[ابراهیم]

منم موافقم نفرت خیلی بده و تشدید کننده ام اس

[شهرزاد]

چرا بخشیدن دیگران سخت است ؟

رفتارهای انسانی نشان میـدهد کـه مردم وقتی از کسی ضـربه مـی بـیـنند، پیوسته در جستجوی انتقامند. غـرور واعـتـمـاد بـه نـفـسـمـان لطـمـه دیـده اسـت. انـتـظـــارات و رویـاهـایـمـان نـابـود شـده انـد. چـیـزی کـه بـرایـمان بسیارارزشـمـنـد اسـت را از دسـت داده ایــم. بــه هـمـیـن دلـیل اســت که می خواهیم تلافی و جبران همه این صدمات را در بیاوریم.
امـا مـوانـع دیـگری هـم بـر سـر راه گـذشت و بخشایش ماوجـود دارد. افـکار و عـقـایدی به طور خودکار جلوی گذشت کــردن مـا را مـی گیـرنـد. بـه خـودمـان مـی گــوییـم، "او را نمی بخشم چون او هیچگاه مسئولیت کارهایی که انجام داده است را نمی پذیرد." یا "اگر او را ببخشم ریا کرده ام چون در باطن میلی به بخشیدن اوندارم." یا "فــقط افراد ضعیف گذشت می کنند."

برای این رفتارهایمان همیشه توجیهاتی نیز داریم. وقتی کسی به ما صدمه ای میزند، ما برای رفتار آن فرد دنبال یک سری توجیهات هستیم. با خود می گوییم که حتماً به خاطر شخصیت پستش بوده است. یا اینکه می گوییم، "آدم بی حواس و بی دقتی است." یا "او برای من ارزشی قائل نیست" یا "از قصد این کار را انجام داده." و آنها را با خشونت هر چه تمام تر قضاوت خواهیم کرد.
اما اگر خودمان کاری اشتباه که به کسی صدمه می زند انجام دهیم، برای رفتار خودمان هم باز دنبال توجیه هستیم. در اینگونه موارد می گوییم، "بچه ام شلوغ می کرد متوجه نشدم،" یا "در راه که می آمدم تصادف شده بود." سعی می کنیم که به هر نحوی که شده تقصیر را از گردن خودمان بیاندازیم و خود را بی گناه جلوه دهیم.

مهم است که بدانیم پذیرفتن و فهمیدن اشتباهات هرگز سبب نمی شود که فرد صدمه دیده آسوده شود. بخشیدن کسی و گذشت کردن هرگز نتایج کار اشتباه آنها را از بین نمی برد. هدف این است که گذشت کردن بیشتر مورد توجه افراد قرار گیرد و انسانها اشتباهاتشان را راحت تر بپذیرند. برای اینکار باید به جای اینکه در مورد شخصیت و قصدشان قضاوت های خشن و ناعادلانه انجام دهیم، همیشه خوبی های دیگران را مدنظر قرار دهیم.

تا به حال پیش آمده است که با کسی که به شما صدمه زده همدلی کنید؟ از خود بپرسید، "دوست دارم کارها بدتر یا بهتر شود؟" گذشت تاثیر بزرگی بر سلامتی و احساسات خود ما نیز می گذارد. در واقع بیشتر منفعت گذشت کردن به خود ما می رسد نه به آن کس که بخشیده ایم. همیشه باید به وقتی که خودمان هم نیازمند گذشت می شویم هم فکر کنیم.

اجازه ندهید خشم و کینه زندگی شما را در بر گیرد، چون شما، زندگیتان و سایر رابطه هایتان را نابود خواهید کرد. اجازه دهید که این کینه و درد از فکر شما بیرون رود. آن را به خدا بسپرید. چون خداوند تنها کسی است که می تواند دردی که شما احساس می کنید را بفهمد.
اینکه از صدماتی که به شما وارد می شود راحت بتوانید گذشت کنید کار آسانی نیست و یکباره صورت نمی گیرد. نیازمند زمان است، اما هر چه بیشتر روی این مسئله کار کنید، بیشتر به خوبی آن پی خواهید برد از خدا بخواهید که به شما توانایی دهد که بتوانید گذشت کنید.

