چون گفته بودن 7 قسمته احتمالا آخری بوده ولی ننوشت .
امروز خاطره دوچرخه سواران قهرمانمون زنده شد و یاد اون روزایی افتادم که همش منتظر گزارش دوچرخه سوارا بودیم و با گزارشهای علیرضا چقدر میخندیدیم
یاد سینا به خیر که معلوم نیست فیلم رو دیده یا نه ؟ یاد گیاهخوار بودنش که گاهی تو این سفر تا مدتی گرسنه میموند افتادم !
به طور کلی این مجموعه مستند اشاره کرد به توانایی های مبتلایان برخلاف باور عموم و القای بعضی رسانه ها و حتی بعضی برنامه های رسانه ملی !
و توجه ها رو به سمت دیگه برد.
بیشتر شخصیت هایی که دیدیم هم آدمهای فعال و امیدواری بودن و با وجود مشکلات ناامید نشده بودن.
فقط اینو برای آیندگان میگم
که بازدید از کهریزک و خانه سالمندان همیشه پسندیده بوده و هست ، ولی بردن یه تازه مبتلا با شرایط بد روحی به اونجا نه کار درستیه و نه پیامدهاش معلومه !( فقط این رو نتونستم بپذیرم! )
از آقای شاه حسینی و عوامل دیگر این مستند به خاطر تلاششون و پرداختن از زاویه ای دیگر به این عارضه سپاسگزارم.به امید کارهای بعدی.
و از دوستان عزیزی که با افکار و رفتارو تلاششون در تغییر نگاه جامعه نقش دارن هم ممنونم.