سلام. یه چیزی راجع به کورتیکواستروئیدها خوندم که به نظرم جالب اومد که شما هم بخونید.
خودتون احتمالا میدونید که کورتیکواستروئیدها مثل پردنیزولون, دگزامتازون و ازاینجور چیزها رو معمولا بعد از حمله ام اس تجویز می کنند و برای تجویزش هم دکترها دستورالعمل دارن مثلا اگه حمله شدید باشه فورا تجویزش میکنن یا اگه خفیف باشه میگن صبر کنیم ببینیم چی میشه و نوع دارو مدت و دوز استفاده هم که داده میشه بر حسب شدت حمله و شرایط بیمار متفاوته. البته هر چند دستورالعملهایی وجود داره اما از اونجا که شواهد موجود درباره کورتیکواستروئید تراپی (از جمله پالس تراپی) در درمان حملات ام اس بسیار کم و ضد و نقیض هستند پزشکان نهایتا ترکیب دستورالعمل موجود و تجربه بالینی خودشون رو مبنای تصمیم گیری قرار میدن و برای همین هم هست که ممکنه دو پزشک در مورد یک حمله دو تصمیم گیری متفاوت داشته باشند. (اینجاست که بهتره به دکترتون اعتماد کنید چون تجربه بالینی پزشک یکی از اجزای پزشکی مبتنی بر شواهده و کلا پذیرفته شده ست که پزشک تجربیات خودش رو هم به شواهدی که در اختیار داره اضافه کنه). اما بسیاری هم اعتقاد دارند که استفاده از کورتیکواستروئیدها تنها طول مدت بهبود رو کاهش میده و بر روی میزان بهبودی در دراز مدت تاثیری نداره.
منبع: www.nationalmssociety.org
این داروها ضد التهاب هستن و در هر حادثه ای که توی مغز و نخاع اتفاق میافته دو مرحله برای ریکاوری وجود داره 1. فاز اول بهبودیه که با کاهش التهاب اتفاق میافته. این مرحله ابتدا اتفاق میافته و پالس تراپی یا سایر داروهای ضد التهابی این مرحله رو تسریع میکنن. 2. فاز بعدی شامل مجموعه اتفاقاتیه که طی اون مغز سعی میکنه تا آسیب بوجود اومده رو ترمیم کنه.
منبع: کتابMotor control- translating research into clinical practice
اما سال 2011 یه مقاله توی ژورنال نورواندوکرینولوژی به چاپ رسیده که جالبه
اول بگم که تحقیق روی موش انجام شده پس هرچند نتایج قابل تامله اما نتایج یه تحقیق روی حیوانات هیچوقت به عنوان شاهد در درمان روی انسان استفاده نمیشن.
توی این مدل حیوانی از ام اس دیده شده که استفاده از کورتیکواستروئیدها تاثیر منفی بر فاز دوم ریکاوری که بازسازی میلین هست میگذاره. و با از بین بردن التهاب جلوی عوامل دست اندرکار ترمیم رو هم میگیره.
این یکی از خودمه:
کلا وقتی التهاب ایجاد میشه بوجود میاد که یه کارایی بکنه مثلا علاوه بر اینکه مواد حاصل از تخریب رو از محل دور میکنه و محل رو پاکسازی میکنه عوامل ترمیم رو هم به محل میاره تا کارشونو شروع کنن. بنابر این هرچند ظاهرا التهاب خیلی اذیت کننده ست و شدت ضایعه رو بیشتر از اونی که هست نشون میده اما در پشت صحنه داره کمک میکنه که اتفاقای خوبی بیافته. البته این هست ولی باید تحقیقات بیشتری انجام بشه...
خودتون احتمالا میدونید که کورتیکواستروئیدها مثل پردنیزولون, دگزامتازون و ازاینجور چیزها رو معمولا بعد از حمله ام اس تجویز می کنند و برای تجویزش هم دکترها دستورالعمل دارن مثلا اگه حمله شدید باشه فورا تجویزش میکنن یا اگه خفیف باشه میگن صبر کنیم ببینیم چی میشه و نوع دارو مدت و دوز استفاده هم که داده میشه بر حسب شدت حمله و شرایط بیمار متفاوته. البته هر چند دستورالعملهایی وجود داره اما از اونجا که شواهد موجود درباره کورتیکواستروئید تراپی (از جمله پالس تراپی) در درمان حملات ام اس بسیار کم و ضد و نقیض هستند پزشکان نهایتا ترکیب دستورالعمل موجود و تجربه بالینی خودشون رو مبنای تصمیم گیری قرار میدن و برای همین هم هست که ممکنه دو پزشک در مورد یک حمله دو تصمیم گیری متفاوت داشته باشند. (اینجاست که بهتره به دکترتون اعتماد کنید چون تجربه بالینی پزشک یکی از اجزای پزشکی مبتنی بر شواهده و کلا پذیرفته شده ست که پزشک تجربیات خودش رو هم به شواهدی که در اختیار داره اضافه کنه). اما بسیاری هم اعتقاد دارند که استفاده از کورتیکواستروئیدها تنها طول مدت بهبود رو کاهش میده و بر روی میزان بهبودی در دراز مدت تاثیری نداره.
منبع: www.nationalmssociety.org
این داروها ضد التهاب هستن و در هر حادثه ای که توی مغز و نخاع اتفاق میافته دو مرحله برای ریکاوری وجود داره 1. فاز اول بهبودیه که با کاهش التهاب اتفاق میافته. این مرحله ابتدا اتفاق میافته و پالس تراپی یا سایر داروهای ضد التهابی این مرحله رو تسریع میکنن. 2. فاز بعدی شامل مجموعه اتفاقاتیه که طی اون مغز سعی میکنه تا آسیب بوجود اومده رو ترمیم کنه.
منبع: کتابMotor control- translating research into clinical practice
اما سال 2011 یه مقاله توی ژورنال نورواندوکرینولوژی به چاپ رسیده که جالبه
اول بگم که تحقیق روی موش انجام شده پس هرچند نتایج قابل تامله اما نتایج یه تحقیق روی حیوانات هیچوقت به عنوان شاهد در درمان روی انسان استفاده نمیشن.
توی این مدل حیوانی از ام اس دیده شده که استفاده از کورتیکواستروئیدها تاثیر منفی بر فاز دوم ریکاوری که بازسازی میلین هست میگذاره. و با از بین بردن التهاب جلوی عوامل دست اندرکار ترمیم رو هم میگیره.
این یکی از خودمه:
کلا وقتی التهاب ایجاد میشه بوجود میاد که یه کارایی بکنه مثلا علاوه بر اینکه مواد حاصل از تخریب رو از محل دور میکنه و محل رو پاکسازی میکنه عوامل ترمیم رو هم به محل میاره تا کارشونو شروع کنن. بنابر این هرچند ظاهرا التهاب خیلی اذیت کننده ست و شدت ضایعه رو بیشتر از اونی که هست نشون میده اما در پشت صحنه داره کمک میکنه که اتفاقای خوبی بیافته. البته این هست ولی باید تحقیقات بیشتری انجام بشه...
... I'm a fighter ...
"از پیش غصه خوردن ، دوبار غصه خوردن است."
"از پیش غصه خوردن ، دوبار غصه خوردن است."
