2011/10/02, 10:45 PM
(2011/10/02, 10:33 PM)earth نوشته است: دقیقن من همین طوری بودم و هستم. یه یکسالی قبل از تشخیص همش از بیحالی و خستگی گله می کردم به یکی از بستگانم گفتم یه مقدار قرص آهن برای من بنویس فکر کنم که کم خون شدم. نمی دونم چرا انقده زود خسته می شم. البته کسی از من توقع نداشت و نداره ولی اونی که هی آزارم می ده خودم هستم. همش فعالیتهای گذشته رو یادم میاد بعد می بینم الان اون فعالیتها به یک دهم هم شاید کمتر رسیده ولی من بازم خسته می شم. برای اینکه همونطوری که قبل بودم باشم دارم خودم رو می کشم.
عزیزم هیچ کس به اندازه خودمون به خودمون لطمه نمی زنیم.برای سالم زیستن لازم است تغییراتی در افکار و رفتار خودمون ایجاد کنیم آنوقت شاهد تحولات عظمیمی خواهیم بود
باور نکن تنهایی ات را تا یک دل و یک درد داریم
