Grytten N, Måseide P (2006) با هدف کشف انگی که مبتلایان به ms در روابط اجتماعی خود تجربه کرده اند و تکوین هویت اشخاص درارتباطاطشان با دیگران در نروژ انجام شد.در این مطالعه کیفی 40 نفر از مبتلایان به ms و خانواده هایشان مورد مصاحبه قرار گرفتند. مصاحبه شوندگان مواردی را گزارش دادند که برسمیت شناخته نشده بودند یا در مقابل در مواجهه های بین فردی روی ms آنها تاکید شده است. اگرچه مردم سعی می کنند با درایت عمل کنند اما اعمال آنها توسط مبتلایان به صورت انگ زدن های سخت و بحرانی تجربه شده است. شرکت کنندگان با مقابله به مثل کردن این انگ ها در روابط اجتماعی سازگار شده اند. مبتلایان به ms درک می کنند که کارایی جسمانی و مدیریت برداشت آنها از رفتارهای دیگران در روابط بین فردیشان مورد قضاوت قرار می گیرد.برسمیت شناخته نشدن و یا تاکید بیش از حد بر مبتلایان به ms وضع دشوار مدیریت انگ زدن در اجتماع را نشان می دهد.به تبع در طول تعامل و روابط اجتماعی مبتلایان به ms احساس می کنند احساس بیماری بیشتری دارند
لطفا منبع این مطالب رو ذکر کنید.
www.pubmed.com
این سایت همه ی مقالات معتبر حیطه علوم پزشکی رو در بر می گیره . البته من در دانشگاه امکان دسترسی به همه مقالات رو دارم ولی تو خونه نه.
ام اس هیچ تاثیری در برخوردهای اجتماعی نداره
ما بابقیه ادما فرقی نداریم
فقط ما یکم عزیزتریم
(2011/07/02, 11:07 PM)neda sedaghat نوشته است: [ -> ]www.pubmed.com
این سایت همه ی مقالات معتبر حیطه علوم پزشکی رو در بر می گیره . البته من در دانشگاه امکان دسترسی به همه مقالات رو دارم ولی تو خونه نه.
قصد بنده جسارت نبود.
این سایت رو میشناسم. کشور ما هم حدود 530 مقاله در شاخه ام اس در این سایت داره. من خواستم لینک مطلب بالا رو ببینم چون یه مقدار ترجمه شما روون نبود. که من فکر میکنم مشکل از متن اصلی باشه.
کلا من اینکه شما دارید پای سایت های معتبر رو بیشتر باز میکنید به سایت ما موافقم.
(2011/07/05, 09:37 AM)hamnafas نوشته است: [ -> ]ام اس هیچ تاثیری در برخوردهای اجتماعی نداره
ما بابقیه ادما فرقی نداریم
فقط ما یکم عزیزتریم
صد البته! یکم که نه خیلیییییییی عزیزی
این مطلب رو پیرو بحثی که با عنوان "دید جامعه نسبت به بیماری ام اس" در قسمت بحث های تخصصی اعضا بود اینجا گذاشتم. خب تو اون تاپیک نظرات دیگه ای هم بود.
عزیزم من منظوری نداشتم
فقط اینو برا اونایی که فکر میکنن با ام اس به ته دنیا رسیدن
گفتم
گفتم که ماها برا خدا عزیزتریم
اگربادیگرانش بود میلی
چراجام مرا بشکست لیلی
حتما پیش خدا عزیز بودیم که چنین بیماری خوشکلی به ما داده مگه نه
البته خدا نخواسته ما رو بیمار کنه.
:38: