکوکی.
مطالعه ی بیماری های خودایمنی از دو جهت مفید است:
* درمان بهتر بسیاری از بیماری های خود ایمنی شدید
* و کنترل و تنظیم پاسخ های ایمنی که بیماری های خود ایمنی تظاهری از اختلال در آن ها می باشند.
بیماری های خود ایمنی وابسته به آنتی بادی
کم خونی همولیتیک خود ایمن
اگر آنتی بادی ها با گلبول های قرمز خود شخص، واکنش نشان دهند، بیماری را کم خونی همولیتیک خود ایمن گویند. یکی از دلایل کاهش تعداد گلبول های قرمز خون، نابوی آن ها توسط آنتی بادی علیه آنتی ژن های سطحی گلبول های قرمز است.
میاستنی گراویس
در این بیماری، آنتی ژن خودی، گیرنده استیل کولین در محل تلاقی ماهیچه ها و رشته های عصبی است. اتصال آنتی بادی به گیرنده استیل کولین مانع ارسال پیام عصبی توسط استیل کولین می شود و باعث ضعف شدید عضلانی و اختلال در عمل بلع و تنفس می شود.
بیماری گریوز
هر چند بیماری گریوز یک بیماری چند عضوی است، اما یکی از مشخصات اصلی آن، پُرکاری غده تیروئید 15776 می باشد. این جنبه از بیماری را می توان به عنوان نمونه ای از آنتی بادی هایی که علیه گیرنده یک هورمون ساخته شده اند و به جای ایجاد اختلال در کار آن ، باعث فعال شدن آن می گردند، ذکر نمود.
بیماری خود ایمنی ناشی از لنفوسیت های T
اسکلروز مولتیپل (بیماری MS)
در این بیماری، میلین بافت عصبی تخریب می شود و سیر بیماری را به صورت فلج عود کننده و یا فلج مزمن پیشرونده درمی آورد. این بیماری خود ایمن به وسیله ی لنفوسیت های T ایجاد می شود.
دیابت شیرین نوع 1
در این نوع دیابت، سلول های بتای لوزالمعده طی واکنش های التهابی مزمن، تخریب می شوند.
تیروئیدیت هاشیموتو
این بیماری تیروئید بیشتر در زنان میانسال دیده می شود. این بیماری، گواتر را ایجاد می کند. عامل و منشا این بیماری ناشناخته است و به نظر می رسد که آنتی بادی و لنفوسیت های T در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند.
منابع:
همشهری آنلاین
دانشنامه رشد
RE: بیماری های خودایمنی را بهتر بشناسیم - paeeze - 2011/06/15
من هم یه بیماری خود ایمن دیگر رو که اشاره نکردین اضافه میکنم
ITP
تعداد پلاکت کم:
ترومبوسیتوپنی(شمارش پلاکت کمتر از 150000) یکی از شایعترین مشکلات بیماران بستری در بیمارستان است.رویکرد تشخیصی اولیه به ترومبوسیتوپنی .. تقسیم علل آن به
1- موارد ناشی از کاهش تولید پلاکت ها
2- افزایش تخریب آنها در محیط
3- افزایش sequestration آنها
4-کاهش پلاکت رقتی ناشی از تزریق خون
کاهش تولید:
مشخصه این نوع کاهش پلاکت... کاهش یا فقدان مگا کا ریوسیت ها در آسپیره یا بیوپسی مغز استخوان است. درمان حمایتی برای بیماران مبتلا به تمام انواع کاهش پلاکت ناشی از کاستی در تولید.. بخصوص آنهائی که تحت شیمی درمانی القائی یا نگاهدارنده برای بیماریهای بدخیم هستند.. تزریق پلاکت است. اطلاعات بدست آمده از چندین مطالعه ثابت کرده که آستانه
10000 برای بیمارانی که تابلوی نسبتا بدون عارضه ای دارند..یعنی بدون تب,عفونت خون,خونریزی, هم بی خطر و هم مناسب است.در صورت بروز عوارض یا در شرایطی که بیمار می خواهد تحت عمل قرار گیرد.. اگر تعداد پلاکت از 20000 کمتر شود انتقال پلاکت بطور پیشگیرانه انجام میشود.
افزایش sequestration آنها:
در شرایطی که طحال بزرگ شده است.. باعث احتباس پلاکت در اون عضو میشه ونتیجتا پلاکت ها کاهش پیدا میکند. بطوری که تعداد پلاکت ها به 50 هزار تا 100 هزار میرسد... و بندرت به کمتر از اون میرسد. برای درمان هم .. اینکه طحال را برداریم یا نه... بستگی به بیماری بیمار دارد... و قضاوت بر حسب مورد فرق میکند.
افزایش تخریب پلاکتها در محیط:
افزایش تخریب محیطی پلاکتها( به علت مکانیسم های ایمونولوژیک یا غیر ایمونولوژیک) عموما باعث کاهش پلاکت ها میشود.
کاهش پلاکت خود ایمن میتواند خود را بصورت یک اختلال ایمنی اولیه منحصرا بر علیه پلاکت ها.. یا بصورت عارضه ثانوی یک بیماری خود ایمن دیگر .. نظیر لوپوس اریتماتوی سیستمیک نشان دهد.یکی از نشانه های خوب برای تشخیص کاهش پلاکت بعلت این مورد... افزایش پلاکت های رتیکوله است. کاهش پلاکت در اینمورد میتواند خیلی شدید باشد.. اما حتی با پلاکت های 1000 یا 2000 هم خونریزی خطیر یا مرگ در اثر آن نادر است.
__________________
RE: بیماری های خودایمنی را بهتر بشناسیم - sargol - 2012/12/26
این هم یک بیماری خودایمنی است
پلي‌ميالژي روماتيكا يا آرتريت گيجگاهي(آرتريت سلول غول آسا؛ آرتريت جمجه)
Polymyalgia rheumatica or temporal
شرح بيماري
پلي‌ميالژي روماتيكا يا آرتريت گيجگاهي(آرتريت سلول غول آسا؛ آرتريت جمجه) بيماري التهابي شريان‌هاي بزرگ، به ويژه شريان‌هاي سر و گردن. علايم پلي‌ميالژي روماتيكا و آرتريت گيجگاهي مشابه است، بنابراين اين دو بيماري ممكن است در واقع يك بيماري باشند. معمولاً بزرگسالان بالاي 50 سال مبتلا شده و ميزان بروز آن در خانم‌ها چهار برابر آقايان است.
