نظرت خیلی محترمه
بذار یه مثال ساده بگم

وقتی آشغالهای خونه رو که میریزیم تو سطل زباله، آیا راضی نیستیم که از تو اونها کسی چیزی بدردش بخوره برداره و کارش راه بیفته؟
تازه ممکنه از اون زباله وسایلی بازیافت بشه که بعدها دوباره خودمون ازش استفاده کنیم.
البته باید بخریمشون.

خب بدن ما که بعد از مرگ دیگه بدردمون نمیخوره . پس چه ایرادی داره که زندگی رو به یه نفر دیگه یا حتی اعضای خانواده خودمون ببخشیم؟؟ و شادی رو به یه خانواده برگردونیم!!

نیکیها و اعمال خوبمون تو اون دنیا دو حالت داره ماتقدم و ما تاخر ما تقدمهامون قبل رفتن ما میرن ، اما ما تاخرهامون بعد رفتنمون . شاید بعدیها کفه ترازو ر سنگین کنه و نجاتمون بده و جایگاهمون رو بهتر کنه . که این یه نوع سرمایه گزاریه.

مطمئنم که فردی که با اعضامون زندگی دوباره پیدا میکنه ، فردی مثبت و نیکوکار میشه و شکرگزار . و ما در اعمال نیک و ثواب بعد از حیات دوباره اون فرد شریک میشیم. تازه اگه هم مفید نباشه ، در نظر خدا گم نمیشه و باز هم یک نقطه روشنی برامون هست.

این بود انشای من! خانوم اجازه برم بشینم؟؟