(2015/06/07, 12:47 PM)مریم... نوشته است: سلام. ازدواج برای بیماران ام اس دغدغه و دلواپسی هست .
باید اعتماد به نفس داشته باشید، من روزی که همسرم ازم خواستگاری کرد. بلا فاصله بیماریم رو گفتم و بیان کردم شاید یک چیزی (ام اس) اضافه داشته باشم ولی کم ندارم. دقیقا هم همینطوره با توجه که بیمارای ام اس از لحاظ ظاهر و تحصیلات و شغل و خیلی چیزهای دیگه هیچ کمبودی ندارند و بیماری کمبودی از سمت شما نیست.هیچ کس از فردا خودش خبر نداره یه همسرم گفتم شاید الان سالم باشم و چند سال دیگه روی ویلچر ،بدترین حالت رو گفتم و بعد هم گفتم شما هم همین طور الان سالمید شاید از خیابان رد شید تصادف کنید و ویلچری بشید.
بهترین کار رو همسرم انجام داد گفت باید فکر کنه و با چند تا پزشک و پزشک خودم مشورت کرد و شرایط من رو پذیرفت البته این مرحله اول هست چون باز پای مخالفت خانواده باز می شه و ......
ما ازدواج کردیم و بعد از ۷ ماه همسرم بیمار شد و متوجه شدیم ام اس داره،الان ما زوج ام اسی هستیم که قبلا نبودیم و ۸ سال از ازدواجمون می گذره و خدا رد شکر خوبیم،اوایل که فهمیدم ام اس داره خیلی گریه می کردم ولی بعد با این نتیجه رسیدم تو هر کار خدا حکمتی نهفته هست
پس می بینید که هیچ چیز قابل پیش بینی نیست،قثط روحیه و طرز فکر شما هست که ایندتون رو می سازه

---

در رابطه با سوال دوستمون قرار نیست که فرد ام اسی زندگی عادی نداشته باشه
من ۱۲ سال بیمارم ازدواج کردم سر کار میرم ، مثل همه زندگی میکنم و همکاران من حتی نمیدونن
حالا گاهی بیماری برای همه هست.
به نظر من چیزهای خیلی مهمتر وجود داره مثل بیماری روحی که اکثر ماها دچاریم مثل تهمت و بدگویی و ........ خیلی بدیهای درونی

درون پاک داشتن مهمتر از جسم سالم داشتن نیست عزیزم
در هر صورت من به نظر شما احترام می دارم شما باید ببینید گنجایش کنار اومدن دارید یا نه
ولی اگه تردید دارید نه ازدواج نکنید