علايم شايع
علايم زير ممكن است به علايم يك بيماري عفوني نظير آنفلوانزا شباهت داشته باشند:
تب خفيف
خشكي، درد عمومي مبهم يا درد واضح عضلات به ويژه هنگام صبح معمولاً عضلات تنه، و عضلات بالايي اندام‌هاي فوقاني و تحتاني درگير مي‌شوند.
سردرد شديد ضرباندار (معمولاً در ناحيه شقيقه يك طرف)
قرمزي، تورم، دردناكي و وجود گره‌هاي ضرباندار در طول شريان ـ گيجگاهي در يك طرف سر
بي اشتهايي
علل
يك اختلال خودايمني كه در آن دستگاه ايمني بدن به بافت‌هاي خود (به ويژه بافت همبند) حمله كرده و آنها را تخريب مي‌كند. علت زمينه‌ساز اين وضعيت ناشناخته است.
عوامل افزايش دهنده خطر
سن بالاي 60 سال، به خصوص در خانم‌ها
پيشگيري
پيشگيري خاصي ندارد.
عواقب مورد انتظار
معمولاً قابل علاج است ولي عود آن محتمل است.
عوارض احتمالي
بدون درمان: از دست دادن بينايي (در صورتي كه عروق خوني مشروب كننده چشم‌ها درگير شود؛ اين حالت يك اورژانس است)؛ بيماري عروق كرونر؛ سكته مغزي؛ كاهش جريان خون مشروب كننده اندام‌هاي فوقاني و تحتاني
با درمان: مصرف داروهاي كورتوني ممكن است تا چندين ماه لازم باشد. عوارض مصرف طولاني مدت كورتون از قبيل پوكي استخوان و زخم گوارشي شايان توجهند.
درمان
اصول كلي
بررسي‌هاي تشخيصي ممكن است شامل بررسي‌هاي آزمايشگاهي، نظير سرعت رسوب گلبول‌هاي قرمز خون، شمارش گلبول‌هاي سفيد خون و آزمايش‌هاي خون براي كم خوني، و نمونه‌برداري (برداشت مقدار اندكي از بافت يا مايع براي بررسي آزمايشگاهي) از شريان گيجگاهي و عضلات مبتلا، باشد.
درمان با داروهاي كورتيكواستروييدي انجام شود.
درمان هرگونه اختلال طبي همراه پلي‌ميالژي، از جمله بيماري‌هاي قلبي، فشار خون بالا يا كاهش جريان خون روده‌ها نيز انجام مي‌شود.
اگر روده دچار گانگرن شود، جراحي ضرورت مي‌يابد.
براي تسكين درد، ناحيه دردناك را گرم كنيد. براي تخفيف خشكي عضلاني نيز از گرم كردن مستقيم ناحيه مبتلا استفاده كنيد.
داروها
داروهاي كورتوني با مقادير بالا تا متوقف شدن مرحله حاد تجويز مي‌شوند. با مهار التهاب به وجود آورنده علايم بيماري توسط اين داروها، علايم به طور چشمگيري كاهش مي‌يابند. در ادامه درمان با كورتون، مصرف حداقل مقدار ممكن دارو به صورت يك روز در ميان ممكن است براي كنترل علايم در درازمدت كافي باشد.
داروهاي سركوبگر دستگاه ايمني به تنهايي يا همراه كورتيكواستروييدها در صورت ناموفق بودن ساير درمانها تجويز مي‌شوند.
داروهاي قلبي (در صورت درگيري قلبي)
داروهاي ضد فشار خون (در صورت بالا بودن فشار خون)
فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري
محدوديتي وجود ندارد.
رژيم غذايي
رژيم غذايي خاصي نياز نيست.
درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟
اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده تان داراي علايم پلي‌ميالژي روماتيكا يا آرتريت گيجگاهي باشيد.
بروز موارد زير در طي درمان:
ـ درجه حرارت 3/38 درجه سانتيگراد
ـ وجود خون در ادرار
ـ كوتاهي نفس
ـ درد سينه
ـ وجود خون در مدفوع
ـ درد شديد شكم
ـ هرگونه بيماري تبدار
-اگر دچار علايم جديد و غيرقابل توجيه شده ايد. داروهاي تجويزي ممكن است با عوارض جانبي همراه باشند.
منبع: سایت آی آر تب
RE: بیماری های خودایمنی را بهتر بشناسیم - sargol - 2013/01/13
بیماری های خود ایمنی چگونه مهار می شوند
تاريخ : جمعه یازدهم فروردین 1391
بیماری های خود ایمنی چگونه مهار می شوند،عفونت‌ها مهمترین عامل محیطی در بیماریهای خود ایمنی
برگشتن به رژیم غذایی نیاکان مان راه موثری برای پیش گیری این بیماری است.
رئیس مرکز تحقیقات بیماری های خود ایمنی شیراز:« عوامل محیطی از جمله برخورد با ترکیبات شیمیایی ، استرس ، رژیم غذایی ،ظروف پلاستیکی مورد استفاده در آشپزخانه و حتی پلاستیک بکاررفته در لباسی که می پوشیم با بروز بیماری های خود ایمن ارتباط قوی دارد.»
گاهی سیستم ایمنی بدن، سلول‌ها و بافتهای بدن را بیگانه تلقی کرده و بر علیه آنها پاسخ ایمنی می‌دهد که باعث ایجاد بیماریهای خود ایمن می‌گردد.
تاکنون ۸۰ نوع از بیماریهای خود ایمن شناسایی شده است که طیف وسیعی از بافت‌ها و سلولهای بدن را در بر می‌گیرد. این بیماریها بیماریهای مزمنی هستند که مادام العمر با فرد باقی مانده و قابلیت درمان صد در صد ندارند.
در همین راستا مراکز تحقیقاتی متعددی به منظور یافتن راهکاری برای پیشگیری و درمان این بیماریها مشغول به فعالیت می‌باشند. در این باره گفتگویی با رئیس مرکز تحقیقات بیماریهای خود ایمنی دانشگاه علوم پزشکی شیراز به شرح زیر داریم.
دکتر اسکندر کمالی سروستانی درباره فعالیت‌های این مرکز به خبرنگار سینانیوز این گونه توضیح می‌دهد: «هدف از تأسیس این مرکز جمع آوری اطلاعات مربوط به بیماران خود ایمنی و در نهایت کمک به درمان آنهاست. با جمع آوری اطلاعات این بیماران یک بانک بیولوژیک از بیماریهای مختلف خود ایمنی که تعداد افراد بیشتری را درگیر کرده یا در فرد علائم بدخیم‌تر ایجاد می‌کنند، مثل بیماری «ام اس» در حال تهیه می‌باشد.»
