من یکبار میخواستم کسی رو که در حقم خیلی بدی کرده بود ببخشم
همش سعی خودمو میکردم
حتی به زبون هم آوردم
ولی بخشش واقعی اون وقتیه که قلبا ببخشی
ما ها تازه بیشتر از بقیه باید مراقب باشیم که اسیر کینه نشیم
(2013/12/27, 12:27 PM)مریییم نوشته است: [ -> ]من یکبار میخواستم کسی رو که در حقم خیلی بدی کرده بود ببخشم
همش سعی خودمو میکردم
حتی به زبون هم آوردم
ولی بخشش واقعی اون وقتیه که قلبا ببخشی
ما ها تازه بیشتر از بقیه باید مراقب باشیم که اسیر کینه نشیم
درسته دقیقا منم می خواستم بگم بخششی که دل آدمو از کینه خالی نکنه بخشش نیست
من کاملا اعتقاد دارم به ببخش افراد اما دو نفر هستن که مى خوام ببخشمشون اما هر دفعه ياد بيماريم و فشارايى که باعثشون بودن ميفتم دلم مى گيره...
ولى خب همينجا مى بخشم با تمام نامردى که در حقم کردن بى خيال گذشته گذشته من بايد به فکر خودم باشم
خدا خاصيت دستاش اينه كه بي اندازه ميتونه ببخشه...........
قصه اش طولاني ست....ولي خدايم ميبخشد....ميدانم .
اگر قدرت بخشش دیگران را نداشته باشیم اونوقت زندگی میشه برامون جهنم و عذاب
چون هروز باید منتظر باشیم موقعیت پیش بیاد تا تلافی کنیم
خوب همون به مرور میبخشیم (یهو نبخشیدا پرو میشه
) تا اعصابه خودمون راحت تر باشه
من راحت می بخشم ولی یاد گرفتم دیگه به خودم آسیب نزنم پس سعی می کنم ارتباط کمتری با کسی که بهم انرژی منفی میده داشته باشم
من تا نهایت نهایت جایی که میتونم کینه به دل نمیگیرم
ولی اگه کینه بگیرم هیچ وقت هیچ وقت هیچ وقت اون شخص رو نمیبخشم
تمام
من دیگه حرفی ندارم