[quote='sima' pid='1018' dateline='1247580853']
سلام بر عزيزان جان
به نظر من چون اين بيماري اکثر مواقع گريبان جوانان که شايد اکثريتقريب به اتفاق در سن ازدواج باشند را مي گيرد
بهتر ديدم که بخشي هم داشته باشيم که در آن نظرات و عقايد نوشته بشه و مسائلي را که در اين مورد براي همديگر پيش آمده باهم در ميان بگذاريم
از آنجايي که بيشتر ما در مطرح کردن بيماريمان با ديگران مشکل داريم در اين مورد بحراني هم بيشتر از مواقع ديگر فکر مان را به خودش مشغول مي کند که آيا اين مسئله را با طرف مقابل در ميان بگذاريم يانه؟
اگر نگوييم درست نيت و در آينده ممکن است مشکل زا شود
اگر بگوييم از آنجاييکه مردم م بسيار فهميده هستند به احتما زاد پا پس مي کشند
و به اين ترتيب اين فرشته ها شايد مجبور شوند تا هميشه بي مونس و همدم بمانند
شايد به نظر بعضي ها من جمله خود من اين مسئله مهم نباشه ولي� � � � � � �
ولي
اين واقعيت را بايد باور کرد که هميشه خانواده در کنار آدم نيست


سلام سیما جان
من این موضوع رو روز اول به طرف مقابلم گفتم و تمام اطلاعاتی که پزشکم بهم داده بود رو هم بهش گفتم و اون با قبول اینکه کمی تحقیق کنیم و از چند تا دکتر دیگه نظرشون رو بپرسیم قبول کرداولش کمی براش سخت اومد ولی خیلی راحت فبول کرد که با هم بریم و تحقیق کنیم ولی خب مشکل من اینجا بود که باید اول پزشک خودم رو میشناختم و بعد میبردمش اونجا ... چون دکترم تمام حرفهایی رو که بهم زده بود رو انکار کردو طرف مقابلم رو تا جایی که میتونست ترسوند و این برای اول کار کمی سخت شد ولی باعث کنسل شدن و دوری نشد و باعث شد ما سه تا دکتر دیگه هم ر فتیم و از این 4 تا دکتر 3 تاش بد گفتن 1 خوب ... ولی با این همه وجود بازم اومد جلو ..چون خودش رفته بود به تنهایی برای اینکه من داغون نشم تحقیق کرده بود و الان من واقعا خیالم راحته