وی افزود: «این بانک که حاوی «دی ان‌ای»، نمونه سرم و کل اطلاعات بالینی فرد می‌باشد، یک ذخیره اطلاعاتی بزرگ برای همه همکاران بالینی و دانشجویان دوره‌های تخصصی و فوق تخصصی این رشته است و حدود ۲۵۰۰ نمونه مختلف از بیماران و ۲۰۰۰ نمونه کنترل از مناطق مختلف ایران می‌باشد.»
رئیس مرکز تحقیقات بیماریهای خود ایمنی دانشگاه علوم پزشکی شیراز با بیان اینکه این سیستم برای مطالعات ژنتیکی کاملا در دسترس محققین می‌باشد، گفت: «همکاران ما در طی روزهای هفته به صورت هماهنگ شده به کلینیک‌های تخصصی مراجعه و از بیماران نمونه گیری و پرسش نامه‌ای حاوی اطلاعات بالینی تهیه می‌نمایند و با پیگیری مستمر این بیماران اطلاعات لازم در مورد این بیماران جمع آوری می‌گردد.»
دکتر کمالی سروستانی عنوان کرد: «از جمله کارهای متعددی که در این قسمت انجام میشود، سیستم تحویل هدف دار دارو به کمک لیپوزوم و چگونگی وارد کردن دارو به داخل لیپوزوم، بالا بردن عمر دارو و همچنین جایگزین کردن این روش با روش تزریق مستقیم دارو بررسی میشود.»
وی با اشاره به این مطلب که در این روش دارو به صورت مستقیم وارد بافت مورد نظر گشته و اثرات منفی دارو را روی دیگر بافت‌ها کاهش می‌دهد، تاکید کرد: «تکنولوژی لیپوزوم در کشور جدید نیست، اما انتقال دارو به صورت هدفمند تنها در این مرکز در حال بررسی است.»
رئیس مرکز تحقیقات بیماریهای خود ایمنی، از دیگر فعالیت‌های این مرکز را ژن درمانی که توسط لنتی ویروس‌ها صورت می‌گیرد، دانست و گفت: «لنتی ویروس‌ها شامل چندین حامل می‌باشند که ژن بیماری زایی از آنها حذف شده. بنابراین خطر بیماری زایی ندارند و میتوان ژن مورد نظر را وارد ژنوم ویروس کرده و در محیط کشت سر هم بندی نمود و سپس ویروس نوترکیب وارد سلول شده و باعث تصحیح ژن معیوب یا تولید پروتئین مهار کننده می‌گردد.»
وی بیان نمود: «یکی از این سلول‌ها سلولهای دندریتیک است، این سلول‌ها در تحریک پاسخ ایمنی نقش دارند و اگر بتوان این سلول‌ها را طوری تغییر داد که بجای تحریک پاسخ ایمنی، آن را مهار کند، در نتیجه بیماریهای خود ایمنی هم مهار میشود.»
دکتر کمالی سروستانی تصریح کرد: «از دیگر کارهایی که در این مرکز انجام میشود، کار روی سلولهای بنیادی مغز استخوان است. سلولهای بنیادی روی محیط کشت رشد داده شده و سپس به سلولهای مختلف که می‌توانند در مهار یا درمان بیماریهای خود ایمن مورد استفاده قرار گیرند تمایز می‌یابند.»
وی افزود: «اینکه چرا از سلولهای بنیادی استفاده میشود این است که از یک طرف سلولهای بنیادی مغز استخوان خودشان موادی ترشح می‌کنند که سیستم ایمنی را مهار میکند و از طرف دیگر اگر بتوان آن را به سلول‌هایی که توسط بیماری خود ایمن تخریب شده‌اند، تمایز داد، میتوان آنها را جایگزین بافت آسیب دیده کرد، مثل درمان «ام اس» یا دیابت تیپ ۱.»
دکتر کمالی سروستانی به دیگر عملکرد‌های این مرکز چون مطالعات ژنتیکی روی پلی مورفیسم‌ها و بدست آوردن الگوی دقیقی از آنها اشاره کرد و بدست آوردن تصویر کامل ژنتیکی از این پلی مورفیسم‌ها را به منظور پیش بینی و استعداد افراد برای بیمار شدن یا نشدنشان در آینده را ارزشمند دانست.
رئیس مرکز تحقیقات بیماریهای خود ایمنی با تاکید بر این مطلب که هیچ مرکز تحقیقاتی در کشور به هدف بیماریهای خود ایمن و درمان آن و دید مهار پاسخ ایمنی کاری انجام نداده است اظهار امیدواری کرد که در آینده حتما راهی برای درمان این بیماریها پیدا خواهد شد.
وی افزود: «عوامل مختلفی در ایجاد این بیماریها نقش دارند. عوامل محیطی از جمله برخورد با ترکیبات شیمیایی، استرس، رژیم غذایی، ظروف پلاستیکی مورد استفاده در آشپزخانه و حتی پلاستیک بکاررفته در لباسی که می‌پوشیم با بروز این بیماریها ارتباط قوی دارد.»
دکتر کمالی سروستانی گفت: «برگشتن به رژیم غذایی نیاکانمان راه موثری برای پیش گیری از بیماریهای خود ایمن است، و خوردن پوست انگور، توت فرنگی و توت سیاه به منظور کاهش التهاب و مصرف روزانهٔ میوه و سبزیجات تازه و مولتی ویتامین برای مهار پاسخ ایمنی مفید است.»
دکتر کمالی سروستانی در پاسخ این سئوال که آیا گلو درد‌ها وعفونت‌های کودکی نقشی در ایجاد بیماریهای خود ایمنی دارند گفت: «عفونت‌ها به عنوان یکی از مهمترین عوامل محیطی در بیماریهای خود ایمن هستند اما این‌ها مثل یک تیغ دو لبه عمل می‌کنند. نوع عفونت، زمان شکل گیری و نحوه برخورد میتواند متفاوت باشد، به عنوان مثال اگر کودکی به گلو درد استرپتوکوکی مبتلا شود و سریع درمان نشود، این احتمال وجود دارد که ماهیچه‌های قلبی توسط سیستم ایمنی مورد حمله قرار گیرد و فرد دچار تب روماتیسمی شود.»
وی افزود: «از طرفی دیگر در کشورهایی که در سطح بالایی از بهداشت هستند و برخوردشان با عوامل عفونی کمتر است، نرخ بیماریهای خود ایمنی به شدت افزایش یافته است، پس گاهی نیز بیماریهای عفونی میتواند از بروز بیماریهای خود ایمنی جلوگیری کند.»
