(2014/05/28, 07:22 AM)مسافر خسته نوشته است: من فقط به بعضی بازم تأکید می کنم بعضی از بهترین کسایی که به رازداریشون مطمئن بودم گفتم همه ترسم اینه که کسی توی محل یا فامیل از این موضوع باخبر بشهاونوقت دیگه زندگی ندارمآخه مشکل بزرگ من اینه که عمه ی مهربونمم این بیماری رو داشت و اون زمان(25سال پیش) هنوز هیچ دارویی برای این بیماری نبود و حتی دکترا این بیماری رو تشخیص ندادن و این باعث شد که بیماری تا مرحله آخر پیش بره و عمه ی عزیزم رو از ما بگیره و حالا اگه کسی بفهمه متوجه نیست که علم پیشرفت کرده از همین الآن من رو توی صندلی چرخدار می بینه و دیگه بقیشم که خودتون می دونید...

حق داری واقعا شاید دلیل اینکه من راحت با بیماریم کنار اومدم این بود که تو شهر ما وقتی میگن طرف ام اس گرفت میگه اااام اس داری؟بعد فوری میپرسه ام اس چیه؟؟؟فکر میکنن یه مریضی خیلی با کلاسه بعدش که میگی مربوط به مغز و اعصابه فکر میکنن افسردگیه میگن لابد اینقدر غصه خوردی اینجوری شدی غصه نخور زود خوب میشی

من زمانی که دچار ام اس شدم سنم کم بود ولی با اینحال از پدر و مادرم خواستم کسی از بیماریم خبر دار نشه متنفر بودم از اینکه با دیده ترحم و دلسوزی به من نگاه بشه و یا احساس کنم، با وجود اینکه هیچ مشکل جسمی ندارم و صرفا به خاطر پیش زمینه های فکری دیگران، به خاطر بیماریم ناتوان از انجام کارها بدونند و یا تو زندگیم سرک بکشن و دائما از بیماریم سوال کنن. که همین کار هم باعث شد روحیه ام رو از دست ندم .
ولی الان چند وقته متوجه شدم که فقط خواجه حافظ شیراز که خبر نداره.حالا اینکه از کجا خبر دار شدن بماند . خوبیش به اینه که لااقل به روم نمیارن...

همراز عزیز منم دقیقا نظر تورا داشتم وازخانوادم
خواستم کسی نفهمد ولی الان بقول تو فقط خواجه
حافظ شیرازیه که نمیدونه که اونم به لطف فامیل
حتماً اطلاع رسانی میشه وباز به قول تو خدا روشکر
که فقط به روم نمیارن....

مامان، بابا،برادرام،معاون مدرسه ویکی از دوستام که تازه فهمیده از فامیلم نمیدونم کسی میدونه یا ناز بین همه اینا ای کاش داداش کوچولوم نمیدونست چون همیشه بین وسیله هاش نامه هایی پیدا میکنم که با اون دل پاکش از خدا شفای همه ام اسیا رو میخوادو این به شدت دل منا به درد میاره

[size=large]من عمرا به کسی نمیگم دشمان شادی داره فقد 1رازبین منو نامزدم وخونوادمه بهتر که بقیه تو جهالتشو بمونن تاقضاوت بیجاکنن

همه میمونن که ام اس دارم اصلا واسم مهم نیست بقیه بدونن یا ندونن
حرف مردم واسم دوزار اهمیت نداره حرف مردم باد هواست من واسه دل خودم زندگی میکنم نه حرف مردم

---

همه میمونن که ام اس دارم اصلا واسم مهم نیست بقیه بدونن یا ندونن
حرف مردم واسم دوزار اهمیت نداره حرف مردم باد هواست من واسه دل خودم زندگی میکنم نه حرف مردم

(2014/06/25, 01:32 AM)کارون نوشته است: همه میمونن که ام اس دارم اصلا واسم مهم نیست بقیه بدونن یا ندونن
حرف مردم واسم دوزار اهمیت نداره حرف مردم باد هواست من واسه دل خودم زندگی میکنم نه حرف مردم

---

همه میمونن که ام اس دارم اصلا واسم مهم نیست بقیه بدونن یا ندونن
حرف مردم واسم دوزار اهمیت نداره حرف مردم باد هواست من واسه دل خودم زندگی میکنم نه حرف مردم

نه نخواستم کسی بدونه اما بالاخره بعضی ها خبر شدن از هر طریق ممکن
ولی نه از خودم دکترا وپرستاران بیمارستانی میدونن
خانواده همسرم جز خودش نمیدونن فکر میکنن عوارض تصادفیه که داشتم

من اولش از همه پنهان میکردم فک می کردم کسی نمیدونه بعدا فهمیدم خیلیا میدونن (همکارام رو می گم) اولش ناراحت شدم ولی بعدا به خودم گفتم چه اهمیتی داره بذار بدونن چیز بدی نیست که

(2014/06/01, 12:38 AM)کارین نوشته است:

(2014/05/28, 07:22 AM)مسافر خسته نوشته است: من فقط به بعضی بازم تأکید می کنم بعضی از بهترین کسایی که به رازداریشون مطمئن بودم گفتم همه ترسم اینه که کسی توی محل یا فامیل از این موضوع باخبر بشهاونوقت دیگه زندگی ندارمآخه مشکل بزرگ من اینه که عمه ی مهربونمم این بیماری رو داشت و اون زمان(25سال پیش) هنوز هیچ دارویی برای این بیماری نبود و حتی دکترا این بیماری رو تشخیص ندادن و این باعث شد که بیماری تا مرحله آخر پیش بره و عمه ی عزیزم رو از ما بگیره و حالا اگه کسی بفهمه متوجه نیست که علم پیشرفت کرده از همین الآن من رو توی صندلی چرخدار می بینه و دیگه بقیشم که خودتون می دونید...

حق داری واقعا شاید دلیل اینکه من راحت با بیماریم کنار اومدم این بود که تو شهر ما وقتی میگن طرف ام اس گرفت میگه اااام اس داری؟بعد فوری میپرسه ام اس چیه؟؟؟فکر میکنن یه مریضی خیلی با کلاسه بعدش که میگی مربوط به مغز و اعصابه فکر میکنن افسردگیه میگن لابد اینقدر غصه خوردی اینجوری شدی غصه نخور زود خوب میشی

ازت ممنونلااقل فهیمدم کسی هست که درکم کنه

بعد 10 سال آیا کسی هم مونده که ندونه .اوایل به کسی نمیگفتم ولی اینقدر علائم رو توی تلویزیون و اینور اونور گفتن که همه یه پا واسه خودشون شدن دکتر مغز و اعصاب .دیگه اکثرا خودشون فهمیدن.