[nazaninamiri70]

با نفرت مخالفم جایی که میشه دوستی و محبت باشه

[shahrzad.s]

من وقتی از کسی متنفر میشم دیگه به خود خدا میسپارمش تا به موقع تلافی کنه!!! البته صبر خدا زیاده ولی بارها دیدم که خدا بهتر به خدمت کسی که آزارم داده رسیده

[najva]

منم مثل شهرزاد جون کسی رو که آزارم داده میسپرم به خدا.

[booshveg]

من قبلا خودم بشدت اگه با كسي مشكل داشتم ازش متنفر ميشدم.ولي از وقتي M.S گرفتم همه رو بخشيدم غير يه عده انگشت شمار اونم انگشتهاي يه دست ،كه اونارم واگذار كردم بخدا.بخشيدن سخته ولي اگه بتوني خيلي لذت بخش تر از انتقامه.

[nazii]

منم ميسپارم به خدا,خودش بهتر ميدونه چيکار کنه...

[نسترنى]

آیا باور دارید مرز باریکی میان عشق و نفرت وجود دارد؟ دانشمندان بریتانیایی با انجام تحقیقات جامعی این امر را به صورت علمی ثابت کرده اند.زمانی که شما به دشمن تان نگاه می کنید نفرت همان مسیری را در ذهن می پیماد که عشق و این همان نتیجه یی است که محققان آن را در مجله معتبر «Public Library Of Science» به چاپ رسانده اند.سمیر زکی و جان پال رومایا از دانشگاه کولگ لندن، مدیریت این تحقیقات را بر عهده داشتند. آنها با اسکن مغزی افراد متفاوت موفق شدند نقشه فعالیت های ذهنی انسان ها را هنگام مواجهه با عوامل نفرت زا و عشق های هیجان انگیز ترسیم کنند. در گوشه یی از این گزارش آمده است؛ «این وابستگی دلیلی است برای اینکه چرا در زندگی عشق و نفرت تا این حد به یکدیگر نزدیک هستند. نتایج ما نشان می دهد در مغز، یک الگوی واحد از فعالیت ها در رابطه با کینه ورزیدن و علاقه داشتن شکل می گیرد.»در این آزمایش به 17 نفر از زنان و مردان عکس هایی از عشاق سابق، همکاران و رقبا، آشنایان و حتی برخی چهره های سیاسی و اجتماعی نشان داده شد. زمانی که چهره دشمنان به نمایش درمی آمد، محققان از MRI برای پیدا کردن الگوی متمایزی در مغز استفاده می کردند.پروفسور زکی و رومایا این الگو را «مدار نفرت» نامیدند. همچنین فعالیت هایی از «مدار نفرت» در همان بخشی از مغز که پیشتر «مدار عشق» در آنجا یافت شده بود، شناسایی شد. زکی در این رابطه عنوان کرد؛ «تقریباً همان فعل و انفعالاتی که در آزمایش های مربوط به عشق و علاقه به آنها دست یافتیم، در مورد نفرت نیز صدق می کرد. من تا حدودی شگفت زده شدم که چطور عشق می تواند تغییر شکل دهد و به نفرت تبدیل شود.»

به گفته این محققان هنگام رودررو شدن با شخصی که از آن تنفر دارید، بخشی از مغز فعال می شود که این بخش، ناحیه مربوط به نقد و نکوهش (البته با اندیشه صحیح) رفتارهای احتمالی افراد است.