دکتر کمالی سروستانی با اشاره به اینکه نرخ بیماریهای خود ایمن در اروپای غربی بیشتر از شرقی است چرا که سیستم‌های فاضلاب در اروپای شرقی نسبت به غربی پیشرفته نیست و وقتی به کودهای کشاورزی نگاه شد، محققین متوجه شدند در اروپای شرقی از کودهای انسانی و حیوانی استفاده میشود.»
وی ادامه داد: «بنابراین احتمال برخورد با تخم کرم و باکتری‌های مختلفی وجود دارد اما در اروپای غربی کودهای شیمیایی مورد استفاده قرار می‌گیرند که این احتمال برخورد را کم میکند، و به دنبال آن نرخ بروز بیماری را بالا می‌برد.»
http://ms100.blogfa.com
ارتباط بیماری های خودایمن با سلولهای تی
محققان به ارتباط سلولهای لنفوسیت تی و بیماری های خود ایمن پی بردند.به نوشته ی پایگاه اینترنتی ریسرچ استرالیا ،زیاد بودن مقادیر سلولهای لنفو سیت تی بویژه در جوانی،ابتلا به بیماری های خود ایمن را در حد قابل توجهی کاهش می دهد.
به گفته ی محققان با اندازه گیری سلولهای تی می توان افرادی را که بیش از دیگران در معرض ابتلا به بیماری های خود ایمن هستند شناسایی کرد.
سلولهای تی گروهی از گلبولهای سفیدند که در تنظیم دفاع از بدن نقش دارند.
کشف ارتباط بیماریهای خود ایمنی زنان و پرتوهای ماوراء بنفش
گروهی از پژوهشگران آمریکایی دریافتند که پرتوهای ماوراء بنفش خورشید در زنان می تواند موجب بروز بیماریهای خود ایمنی شود.
به گزازش خبرگزاری مهر، دانشمندان موسسه ملی علوم بهداشتی محیطی در این تحقیقات توانستند اولین ارتباط میان پرتوهای آفتاب و بیماریهای خود ایمنی زنان را نشان دهند.
در این خصوص این دانشمندان اظهار داشتند: "زنانی که در فضاهای با انتشار بالای پرتوهای ماوراء بنفش زندگی می کنند بیشترین احتمال را برای توسعه یک بیماری عضلانی خود ایمنی نشان می دهند. این بیماری خود ایمنی عضلانی "درماتومیوزیت" نام دارد که یکی از عادی ترین التهابهای عضلات است. این بیماری موجب ضعف عضلات و ایجاد جوشهای پوستی می شود."
براساس گزارش سایبرمد، این محققان هنوز نتوانسته ارتباط مستقیم میان آفتاب و این بیماری را کشف کنند اما تراکم زیاد پرتوهای ماوراء بنفش منجر به بروز درماتومیوزیت می شود.
به گفته این دانشمدان، زنان بیش از مردان در معرض بروز بیماریها خودایمنی قرار دارند اما هنوز دلایل آن واضح نیست اما کلید حل این پرسش می تواند در تفاوتهای بیولوژیکی میان دو جنس نهفته باشد.
+ نوشته شده در دوشنبه 12 مرداد1388ساعت 17:2 توسط محمد کاظم غیبی
سایت رسمی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر
پایگاه اطلاع رسانی پزشکان ایران
پزشکان بدون مرز
از بیماری های خودایمنی زنان چه می دانید؟
هیچ می دانستید بدن شما می تواند علیه خودش وارد عمل شود و به خودش آسیب برساند؟ این پدیده ای است که گاهی در بعضی افراد رخ می دهد و بیماری هایی را ایجاد می کند که به نام <بیماری های خودایمنی> معروف هستند. بیش از ۸۰ نوع بیماری مختلف وجود دارد که در آن دستگاه ایمنی بدن، به هم ریخته و خارج از کنترل عمل می کند. سلول هایی که برای حفاظت از ما در برابر باکتری ها، ویروس ها و سایر عوامل مهاجم خارجی خلق شده اند، سلول های خودی را با عوامل بیگانه اشتباه گرفته و به آنها حمله می کنند.این روند موجب التهاب می شود و به جای آنکه باکتری ها و ویروس ها از بین بروند، بافت سالم بدن نابود می شود. این حمله می تواند در هر قسمتی از بدن اتفاق بیفتد؛ مثلا در بیماری ام. اس سیستم ایمنی به اعصاب حمله می کند، در آرتریت روماتوئید مفاصل را مورد حمله قرار می دهد و در بیماری لوپوس بافت همبند درگیر می شود. بنابراین پوست، قلب، مغز، ریه ها، کلیه ها و مفاصل ممکن است از این بیماری آسیب ببینند.
گفته می شود در ایالا ت متحده حدود ۵۰ میلیون نفر که ۷۵ درصد آنها را خانم ها تشکیل می دهند، از نوعی بیماری خودایمنی رنج می برند. علایم این بیماری ها اغلب در سنین بین ۲۰ تا ۴۰ سالگی نمایان می شود. بسیاری از این بیماری ها به شکل خفیف ظاهر می شوند اما در بعضی از افراد بیماری به سمت ناتوانی پیش می رود و عواقبی چون ضعف بیش از حد عضلات، خستگی مفرط و گاهی مرگ را به دنبال دارد. با این وجود تحقیقات جدید نشان می دهند که تشخیص و درمان زودهنگام این بیماری ها علایم را کنترل کرده و حتی می تواند بیماری را مهار کند. اما مشکل اینجاست که بیشتر افراد قبل از تشخیص بیماریشان سال ها این علایم را به همراه دارند و متوجه نمی شوند. مری شامون، نویسنده کتاب <زندگی خوب با بیماری خودایمنی> می گوید: <گاهی افراد با شکایت از خستگی به پزشک مراجعه می کنند و دکتر به آنها می گوید شاید خستگی تان به دلیل کار زیاد است. شاید چون بچه های کوچکی دارید زیاد خسته می شوید یا شاید فقط استرس باشد. بدتراز آن اینکه ۴۵ درصد از افرادی که نهایتا بیماری خودایمنی آنها تشخیص داده می شود قبلا این برچسب را دریافت کرده اند: نگرانی بیش از حد و بیمار گونه.
