[همسر یک مشکوک به ام اس]

محققان دانشگاه کوئین مری لندن کشف کرده اند که دو پروتئین که نقش کلیدی در کنترل پاسخ ایمنی بدن دارند، در لنفوسیت های T بیماران مبتلا به ام اس به مقدار کمتری وجود دارند.

این مطالعه نشان داد که در بیماران مبتلا به ام اس، 'لنفوسیت های T - نوعی از سلول های سفید خون که نقش مهمی را در سیستم ایمنی بدن دارند – در تولید پروتئین ها دارای نقص بودند و این مسئله باعث افزایش سطح مولکولی است که با التهاب همراه بود. این یافته ها در مجله ایمونولوژی چاپ شده است. این کار نتیجه یک مطالعه منتشر شده در مجله ایمنی است که در آن دانشمندان برای اولین بار دو پروتئین - معروف به عنوان Egr2 و Egr3 - را شناسایی کرده اند که هر دو برای محافظت در برابر توسعه بیماری های التهابی خودایمنی مانند MS و آرتریت بسیار اهمیت دارند، و همچنین در جلوگیری از عفونت های ویروس های مزمن مانند HIV و هپاتیت مهم هستند.

لنفوسیت های B و T برای دفاع از بدن در برابر ویروس ها و از بین بردن سلول های سرطانی ضروری هستند. با این حال، عملکرد خود را برای جلوگیری از واکنش کنترل نشده در مقابل بافت خود بدن که می تواند منجر به توسعه بیماری های التهابی خودایمنی شود تنظیم می کنند. در مقابل، عفونت های ویروسی مزمن با کاهش عملکرد این سلول ها همراه است.

دکتر پینگ وانگ، از موسسه بلیزارد در دانشگاه کوئین مری لندن، که این تحقیق را سرپرستی می کند، گفت: "با استفاده از مدل موشها ما در ابتدا نشان دادیم که چگونه Egr2 و Egr3 هر دو در ارتقاء پاسخ ایمنی بدن به عوامل بیماری زا و همچنین سرکوب پاسخ التهابی به جلوگیری از واکنش افراطی نقش مهمی را بازی می کنند.
در این مطالعه ما شواهدی رزا ارائه کردیم که نشان می دهد در لنفوسیت های T از بیماران MS تولید این پروتئین ها دچار نقص است. این شواهد، این امید را ایجاد می کند که درک بیشتر آنچه آنها انجام می دهند ، به گزینه های درمانی جدید منجر شود. "

محققان در انواع خاصی از لنفوسیت های T نمونه خون بیماران مبتلا به MS را گرفته و به مقایسه آنها با افراد سالم پرداختند. آنها دریافتند که Egr2 در لنفوسیت های T از بیماران MS کاهش می یابد که این کار با افزایش سطح ملکول IL-17 که باعث التهاب است همراه بود. محققان در حال حاضر بر روی نمونه های بیشتر بیماران کار می کنند تا به درک بیشتر در مورد چگونگی Egr2 و Egr3 برای کمک به کنترل بیماری های خود ایمنی و دفاع ایمنی در مقابل عفونت ویروس برسند. امید است این یافته ها منجر به توسعه استراتژی های جدید درمانی برای درمان بیماریهای اتوایمیون و همچنین توسعه واکسن برای بیماری های ویروسی مزمن مانند HIV و هپاتیت شود.

Source: News-Medical.Net (13/12/12)