چنین کنش های مغزی در پوتامن و اینسولا - دو ناحیه یی که هنگام مشاهده فرد مورد علاقه فعال می شوند - نیز رخ می دهد. به گفته زکی، دانشمندان منطقه مربوط به اعمال پرخاشگرانه و شرایط پریشانی آور را به یکدیگر مربوط دانسته اند. اما تفاوت بزرگی در این بین وجود دارد. بخش بزرگ تری از قشر مخ - منطقه مربوط به قضاوت و نتیجه گیری - زمان عشق غیرفعال می شود اما در زمان نفرت نه. این شاید همان مصداق جمله معروف «عشق انسان را کور می کند»، باشد. در جای دیگری از تحقیقات آمده با وجودی که هر دو احساس حواس و مناطق یکسانی را درگیر می کند، اما انسان های عاشق در مورد شریک شان کمتر قضاوت می کنند یا خرده می گیرند، اما زمان روبه رو شدن با رقیب نفرت انگیزشان بیشتر در این موارد تمرکز می کنند؛ «به نظر می رسد در زمینه نفرت، شخص مورد تنفر می خواهد قضاوت شما را در مجموع کارها و اعمالش ببیند، هر چند بیشتر این مسائل به نوعی به آسیب رساندن ختم می شوند.» طبیعی است مثل هر نظریه و تحقیق دیگری، نتایج منتشرشده این آزمایش هم مخالفان یا موافقان خود را داشته باشد. به عنوان مثال دکتر کامرون کارتر استاد روانشناسی و مدیر مرکز منابع تصویری دانشگاه کالیفرنیا در دیویس با طرح این پرسش نظرش را مطرح می کند؛ «آیا این مطالعات با چیزهایی فراتر از نشان دادن عکس فرد مورد نفرت هم، همین نتایج را به دست می دهد؟» وی می گوید؛ «به نظرم جالب است و البته آزمایشی مقدماتی انجام شده. آنها فعالیت های متفاوت را در بخش های متفاوت مشاهده کرده اند و سپس در مورد اینکه این فعالیت ها چه مفهومی می دهند، تفکر کرده اند.» طبق ادعای زکی تجربیات وی این مطلب را می رساند که نفرت بیشتر محاسبه گر است در حالی که عشق اعتمادگر است.کارتر می افزاید؛ «افراد آزمایش های مختلفی را انجام داده اند که حالات و چهره های گوناگون در آن دخیل بوده؛ چهره افراد داخل گروه، چهره افراد خارج گروه، چهره افراد خندان، چهره افراد نژادهای متفاوت. اما این انسان ها نمی توانستند استنتاج مطمئنی از آن چهره ها داشته باشند.»او به این نکته اشاره می کند که در آزمایش زکی و رومایا با حداکثر سرعت از داوطلبان پرسیده اند چه احساسی نسبت به چهره نمایش داده شده دارند و سپس اسکنر را فعال کرده اند.

با این وجود تیم تحقیق مایل است از نتایج به دست آمده به عنوان راهنمایی برای آزمایش های بعدی استفاده کند؛ «ما آزمایش های اکتشافی زیادی برای پیگیری داریم و حتی یکی از آنها می توانند مطالعه عشق باشد. به عنوان مثال عشق های رمانتیک مستقیماً به یک شخص ربط پیدا می کنند، اما نفرت می تواند به یک گروه یا فردی از اعضای آن گروه مربوط باشد.» برای زکی چنین چیزی کینه و عداوت را بسیار پیچیده تر از عشق نشان می دهد.

[chipchip]

نفرت ظرف آدم و کثیف میکنه، تو ظرف کثیف چیز خوب نمیریزن

[nazaninamiri70]

دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگتر میدهند...



اما دوتکه سنگ هیچگاه با هم یکی نمی شوند !

پس هر چه سخت تر و قالبی تر باشیم،

فهم دیگران برایمان مشکل تر، و در نتیجه

امکان بزرگتر شدنمان نیز کاهش می یابد...

آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ،

به مراتب سر سخت تر، و در رسیدن به هدف خود

لجوجتر و مصمم تر است.

سنگ، پشت اولین مانع جدی می ایستد.

اما آب... راه خود را به سمت دریا می یابد.

در زندگی، معنای واقعی

سرسختی، استواری و مصمم بودن را،

در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد.

گاهی لازم است کوتاه بیایی...

گاهی نمیتوان بخشید و گذشت...

اما می توان چشمان را بستوعبور کرد

گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری...

گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوزی که نبینی....

ولی با آگاهی و شناخت

و آنگاه بخشیدن را خواهی آموخت