● جدی بگیرید
همان طور که گفتیم بیماری های خود ایمنی قسمت های مختلفی از بدن را درگیر می کنند و بنابراین می توانند در افراد مختلف خود را به گونه های متفاوتی نشان دهند. همین امر تشخیص این بیماری ها را تا حدودی دشوار می سازد. ممکن است یک علامت کاملا مشخص وجود داشته باشد و یا مجموعه ای از علایم با شدت کمتر ظاهر شوند. مثلا تاری دید، سردرد و مشکلات حافظه می توانند نشانه های لوپوس یا ام .اس باشند. گاهی همه علایم ظاهر نمی شوند یا گاه گاه، می آیند و می روند. دکتر لزلی کال، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوییس می گوید: <سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی باید سالم ترین سال های زندگی باشد .
کاهش وزن بی دلیل، تورم مفاصل یا خشکی آنها، جوش ها یا ضایعاتی که از پوست بیرون می ریزند، لیزخوردن و از دست دادن تعادل، افتادن اشیا از دست یا هر تغییری در سلامت که بیش از چند روز پایدار بماند باید به پزشک اطلاع داده شود.اگر علایمی پیشرونده دارید، از اینکه چه زمانی و چند وقت یک بار ظاهر می شوند و چه شدتی دارند، یادداشت بردارید. زمانی که تصاویر ام. آر.آی، آزمایش خون و سایر آزمایش ها، احتمال وجود بیماری مشابه را رد می کنند، باز هم رسیدن به یک تشخیص دقیق کار مشکلی است.
با این وجود کار هایی هستند که با انجام آنها می توانید به پزشک در رسیدن به تشخیص کمک کنید. به یک پزشک عمومی مراجعه کنید و سعی کنید مشکلات و علایم خود را درست و کامل توضیح دهید. دکتر کال می گوید: <گاهی فقط به دلیل ساده ای مثل گوش ندادن پزشک به حرف های بیمار، اختلالات خود ایمنی نادیده گرفته می شوند.> بیماران معمولا با جملات مبهمی مثل <احساس خستگی می کنم> حرف می زنند، در حالی که دکتر کال می گوید: <این خستگی را با زمان و مقدار بیان کنید.> مثلا بگویید: ۶ < ماه پیش من می توانستم روزی ۲ کیلو متر بدوم اما حالا فقط می توانم به سختی خودم را از رختخواب بیرون بکشم.> حتما به سبک زندگی و میزان استرستان در این اواخر توجه کنید چرا که شاید تغییر آنها باعث مشکلات تان شده است. اگر یکی از اعضای خانواده تان یک بیماری خود ایمنی دارد، حتما این مطلب را به دکتر بگویید. در ضمن گاهی ممکن است مراجعه به متخصصان دیگر رشته ها، شما را از رسیدن به تشخیص دور کند. مثلا شخصی که آرتریت روماتوئید دارد و از درد مفاصل شاکی است باید به یک روماتولوژیست مراجعه کند، مراجعه به نورولوژیست ممکن است سبب شک به ام. اس شود.
● غول های خودایمنی
بیماری های زیر، شایع ترین بیماری های خودایمنی هستند.
▪ ام. اس:
این بیماری به غلاف پوشاننده رشته های عصبی بدن آسیب می زند و علایم آن
ـ ضعف عضلانی
ـ دشواری در راه رفتن
ـ احساس کرختی یا سوزن سوزن شدن بدن
ـ تاری دید
ـ خستگی
ـ فراموشی
▪ لوپوس:
این بیماری به بافت همبند آسیب می رساند. این آسیب می تواند در هر یک از اعضای مختلف بدن مانند قلب، مغز، کلیه ها، ریه یا پوست دیده شود. علایم لوپوس عبارتنداز:
ـ تب
ـ درد مفاصل
ـ خستگی
ـ حساسیت به نور
ـ قرمزی پوست گونه ها و بینی که شبیه پروانه ای با بال های باز است و به <علامت پروانه ای> مشهور است. اغلب مبتلایان به این بیماری خانم هستند و تنها در ایالات متحده ۱/۵ میلیون نفر به بیماری لوپوس مبتلا هستند.
▪ آرتریت روماتوئید:
در این بیماری کیسه مایعی که دور مفاصل بدن را به طور طبیعی گرفته است، تحلیل می رود و سبب علایمی چون
ـ حساسیت
ـ تورم در مفاصل
ـ تب
ـ خستگی
ـ کسالت
▪ نشانگان شوگرن:
در این بیماری غدد اشکی و بزاقی درگیر می شوند و علایمی چون
ـ خشکی چشم و دهان، پوست و ناحیه تناسلی
ـ خستگی
ـ درد مفاصل
▪ بیماری گریوز:
این اختلال سبب تولید بیش از حد، هورمون غده تیروئید می شود و علایم آن
ـ کاهش وزن
ـ عصبی بودن
ـ بیرون زدگی چشم ها
▪ بیماری هاشیموتو:
در این بیماری که تنها در ایالات متحده ۱۴ میلیون نفر به آن مبتلا هستند، غده تیروئید تقریبا هیچ هورمونی ترشح نمی کند و علایم آن عبارتند از:
ـ بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر)
ـ افزایش وزن
ـ خستگی
ـ کم شدن تحمل نسبت به سرما.
● زندگی با یک بیماری خودایمنی
دکتر رابرت لاهیتا، استاد دانشکده پزشکی نیویورک و نویسنده کتاب <زنان و بیماری خودایمنی> می گوید: <اکثر کسانی که بیماری خود ایمنی دارند ، به دلیل بیماری ناتوان نخواهند شد و از آن فوت نخواهند کرد. در حقیقت، آنها زندگی نسبتا طولا نی خواهند داشت و ما این امر را مدیون پیشرفت های جدیدی هستیم که ما را با این بیماری ها و داروهای درمانگر آنها آشنا کرده است. پژوهش های دانشمندان این خبر خوب را تایید می کند. مثلا پزشکان مایوکلینیک در مینه سوتا با بررسی ۱۶۲ بیمار مبتلا به ام. اس و پیگیری آنها به مدت ده سال دریافتند که در ۷۰ درصد آنها در طی این۱۰ سال، بیماری بدتر نشده و تنها اندکی از این افراد از بدتر شدن علایم بیماری شکایت داشتند. علاوه بر این، دکتر لاهیتا ابراز امیدواری می کند که علم پزشکی بتواند در عرض ۵ تا ۱۰ سال آینده برای برخی از بیماری های خودایمنی درمان کامل پیدا کند.
● خبرهای داغ از بیماری های خودایمنی
پرتقال بخورید! یک پژوهش در اروپا نشان داده است که مصرف روزانه ۹۵ میلی گرم ویتامین C احتمال ابتلا به آرتریت روماتوئید را سه برابر کسانی که روزی تنها ۶۵ میلی گرم از این ویتامین مصرف می کنند، کاهش می دهد. توصیه دیگران این است که ویتامین D کافی دریافت کنید. پزشکان دانشگاه ها روارد در گزارشی اعلام کرده اند زنانی که روزانه بیشترین مقدار ویتامین D را دریافت می کنند، ۲۳ درصد کمتر از بقیه به ام. اس مبتلا می شوند. این ویتامین در غذاها و مکمل های غذایی موجود است و برای دریافت مقدار کافی از آن برای پیشگیری از ام. اس، تنها یک قرص مولتی ویتامین در روز کفایت می کند. نکته دیگر اینکه سیگار نکشید. بر مبنای چند مطالعه انجام شده، کسانی که هرگز اهل دود نبوده اند، کمتر در معرض خطر ابتلا به ام. اس قرار دارند. پژوهش دیگری هم نشان می دهد که سیگار کشیدن علایم بیماری آرتریت روماتوئید را بدتر می کند.تحقیقات نشان داده است، اسید های چرب امگا ۳، التهاب را که یکی از اصلی ترین مشکلات در بیماری های خودایمنی است، کاهش می دهد. در یک تحقیق مشخص شد، زنانی که در هفته ۲ وعده ماهی مصرف می کردند، ۴۳ درصد کمتر از کسانی که یک وعده در هفته ماهی می خوردند، در خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید بودند. و توصیه آخر اینکه به کودکتان شیر مادر بدهید! یک پژوهش از دانشگاه هاروارد حاکی از این است که اگر خانمی در طول عمرش بین ۴ تا ۱۱ ماه به کودک خود شیر داده باشد، ۱۰ درصد کمتر در معرض خطر بیماری آرتریت روماتوئید است.
منبع: نیویورک تایمز
ترجمه: آذین محبی نژاد پایگاه اطلاع رسانی پزشکی ایران سلامت
RE: بیماری های خودایمنی را بهتر بشناسیم - nahid - 2013/09/22
آشنایی با عارضه آلوپسیا
آلوپسی آره آتا:
آلوپسی آره آتا بیماری پوستی است که در نتیجه از دست دادن مو در روی پوست سر و در نقاط دیگر بدن حاصل می شود. این بیماری معمولا" بصورت لکه های گرد، صاف، کوچک یا بزرگ روی پوست سر ایجاد و تا جائیکه تمام موی سر(آلوپسی total) یا کل موهای بدن (آلوپسی universal) ریزش پیدا کند، می تواند پیشروی کند.
این بیماری بطور کلی حدود 2% از کل جمعیت را که تنها بیشتر از 5 میلیون نفر آنها در ایالات متحده هستند را دربرمیگرد.معمولا" این بیماری پوستی غیر قابل پیش بینی و دوره ای می باشد. در هر زمان ممکن است مو مجدد شروع به رشد یا ریزش کند و دوره این بیماری در هر فردی متفاوت است.
انواع آلوپسی آره آتا:
آلوپسی آره آتا یک بیماری رایج است ب که در نتیجه از دست دادن مو در روی پوست سر و در نقاط دیگر بدن حاصل می شود. سه نوع آلوپسی آره آتا شناخته شده است:
1- آلوپسی آره آتا
2- آلوپسی آره آتا total
3- آلوپسی آره آتا universal
1- آلوپسی آره آتا:
شایع ترین نوع این بیماری ناشی از اختلالات خود ایمنی (سیستم دفاعی بدن) بوده و ریزش در آن بصورت سکه ای در اندازه های مختلف می باشد
2- آلوپسی آره آتا total:
در آلوپسی آره آتا total تمام موهای سر شروع به ریزش پیدا می کنند
3- آلوپسی آره آتا universal:
نادرترین نوع این بیماری، آلوپسی آره آتا universal می باشد که منجر به ریزش موی پوست سر و کل بدن می شود
خود ایمنی و آلوپسی آره آتا:
در این بیماری فولیکول های مو در نتیجه حمله اشتباه توسط سیستم دفاعی بدن شخص (سلولهای سفید خون) آسیب می بیند و مانع از رشد مو می شود که این بیماری بعنوان یکک بیماری ناشی از اختلالات سیستم دفاعی بدن شناخته شده است.
درمان آلوپسی آره آتا
در تمام انواع آلوپسی آره آتا ، فولیکول های مو هنگامیکه سیگنال مناسبی دریافت کنند زنده می مانند و آماده برای رشد مجدد مو خواهند شد. در تمام موارد، رشد مجدد مو ممکن است بدون درمان یا پس از سالها صورت گیرد.
در حال حاضر درمان قابل تأییدی از طرف FDA برای انواع آلوپسی های آره آتا، universal وtotal وجود ندارد. با این وجود پزشکان متخصص زیادی سعی در بدست آوردن راهی برای درمان این بیماری هستند.
آلوپسی آره آتا خفیف (سکه ای):
راه های درمانی آلوپسی آره آتا خفیف (سکه ای) وجود دارد (ریزش موی سر کمتر از 50%) اگرچه در حال حاضر درمان قابل قبولی که در همه موارد پاسخ دهد وجود ندارد
تزریق کورتیزون:
رایج ترین روش درمان، تزریق کورتیزون به قسمتهای بدون موی پوست است. تزریقات معمولا" توسط یک متخصص پوست که از یک سوزن ریز استفاده می کند ماهی یکبار در پوست و اطراف ناحیه بدون مو انجام می شود. انجام این تزریقها موجب سوزش و درد در محل تزریق شده اما موقتی و پس از خروج از مطب پایان می یابد. اگر موی جدید رشد کرد معمولا" طی 4 هفته نمایان خواهد شد. این درمان از زیاد شدن ناحیه های توخالی جلوگیری می کند. در نواحی تزریق کورتیزون اثرات جانبی کمی حاصل می شود. گاهی اوقات گود شدگی موقتی روی پوست در موضع تزریق ایجاد می شود اما این گود رفتگی معمولا" خود به خود پر می شود
ماینوکسیدیل موضعی:
استفاده هر 2 بار در روز محلول ماینوکسیدیل 5% ممکن است موجب رشد مجدد مو در قسمتهای پوست سر، ابروان و ریش در بیماری آلوپسی آره آتا شود. اگر موی سر بطور کامل رشد کند، درمان متوقف خواهد شد. استفاده از محلول ماینوکسیدیل موضعی 2% به تنهایی در درمان این بیماری موثر نخواهد بود. اگر از کرم کورتیزون 30 دقیقه بعد از ماینوکسیدیل استفاده شود تأثیر بیشتری خواهد داشت. ماینوکسیدیل موضعی، بی خطر، استفاده آسان و فشار خون افراد نرمال را پایین نمی آورد. محلول ماینوکسیدیل موضعی بطور 100% درمان اثربخشی در افراد مبتلا به ریزش مو ندارد.
پماد یا کرم آنترالین (anthralin):
درمان دیگر استفاده از پماد یا کرم آنترالین می باشد. آنترالین از مواد مصنوعی tar-like است که عموما" برای درمان بیماری پسوریازیس استفاده می شد. آنترالین روی نواحی بدون مو روزانه یکبار استعمال می شود و بعد از مدت کوتاهی معمولا" بین 30 تا 60 دقیقه بعد شسته می شود. اگر موی جدیدی رشد کرد ، درمان بین 8 تا 12 هفته ادامه خواهد داشت. آنترالین، بطور موقتی بر روی پوست ایجاد سوزش کرده و پوست تحت درمان قهوه ای کم رنگ یا بی رنگ خواهد شد. پس از استعمال دست ها باید شسته شوند.
آلوپسی آره آتا universal/total :
راه های درمانی کمی برای آلوپسی آره آتای وسیع وجود دارد. (فقدان موی سر بیشتر از 50%)
قرص های کورتیزون:
گاهی اوقات قرص های کورتیزون برای درمان ریزش موی شدید تجویز می شود. استفاده از قرص های کورتیزون خیلی قویتر از تزریق موضعی کورتیزون در پوست است. ضروریست قبل از مصرف قرص های کورتیزون در خصوص عوارض احتمالی آن با پزشک مشاوره کنید. عوارض جانبی قرص های کورتیزون در مبتلایان جوان و سالم قابل تحمل است. بطور کلی قرص های کورتیزون به علت طولانی بودن مدت درمان که سلامتی را تهدید می کند توسط افراد نسبتا" کمی استفاده شده است. با این وجود موی تازه رشد کرده، وقتیکه مصرف قرص های کورتیزون متوقف شود شروع به ریزش می کند.
ایمونوتراپی موضعی:
روش دیگری برای درمان آلوپسی آره آتا وسیع یا universal/total استفاده می شود، ایمونوتراپی موضعی می باشد که منجر به حساسیت خارش می شود که همانند بلوط سمی یا پیچک عمل می کند. تقریبا" 40% از درمان بیماران با ایمونوتراپی موضعی منجر به رشد مجدد موی سر بعد از 6 ماه درمان می شود. آن دسته از کسانیکه موفق به رشد مجدد موی سر شده اند محتاج به ادامه درمان جهت حفظ رویش مو مجدد هستند حداقل تا زمانیکه شرایط به حالت سابق برنگردد. ممکن است محل خارش بخصوص در زیر گلاه گیس تحریک شود. این درمانها در اکثر نقاط آمریکا در دسترس نیست اگرچه در اوپا و کانادا خیلی زیاد بوده است.
کلاه گیس:
بطورکلی درمان آلوپسی آره آتا پیشرفته زیاد موثر واقع نمی شود (بویژه آلوپسی آره آتا universal/total). برای این منظور یک کلاه گیس مناسب گزینه خوبی برای این سری افراد است. دقت مناسب در انتخاب کلاه گیس باعث می شود که کاملا" طبیعی بنظر برسد. هرکلاه گیس باید کوتاه، کم پشت و سبک باشد. اغلب برای حفظ کلاه گیس بر روی سر نوار دوطرفه مخصوصی که میتوان از فروشگاه ها خریداری و آنرا از داخل به کلاه گیس گره زد استفاده می شود که این تور حتی در طول بازیهای ورزشی، مانع افتادن کلاه گیس از سر می شود.
برای کسانیکه سرشان کاملا" بی مو است کلاه های مناسبی وجود دارد که هر کلاه گیسی را می توان روی آن گذاشت و همچنین کلاه گیس هایی که خود متصل به کلاه های جذبی هستند، وجود دارد.
از ویژگی های کلاه گیس استفاده از مواد اولیه سیلیکونی برای ایجاد یک فضای خالی محکم که راحت و آسان قابل گذاشتن و برداشتن است، می باشد. یک کلاه گیس توخالی مناسب است که بتوان تمام موهای موجود روی سر را تراشید. بطورکلی این کلاه گیس ها خیلی گرانتر از بقیه انواع کلاه گیس می باشد.
آلوپسی آره آتا در کودکان:
آلوپسی آره آتا یک مشکل شایع که در بین زنان و مردان در تمام سنین اتفاق می افتد که بیشترمواقع افراد جوان را تحت تأثیر قرار می دهد. آلوپسی آره آتا در هر سنی تجربه متفاوتی دارد و این وضعیت هنگامیکه در دوران کودکی بروز می کند علاوه بر بیمار اعضای خانواده را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. انجمن آلوپسی آره آتا (NAAF) برنامه های زیادی برای تحمل راحت این بیماری در خانواده ای که فرزندشان مبتلا به این بیماری هستند، ترتیب داده است
کودکان کمتر از 5 سال:
کودکان زیر 5 سال واکنش کمتری به این بیماری نشان می دهند، و طبیعتا" ضربه کمتری هم می خورند. کودک کودکستانی که ظاهرش قابل توجه برای خود و هم سن و سالهایش است سرگرم کاووش در دنیای اطرافش، کسب مهارت و استقلال است. نداشتن مو ممکن است فقط باعث ایجاد ناهنجاری شود. بیشتر هم سن و سالهایش توجه زیادی به ظاهر متفاوت او ندارند.
کودکان بین 6 تا 12 سال:
بین سنین 6 تا 12 سال، کودکان به دنبال کسب مهارت، برقراری ارتباط با دیگران بمنظور کشف دیدگاه و نگرش آنها درباره دنیای متفاوت هستند و اینکه دیگران چه فکری یا چه حسی نسبت به آنها دارند خیلی برای آنها مهم است.
توجه به چیزهایی که دیگران می اندیشند به کودک کمک می کند تا محتاط باشند. همچنین باعث می شود که کودکان اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند.
برای کودکان در سن بلوغ اینکه دیگران در مورد آنها چه می گویند، چگونگی تفاوت آنها با دیگران و آیا دیگران آنها را مسخره می کنند خیلی نگران کننده است زیرا آنها در این سن درمورد تفاوتهای فردی آگاهی می یابند. متأسفانه آنها بیشتری لطمه را از کسانیکه از آنها تعریف مناسبی برای یک شخص عادی ندارند می خورند.
حتی اگر کودکی از زمان نوزادی مبتلا به آلوپسی آره آتا باشد، اکنون با مشکلاتی جدیدی از سازگاری روبرو می شود. هم سن و سالان مهمترین مهمترین قسمت در زندگی او هستند حتی یک کودک با داشت روحیه ای شاد ممکن است از این بیماری احساس ترس کند با این وجود اگر کودکی حس خوبی نسبت به خود و کارهایی که از آن لذت می برد داشته باشد احتمال اینکه بتواند این مشکلات را با موفقیت پشت سر بگذارد وجود دارد
منبع: http://alopecia.ir/%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%8A%D9%8A-%D8%A8%D8%A7-%D8%B9%D8%A7%D8%B1%D8%B6%D9%87-%D8%A2%D9%84%D9%88%D9%BE%D8%B3%D9%8A%D8%A7
انجمن رسمی آلوپسیای ایران
بیماری های خود ایمنی - Farhaad - 2015/09/08
بیماری های خودایمنی را بهتر بشناسیم
سلول های دستگاه ایمنی بدن در یک فرد، گاهی و به دلایل گوناگون ممکن است نتواند برخی از مواد و اجزای بدن فرد را از مواد خارجی تشخیص دهد و از این رو نسبت به بافت های خودی حساس شده و بر ضد آن ها آنتی کور ترشح می کند. نتیجه ی حاصله را بیماری خود ایمنی یا حساسیت خودی می نامند.
بیماری خودایمنی(autoimmune) هنگامی رخ می دهد که دستگاه ایمنی بدن به اشتباه حمله به خود بدن را آغاز می کند. از جمله بیماری های خودایمنی شناخته شده تر می توان به لوپوس، آرتریت روماتوئید و ام اس (MS) اشاره کرد. اغلب این بیماری ها مزمن هستند، اما بسته به نوع عارضه ممکن است قابل کنترل باشند.
بیماری های خودایمنی، زنان را بیشتر از مردان گرفتار می کنند و در برخی از خانواده ها شایع تر هستند؛ بنابراین دارای زمینه ارثی هستند.
علائم این بیماری ها رفت و برگشت دارد، ممکن است بیمار مدتی هیچ علامتی نداشته باشد و بعد حمله ی شدید و ناگهانی بیماری رخ دهد که به آن " شعله ورشدن" (flare-up) بیماری می گویند.
علائم و شدت بیماری در انواع مختلف این بیماری ها متفاوت است.
علاوه بر داروهایی که برای درمان این بیماری ها به کار می رود، کاهش استرس هم به بهبودی علائم کمک می کند. مراقبه و خودهیپنوتیسم نیز به برخی افراد کمک میکند.
افراد مبتلا به بیماری های خودایمنی باید عادات سالمی مانند انجام مداوم ورزش، داشتن رژیم غذایی مناسب و داشتن خواب کافی را برگزینند.
اطلاعات اولیه
در شرایط طبیعی، دستگاه ایمنی بدن بنا به پدیده ای به نام تحمل (Tolerance) نسبت به آنتی ژن های خودی عکس‌العمل نشان نمی دهد. عواملی مانند دور نگه داشتن آنتی ژن های خودی از دسترس سلول های دستگاه ایمنی، تنظیم فعالیت لنفوسیت ها توسط سلول های T مهار کننده و حذف سلول های T حساس به آنتی ژن های خودی در تداوم پدیده تحمل در دستگاه ایمنی دخالت دارند. تغییر در هر یک از عوامل فوق و یا تغییر در آنتی ژن های خودی، سبب تولید آنتی بادی هایی بر علیه آنتی ژن های خودی می گردد که اختلالات حاصله را بیماری های خود ایمنی و در مواقعی پاسخ خود ایمنی می نامند که بسیار متعدد هستند و در اعضای مختلف بدن، مشاهده می گردند.
عوامل ژنتیکی موثر در بروز بیماری های خود ایمنی
بهترین دلیلی که می توان برای اثبات وجود زمینه ژنتیکی در بروز بیماری های خود ایمنی عنوان نمود، افزایش شیوع بیماری در دو قلوهای یک تخمکی، دو تخمکی و اعضای یک خانواده می باشد. با این حال، توارث آن ها پیچیده است و ژن های مختلفی در آن دخالت دارند یا به عبارت دیگر، توارث پلی ژنیک است. جایگاه ژن های دیگر دخیل در بیماری را اخیرا کشف کرده اند و اطلاعات ما در مورد آن ها بسیار اندک است. یک دسته از ژن ها که با بیماری های خود ایمنی ارتباط دارند و مورد مطالعه زیادی قرار گرفته اند، کمپلکس HLA یا MHC می باشد.
عوامل محیطی
بعضی اتو آنتی ژن ها از دسترس سیستم ایمنی بدن دور نگه داشته شده اند و این در حالی است که لنفوسیت های T و B ضد این اتو آنتی ژن ها در بدن افراد وجود دارند. اما وجود آن ها به بروز بیماری نمی انجامد چون این آنتی ژن ها بالقوه از دید سیستم ایمنی مخفی نگه داشته شده اند.
پروتئین های عدسی چشم و قرنیه ی چشم، آنتی ژن های کندروسیت های غضروف و آنتی ژن های اسپرماتوزوئیدها، نمونه هایی از این آنتی ژن های مخفی هستند. ولی اگر متعاقب بعضی حوادث فیزیکی یا عفونت، این آنتی ژن ها به سیستم ایمنی معرفی گردند، پاسخ ایمنی ظاهر می شود.
متعاقب بعضی عفونت های ویروسی یا مصرف داروهایی که می توانند اپی توپ سلول T را تغییر دهند، لنفوسیت های T فعال می شوند. بعضی عفونت های باکتریایی مثل عفونت های استرپتوکوکی می توانند آنتی بادی هایی بسازند که قادرند به بافت سالم نیز اتصال یابند و باعث بروز بیماری خود ایمنی شوند مثل درگیری قلب در عفونت های استرپتوکوکی.
مطالعه ی بیماری های خودایمنی از دو جهت مفید است:
* درمان بهتر بسیاری از بیماری های خود ایمنی شدید
* و کنترل و تنظیم پاسخ های ایمنی که بیماری های خود ایمنی تظاهری از اختلال در آن ها می باشند.
بیماری های خود ایمنی وابسته به آنتی بادی عبارتند از:
1- کم خونی همولیتیک خود ایمن
2- میاستنی گراویس
3- بیماری گریوز
و ...
بیماری خود ایمنی ناشی از لنفوسیت های T عبارتند از:
1- اسکلروز مولتیپل (بیماری MS)
2- دیابت شیرین نوع 1
3- تیروئیدیت هاشیموتو
و ...